Jovo Bijelić (Jasenje, kod Kozarske Dubice, 18. novembar 1914 — Beograd, 25. maj 1986), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, društveno-politički radnik SFR Jugoslavije i SR Bosne i Hercegovine i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 18. novembra 1914. u Jasenju, Austro-Ugarska. Prije početka Drugog svjetskog rata bio je zemljoradnik. Član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) je od 1942.

U Narodnooslobodilačku borbu je stupio 1941. Početkom rata, stupio je u Prvu partizansku četu 2. bataljona 2. krajiškog odreda. Istakao se u borbama kao puškomitraljezac na Kruškovcu, Novoselcu, Verijama, Drakseniću, oko Bosanske Dubice, i dr.

U napadu na Mrakovicu, likvidira neprijateljske predstraže, zarobljava puškomitraljez. Njegova desetina zarobila je 20 ustaša i velike količine oružja. U februaru 1942. godine, kad je neprijatelj napredovao od Dubice prema Prijedoru, svojom desetinom ga je iznenadio i natjerao na povlačenje. Tada je Bijelić bio teže ranjen. Aprila 1942. godine, kao mitraljezac, učestvovao je u udarnoj grupi u napadu na Bosansku Dubicu. Jovo je branio most na Uni i nije dao neprijatelju da mu pristigne pojačanje.

Maja 1942, u napadu na Prijedor, Jovo je bio vodnik. Likvidirao je uporište na željezničkoj stanici, oduzeo bacače od ustaša i omogućio partizanima prodiranje u grad. Potom je postao je zamjenik komandira čete.

Pri formiranju 5. kozarske brigade bio je zamjenik komandira 1. čete 2. bataljona. U svim borbama koje je vodila brigada na Bihaću, Bosanskom Novom, Bosanskoj Krupi istakao se kao jedan od najhrabrijih puškomitraljezaca u jedinici. Maja 1943. godine na narodnom zboru istaknut je kao primer junaštva. Sa 5. kozarskom brigadom učestvovao je u borbama protiv četnika u centralnoj Bosni.

Marta 1944, bio je postavljen za političkog komesara Komande mesta u Skender-Vakufu i istovremeno biran za člana Biroa Sreskog komiteta KPJ za Kotor Varoš. Na toj je funkciji ostao do avgusta 1945, kada je prešao u Narodnu miliciju. Nakon toga je učestvovao u akcijama na likvidaciji četničko-križarskih grupa oko Banjaluke.

Penzionisan je u činu pukovnika Narodne milicije, nakon čega je takođe bio aktivan društveno-politički radnik.

Umro je 25. maja 1986. u Beogradu, a sahranjen je u Banjaluci.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i više drugih jugoslovenskih odlikovanja, među kojima su — Orden zasluga za narod sa srebrnim zracima, Orden bratstva i jedinstva sa srebrnim vijencem, dva Ordena za hrabrost, Orden partizanske zvezde sa puškama i Orden rada sa srebrnim vencem. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 23. jula 1952. godine.^[1]

1. ^ više autora (1982). Narodni heroji Jugoslavije. Beograd: Mladost. str. I tom.