Levantsko more je najistočniji dio Sredozemnog mora.

Levantsko more graniči s Turskom na sjeveru, Sirijom, Libanona, Izraelom i pojasom Gaze na istoku, Egiptom i Libijom na jugu, i Egejskim morem na sjeverozapadu. Zapadna granica mora ka otvorenom Mediteranu (koje se naziva i Libijsko more) se definira kao linija od rta Ra al-Hilal u Libiji do ostrva Gavdos, južno od grčkog ostrva Kreta. Najveće ostrvo u Levantskom moru je Kipar. Najveća dubina mora je 4.384 metara i nalazi se kod Plinija Trench, oko 80 km južno od Krete. Prostire se na površini od 320.000 km².

Sjeverni dio Levantskog more između Kipra i Turske se naziva Cilicija. Također na sjeveru su velike uvale Iskenderskog zaliva (sjeveroistok) i Antalijskog zaliva (sjeverozapad).

Levantski plinski bazen se nalazi unutar Levantskog bazena.^[1][2]

Suecki kanal je završen 1869. godine i povezuje Levantsko more sa Crvenim morem. Crveno more je veće od Levantskog,odnosno Indijski ocean je veći od Sredozemnog mora, tako da kanal služi kao plimni talas koji vodu Crvenog mora preliva u Levantsko more. Velika gorka jezera su hiperslana prirodna jezera i čine dio kanala, blokirali su migraciju vrsta Crvenog mora u Mediteran tokom nekoliko decenija, ali kako se salinitet ovih jezera postepeno izjednačio sa salinitetom Crvenog mora, prepreka za migracije je uklonjena, i biljke i životinje iz Crvenog mora su počele da koloniziraju Levantsko more. Ova migracija vrsta poznata je kao Lessepsian migracija, nazvana po Ferdinandu de Lessepsu, glavnom inženjeru tokom izgradnje kanala.

Izgradnjom brane Aswan na rijeci Nil 1960. godine smanjen je dotok slatke vode i mulja u Levantsko more. To je doprinjelo tome da je Levantsko more postalo relativno slanije i siromašnije hranjivim tvarima nego ranije, što je dovelo do kolapsa historijski važnog ribarstva sardina što je dalo dodatnu prednost vrstama iz Crvenog mora, koje su se prilagodile ovom moru u odnosu na slanije i nutrijentima siromašnije Crveno more.

Levant