Серын
| Серын | |
| |
| |
| |
| Агульныя | |
|---|---|
| Сістэматычнае найменне | 2-аміна-3- гідраксіпрапанавая кіслата |
| Скарачэнні | Шэры, Ser, S UCU,UCC,UCA,UCG;AGU,AGC |
| Хім. формула | HO2C-CH(NH2)CH2OH |
| Эмпірычная формула | C3H7N1O3 |
| Фізічныя ўласцівасці | |
| Малярная маса | 105,09 г/моль |
| Шчыльнасць | 1,537 г/см³ |
| Тэрмічныя ўласцівасці | |
| Тэмпература плаўлення | 228 °C |
| Хімічныя ўласцівасці | |
| pKa | 2,13 9,05 |
| Класіфікацыя | |
| Рэг. нумар CAS | [] |
| PubChem | |
| Рэг. нумар EINECS | 200-274-3 |
| SMILES | |
| ChemSpider | |
Серы́н[1] (α-аміна-β-оксіпрапіонавая кіслата; 2-аміна-3-гідроксіпрапанавая кіслата) — гідраксіамінакіслата, існуе ў выглядзе двух аптычных ізамерый — L і D.
L-серын ўдзельнічае ў пабудове амаль усіх прыродных бялкоў. Упершыню серын быў выдзелены з шоўку, у бялках якога ён выяўлены ў найбольшых колькасцях. Серын адносіцца да групы замяняльных амінакіслот, у арганізме чалавека ён можа сінтэзавацца з прамежкавага прадукта гліколіза — 3-фосфагліцэрата.
Зноскі
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Семяненя І. М. Серын // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 354. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
 | |
|---|---|
| Стандартныя амінакіслоты |
|
| Нестандартныя амінакіслоты |
|
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль | Microsoft: 2776414213 |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Cover photo is available under {{::mainImage.info.license.name || 'Unknown'}} license.
Credit:
(see original file).
