Леў Генрыкавіч Шнірэльман
| Леў Генрыкавіч Шнірэльман | |
|---|---|
| руск.: Лев Ге́нрихович Шнирельма́н | |
 | |
| Дата нараджэння | 2 (15) студзеня 1905[1] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 24 верасня 1938[2][1][…] (33 гады) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | выкладчык універсітэта, матэматык |
| Навуковая сфера | тэорыя лікаў, тапалогія і матэматыка |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар фізіка-матэматычных навук |
| Навуковае званне | |
| Альма-матар | |
| Навуковы кіраўнік | Мікалай Мікалаевіч Лузін |
| Вядомыя вучні | Мікалай Паўлавіч Раманаў[d][5] |
| Член у |
|
.svg){kind=small}
Леў Генрыкавіч Шнірэльман (2 (15) студзеня 1905, Гомель — 24 верасня 1938, Масква) — савецкі матэматык. Член-карэспандэнт АН СССР (1933), доктар фізіка-матэматычных навук (1935).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся 2 (15) студзеня 1905 года ў Гомелі. Бацька быў настаўнікам рускай мовы.
Самастойна, у 12 гадоў, прайшоў курс элементарнай матэматыкі, на працягу некалькі месяцаў наведваў фізіка-матэматычныя курсы для тых, хто скончыў сярэднюю школу. У 16 гадоў, звярнуўшы на сябе ўвагу выкладчыкаў курсаў, атрымаў магчымасць працягваць адукацыю ў Маскве. Скончыў Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт (1925), аспірантуру Інстытута матэматыкі і механікі Першага МДУ.
Апублікаваныя ў 1929—1930 гадах тэарэмы прынеслі навукоўцу сусветную вядомасць і сталі сапраўднай сенсацыяй у матэматыцы.
У 1931 годзе Леў Шнірэльман баў камандзіраваны на некалькі месяцаў за мяжу. Некаторы час працаваў у Гётынгене, які быў «Меккай матэматыкі» таго часу. Акрамя фенаменальных вынікаў працы ён адрозніўся тым, што «walked barefoot through the streets of Gottingen» — гуляў босым па вуліцах Гётынгена. Адно з германскіх выдавецтваў прапанавала Шнірэльману выдаць манаграфію, але пасля прыходу да ўлады нацыстаў гэтым планам здейсніцца стала немагчыма.
З 1934 года працаваў у Матэматычным інстытуце АН СССР імя Сцяклова. У той жа час ён шмат працаваў з моладзю, чытаў лекцыі, прымаў удзел у арганізацыі першай матэматычнай алімпіяды сярод школьнікаў, быў адным з заснавальнікаў матэматычнага гуртка для школьнікаў пры МДУ.
24 верасня 1938 года скончыў жыццё самагубствам у Маскве (магчыма, з-за тагачасных рэпрэсій). Пахаваны ў Маскве на Увядзенскіх могілках.
У навуцы
[правіць | правіць зыходнік]Навуковыя працы па тэорыі лікаў, тапалогіі, варыяцыйным злічэнні. Развіў тапалагічныя метады варыяцыйнага злічэння (1927—29 з Л. А. Люстэрнікам), рашыў задачу А. Пуанкарэ аб трох геадэзічных (1929). Даказаў тэарэму аб расфарбоўцы n-мернай сферы ў n + 1 колераў (тэарэма Борсука—Улама—Шнірэльмана). Даказаў, што ўсялякі цэлы лік можа быць прадстаўлены ў выглядзе сумы абмежаванай колькасці простых лікаў (1930), чым даў першае прыбліжэнне да рашэння праблемы Гольдбаха.
Ацэнкі
[правіць | правіць зыходнік]Адзін з выдатнейшых матэматыкаў 1930-х гадоў. Існуе легенда, што калі Шнірэльман у 16 гадоў прыехаў у Маскву паступаць ва ўніверсітэт, у яго сшытку ўжо была запісана тэарэма, якая пазней прынесла яму сусветную вядомасць.
Асоба выдатных і шматгранных здольнасцяў, апроч заняткаў матэматыкай, маляваў і пісаў вершы.
Лазар Аронавіч Люстэрнак, які шмат працаваў разам з Львом Генрыкавічам, пазней успамінаў, што іх настаўніку Мікалаю Мікалаевічу Лузіну неяк прыснілася, што да яго прыйшоў юнак падобны на Шнірэльмана і вырашыў праблему кантынуўма. Пасля гэтага пабачыўшы Шнірэльмана ўпершыню Лузін прыняў яго як пасланніка нябёсаў. Але ж праблему кантынуўма Шнірэльман вырашыць не паспеў, і чалавецтву прыйшлося чакаць яшчэ 60 гадоў.
Зноскі
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ а б MacTutor History of Mathematics archive — 1994. Праверана 22 жніўня 2017.
- ↑ а б в Шнирельман Лев Генрихович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
- ↑ а б в г д MacTutor History of Mathematics archive — 1994.
- ↑ а б https://books.google.cat/books?id=QX5Fj6DWEqIC — С. 167.
- ↑ Матэматычная генеалогія — 1997.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — С. 448. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Тихомиров В. М., Успенский В. А. Лев Генрихович Шнирельман // Квант : часопіс. — 1996. — № 2. — С. 2-6.
Тэматычныя сайты | ||||
|---|---|---|---|---|
| Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
