Павел Сямёнавіч Лунгін
| Павел Сямёнавіч Лунгін | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 12 ліпеня 1949[1] (75 гадоў) |
| Месца нараджэння | |
| Грамадзянства | |
| Бацька | Сямён Львовіч Лунгін[d] |
| Маці | Ліліяна Зіноўеўна Лунгіна[d] |
| Адукацыя | |
| Прафесія | кінарэжысёр, сцэнарыст, кінапрадзюсар, кінасцэнарыст |
| Узнагароды | |
| IMDb | ID 0526732 |
| lunginstudio.ru (руск.) | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Павел Сямёнавіч Лунгін (нар. 12 ліпеня 1949, Масква) — савецкі і расійскі кінарэжысёр і сцэнарыст, лаўрэат Канскага кінафестывалю (1990), Народны артыст Расіі (2008).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]У 1971 годзе скончыў аддзяленне структурнай і прыкладной лінгвістыкі МДУ. У гэтым жа годзе ў яго нарадзіўся сын Аляксандр (у будучыні — прадзюсар і кінарэжысёр). У 1980 годзе Павел Лунгін скончыў рэжысёрскае аддзяленне Вышэйшых курсаў сцэнарыстаў і рэжысёраў (майстэрня Г. Данелія, М. Львоўскага).
У кіно Павел Лунгін дэбютаваў як сцэнарыст ў 1976 годзе — сямейным фільмам «Уся справа ў браце», які распавядае гісторыю двух братоў, адзін з якіх прыкладны вучань, а другі — вісус і лайдак. Затым паводле яго сцэнарыяў былі зроблены карціны «Канец імператара тайгі» (1978) і «Непераможны» (1983). Першы фільм прайгравае адну з малавядомых старонак біяграфіі Аркадзя Гайдара (Голікава), калі ён, юнаком быў прызначаны камандзірам атрада ЧАПа (частак адмысловага прызначэння); а другі распавядае гісторыю былога чырвонаармейца Андрэя Хромава, апантанага ідэяй стварэння новага віду барацьбы — самаабароны без зброі. Таксама па сцэнарыях Паўла Лунгіна былі зняты такія фільмы, як камедыйная меладрама «Усё наадварот» (1981), драмы «Спадарожнік» (1986) і «Хрысціяне» (1987), гістарычная драма «Усходні раман» (1992).
З пачатку 1990-х гадоў жыве ў Францыі.
У верасні 2020 года падпісаў ліст у падтрымку акцый пратэсту ў Беларусі ў сувязі з фальсіфікацыяй прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі 2020 года[4].
Зноскі
- ↑ Pavel Lungin // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #133818381 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 17 снежня 2014.
- ↑ Museum of Modern Art online collection Праверана 4 снежня 2019.
- ↑ «Мы глубоко возмущены, что диалогу с обществом власть предпочитает насилие»
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Павел Сямёнавіч Лунгін
 Прэмія «Залаты арол» за лепшую рэжысёрскую працу | |
|---|---|
Аляксандр Рагожкін (2003) · Вадзім Абдрашытаў (2004) · Валерый Тадароўскі (2005) · Аляксей Учыцель (2006) · Павел Лунгін (2007) · Мікіта Міхалкоў (2008) · Карэн Шахназараў (2009) · Карэн Шахназараў (2010) · Аляксей Учыцель (2011) · Андрэй Звягінцаў (2012) · Андрэй Прошкін (2013) · Аляксандр Велядзінскі (2014) · Андрэй Звягінцаў (2015) · Станіслаў Гаварухін (2016) · Андрэй Канчалоўскі (2017) · Андрэй Звягінцаў (2018) | |
Саюз кінематаграфістаў Расіі | |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
