Армуз
| Армуз | |
|---|---|
| перс. جزیره هرمز | |
 | |
| Характарыстыкі | |
| Плошча | 41,9 км² |
| Насельніцтва | 2 500 чал. |
| Шчыльнасць насельніцтва | 59,67 чал./км² |
| Размяшчэнне | |
| 27°04′ пн. ш. 56°28′ у. д.HGЯO | |
| Акваторыя | Армузскі праліў |
| Краіна | |
 | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Арму́з (перс. جزیره هرمز Хармо́з) — востраў у Армузскім праліве. Адміністрацыйна ўваходзіць у склад іранскай правінцыі Хармазган. Плошча — 41,9 км²[1].
Гісторыя
[правіць | правіць зыходнік]Востраў вядомы з антычных часоў пад назвамі Аргана. У XIII ст. населены выхадцамі з узбярэжнага горада Армуза, разбуранага манголамі. Іх паселішча, а потым увесь востраў атрымалі назву Новы Армуз або проста Армуз. Тут усталявалася мясцовая правячая дынастыя, якая спрыяла развіццю гандлю паміж краінамі Персідскага заліву, з Індыяй, Зондскім архіпелагам і Кітаем.
У перыяд росквіту насельніцтва вострава дасягала 50 тыс. чалавек. Сюды наведваліся Марка Пола, Афанасій Нікіцін, Ібн Батута і іншыя вядомыя вандроўнікі.
У 1507 г. захоплены партугальцамі, якія пабудавалі буйное ўмацаванне Маці Божай Кансепсьёнскай і кантралявалі з яго дапамогай гандлёвыя сувязі з Персідскім залівам.
У 1622 г. быў захоплены іранскім шахам Абасам I з дапамогай англічан і значна разбураны.
У XVIII—XIX стст. уваходзіў у склад Амана. У 1868 г. зноў далучаны да Ірана.
Прырода
[правіць | правіць зыходнік]Востраў знаходзіцца ў Армузскім праліве на паўночны ўсход ад буйнога вострава Кешм. Складзены пераважна з асадкавых і старажытных вулканічных парод. Берагі пясчаныя, часткова занятыя скальнымі масівамі. Найвышэйшы пункт — 186 м. Са старажытных часоў на востраве здабываецца охра.
Флора і фаўна бедныя, прадстаўленыя паўпустыннай расліннасцю, змеямі, яшчаркамі, марскімі птушкамі. Глебы месцамі засоленыя. На востраве маецца недахоп пітной вады.
Насельніцтва
[правіць | правіць зыходнік]На востраве стала жыве каля 2,5 тыс. чал. (2007 г.), у асноўным арабы-бандары́ і персы.
Эканоміка
[правіць | правіць зыходнік]Асноўныя заняткі — лоў рыбы і рамесная вытворчасць, у тым ліку будаўніцтва традыцыйных суднаў. Значная частка астравіцян сезонна працуе ў іншых раёнах Ірана і ААЭ. Іншаземны турызм не развіты з-за адсутнасці гасцініц і іншай інфраструктуры.
Галерэя
[правіць | правіць зыходнік]-
Армуз, малюнак 1572 г. -
Рэшткі партугальскага ўмацавання -
Тыповы пейзаж -
Узбярэжны скальны масіў
Зноскі
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
