Léon Bourgeois
Irudi gehiago
Frantziako Ministro Kontseiluaren presidentea 1895eko azaroaren 1a - 1896ko apirilaren 29a ← Alexandre Ribot - Jules Méline → Frantziako Ministro Kontseiluaren presidentea 1895eko azaroaren 1a - 1896ko apirilaren 22a ← Alexandre Ribot - Jules Méline → Prefect of Police of Paris (en) 1887ko azaroaren 17a - 1888ko martxoaren 11 Prefect of Haute-Garonne (en) 1885 - 1886 General secretary of prefecture of Seine (en) 1883 - Prefect of Tarn (en) 1882 - 1883 Sub-prefect of Reims (en) 1880 - General secretary of prefecture of Marne (en) 1877 - Frantziako Nazio Biltzarreko kidea enbaxadore Frantziako Hirugarren Errepublikako senataria
Bizitza
Jaiotza	former 9th arrondissement of Paris (en) , 1851ko maiatzaren 29a
Herrialdea	Frantzia
Heriotza	Épernay, 1925eko irailaren 29a (74 urte)
Hobiratze lekua	Châlons-en-Champagne East Communal Cemetery (en)
Hezkuntza
Heziketa	Paris Law Faculty (en)
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	politikaria, diplomazialaria, epailea eta goi-funtzionarioa
Lantokia(k)	Paris
Jasotako sariak	ikusi Bakearen Nobel Saria  (1920) Ohorezko Legioko ofiziala Knight of the Order of St. Alexander Nevsky Order of the Star of Romania Order of St. Andrew
Kidetza	Académie des sciences morales et politiques Nazioarteko Zuzenbide Institutua
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Radical-Socialist and Radical Republican Party (en)

Léon Victor Auguste Bourgeois (Paris, 1851ko maiatzaren 21a - Épernay, 1925eko irailaren 29a) frantziar politikaria izan zen. Frantziako lehen ministroa izan zen 1895etik 1896ra. 1920ko Bakearen Nobel Saria jaso zuen.

Zuzenbidea ikasi zuen eta administrazioan sartu zen. Tarn eta Garona Garaia departamenduetako prefektua izan zen. 1887an polizia prefektua izan zen Jules Grévy presidenteak dimisioa eman zuenean. 1888an diputatu hautatu zuten eta Erradikal Independenteen taldean sartu zen.

Lehen ministro izan zen 1925etik 1926ra. Zergen progresibitatea, berdintasun ekonomikoa eta hezkuntzarako aukerak eta elkartasun kooperatiboa sustatu zituen. Kanpo politikan, Nazioen Liga indartsu bat babestu zuen. Bakeari eusteko neurriak proposatu zituen: derrigorrezko arbitrajea, desarmea eta zigor ekonomikoak.

Ondoren, Batzarreko presidente (1902-04), senatari (1905) eta Atzerri ministro (1906) izan zen. Lehen Mundu Gerraren ondoren, Senatuko presidente (1920-23) eta Nazioen Ligako Kontseiluko presidente izan zen.

1920an Bakearen Nobel Saria jaso zuen.