Сонечнае зацьменне на Юпітэры
Сонечнае зацьменне на Юпітэры — астранамічная з’ява, калі адзін з натуральных спадарожнікаў Юпітэра праходзіць перад Сонцам, блакуючы яго святло. Калі пры назіранні з Юпітэра спадарожнік мае вуглавы памер меншы, чым Сонца, то ён можа праходзіць па дыску Сонца. Калі спадарожнік мае вуглавы памер большы, чым Сонца, ён можа засланіць Сонца.
Пры назіранні з Юпітэра Сонца могуць цалкам засланяць 5 аб’ектаў: Амальтэя, Іо, Еўропа, Ганімед і Каліста . Усе астатнія маюць вуглавы памер меншы за Сонца з прычыны невялікіх памераў ці вялікай адлегласці і могуць толькі праходзіць па дыску Сонца. Большасць знешніх спадарожнікаў маюць вялікія лады арбіты, з прычыны чаго праходжанне назіраецца рэдка.
Калі чатыры самых буйных спадарожнікі Юпітэра засланяюць Сонца, іх цень на Юпітэры можа назірацца з Зямлі ў тэлескопы .
Сонечныя зацьменні на Юпітэры — з’ява не рэдкая, паколькі Юпітэр вельмі вялікі і нахілы плоскасцяў арбіт яго ўнутраных спадарожнікаў вельмі малыя, з прычыны чаго практычна на кожным вітку кожнага са спадарожнікаў дзе-небудзь на Юпітэры адбываецца зацьменне.
Касмічныя чоўны і апараты, у ліку якіх Піянер-10 і Піянер-11 (1973 і 1974), Вояджэр-1 і Вояджэр-2 (1979), Галілеа (1995—2003), Касіні-Гюйгенс (2000), ) Новыя гарызонты (2007) фіксавалі сонечныя зацьменні на Юпітэры, праходжання спадарожнікаў Юпітэра, а таксама іх зацьменні.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
