Кірылічная літара У
Кірыліца
А	Б	В	Г	Ґ	Д	Ђ
Ѓ	Е	(Ѐ)	Ё	Є	Ж	З
Ѕ	И	(Ѝ)	І	Ї	Й	Ј
К	Л	Љ	М	Н	Њ	О
П	Р	С	Т	Ћ	Ќ	У
Ў	Ф	Х	Ц	Ч	Џ	Ш
Щ	Ъ	Ы	Ь	Э	Ю	Я
Гістарычныя літары
(Ҁ)	(Ѹ)	Ѡ	(Ѿ)	(Ѻ)	Ѣ	Ꙗ
Ѥ	Ꙉ	ІѢ	Ѧ	Ѫ	Ѩ	Ѭ
Ѯ	Ѱ	Ѳ	Ѵ	(Ѷ)	Ын	Ꚉ
Літары неславянскіх моў
Ӑ	Ӓ	Ә	Ӛ	Ӕ	Ғ	Ӷ
Ҕ	Ӗ	Ҽ	Ҿ	Ӂ	Җ	Ӝ
Ҙ	Ӟ	Ӡ	Ӥ	Ӣ	Ӏ	Ҋ
Қ	Ҟ	Ҡ	Ӄ	Ҝ	Ԟ	Ӆ
Ӎ	Ҥ	Ң	Ӊ	Ӈ	Ӧ	Ө
Ӫ	Ҩ	Ҧ	Ҏ	Ҫ	Ҭ	Ӳ
Ӱ	Ӯ	Ү	Ұ	Ҳ	Һ	Ҵ
Ӵ	Ҷ	Ӌ	Ҹ	Ӹ	Ҍ	Ӭ
Заўвага. Знакі у дужках не маюць статусу (самастойных) літар.

У, у (назва: у) — літара (буква) ўсіх славянскіх кірылічных алфавітаў (20-я ў балгарскай, 21-я ў рускай і беларускай, 24-я ў сербскай і ўкраінскай, 25-я ў македонскай); выкарыстоўваецца таксама ў пісьменнасцях некаторых неславянскіх народаў. Літара «оукъ» (ук) пішацца ў сярэдзіне ці канцы слова, а літара «оник» пішацца ў пачатку слова. У стара- і царкоўнаславянскім алфавіце носіць назву «ѹкъ», што азначае «навука, вучэнне, навучэнне». У кірыліцы звычайна лічыцца 21-й па парадку, лікавага значэння не мае, у глаголіцы па ліку 22-я, мае лікавае значэнне 400. Паходжанне літары ў абедзвюх азбуках — дыграф з літар «он» (О) і «іжыца» (Ѵ).

У грамадзянскім шрыфце Пятра I кірылічны «Ѹ» набыў форму сучаснай У.

Напісанне ѹ ў стараславянскіх і старажытнарускіх помніках нярэдка правакуе непрафесійных аўтараў на сцвярджэнне, што гэты дыграф гучаў у старажытнасці, як спараны гук (дыфтонг) [ou], і выкарыстанне гэтага тэзіса для этымалагічныя пошукаў. Ніякіх навуковых падстаў для такога сцвярджэння сучаснай філалогіі невядома.