Аляксандр Камара
ням.: Alexander Camaro
Дата нараджэння	27 верасня 1901(1901-09-27)[1][2][…]
Месца нараджэння	Брэслау, Брэслаўскі ўрадавы рэгіён, правінцыя Сілезія, Каралеўства Прусія, Германскі рэйх[3]
Дата смерці	20 кастрычніка 1992(1992-10-20)[1][2][…] (91 год)
Месца смерці	Берлін, Германія[4]
Грамадзянства	Германія
Род дзейнасці	мастак, выкладчык універсітэта, танцор
Месца працы	Берлінскі ўніверсітэт мастацтваў
Узнагароды	Берлінская мастацкая прэмія[d] (1951) прэмія Ловіса Корынта[d] (1980)

Аляксандр Камара (27 верасня 1901, Брэслаў, пад імем Альфонс Бернхард Качмарофскі — 20 кастрычніка 1992, Берлін) — нямецкі мастак і танцор.

Дзяцінства і юнацтва Аляксандра Камара прайшлі ў Брэслаў. У юным узросце ён уступіў у цыркавую трупу і выступаў як лінаходзец.

Паміж 1920 і 1925 Камара вывучаў жывапіс у Дзяржаўнай акадэміі мастацтваў і рамёстваў у Брэслаў, у Ота Мюлера. З 1929 па 1930 год ён вучыўся ў школе танцаў Мэры Вігман у Дрэздэне. У харэаграфіі Вігмана для «Totenmal» Альберта Тальгофа з 1930 года ён выступаў як саліст пад сцэнічным імем Аляксандр Камараў. Разам са сваёй партнёркай Лізелор Бергман танцаваў на розных сцэнах Германіі. Падчас Другой сусветнай вайны Камара быў прызваны на службу ў якасці танцора на перадавой сцэне ў Расіі, Нарвегіі і Грэцыі. Камара схаваўся ў 1944 годзе, каб ухіліцца ад службы ў войску.

Вярнуўся ў Берлін у 1945 года. У першыя пасляваенныя гады адбылося некалькі выстаў. Дэбютаваў у чэрвені 1946 года ў Берлінскай галерэі Герда Розэна з выставай «Карціны» Аляксандра Камарава. У канцы года ён адмовіўся ад свайго сцэнічнага імя і пачаў называць сябе Камара.

У 1949 годзе Камара быў адным з сузаснавальнікаў легендарнага сюррэалістычнага кабарэ берлінскіх мастаклў «Ванная». Ён далучыўся да адноўленага Deutscher Künstlerbund у 1950 годзе і прыняў удзел у яго першай штогадовай выставе з чатырма карцінамі, у тым ліку шырокафарматнай «Ружовая дама» (1949).