Аляксандр Гаўрылавіч Кагуценка
| Аляксандр Гаўрылавіч Кагуценка | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Дата нараджэння | 11 лютага 1924 (100 гадоў) | |||||||||||||||
| Месца нараджэння | в. Царковішча, Шклоўскі раён, Магілёўская вобласць | |||||||||||||||
| Дата смерці | 12 сакавіка 2020 (96 гадоў) | |||||||||||||||
| Грамадзянства | ||||||||||||||||
| Прыналежнасць |
 СССР |
|||||||||||||||
| Род войскаў | пяхота | |||||||||||||||
| Гады службы | 1942—1948 | |||||||||||||||
| Званне |
 |
|||||||||||||||
| Бітвы/войны | Вялікая Айчынная вайна | |||||||||||||||
| Узнагароды і званні |
|
|||||||||||||||
Аляксандр Гаўрылавіч Кагуценка (11 лютага 1924, в. Царковішча — 12 сакавіка 2020) — камандзір аддзялення аўтаматчыкаў 216-га гвардзейскага стралковага палка, гвардыі старшы сяржант — на момант прадстаўлення да ўзнагароджання ордэнам Славы 1-й ступені.
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Нарадзіўся года ў вёсцы Царковішча Шклоўскага раёна Магілёўскай вобласці. У 1928 годзе пераехаў з бацькамі ў вёску Вішнёўка Уйскага раёна Чалябінскай вобласці. Скончыў 10 класаў.[1].
У Чырвонай Арміі з 1942 года. У баях Вялікай Айчыннай вайны з лютага 1943 года. Ваяваў на Паўднёва-Заходнім, 3-м Украінскім і 2-м Беларускім франтах. Быў чатыры разы паранены. Асабліва вызначыўся ў баях на тэрыторыі Польшчы і Германіі[1].
Аўтаматчык 216-га гвардзейскага стралковага палка гвардыі чырвонаармеец Кагуценка 1 жніўня 1944 года ў ліку першых фарсіраваў раку Вісла, удзельнічаў у захопе плацдарма. У баі ў раёне паўночным усходзе ад горада Радам з аўтамата знішчыў праціўнікаў, чым садзейнічаў прасоўванню стралковага падраздзялення. Загадам па 79-й гвардзейскай стралковай дывізіі ад 10 жніўня 1944 года гвардыі чырвонаармеец Кагуценка Аляксандр Гаўрылавіч узнагароджаны ордэнам Славы 3-й ступені[1].
Камандзір аддзялення аўтаматчыкаў гвардыі старшы сяржант Кагуценка 14 студзеня 1945 года ў раёне населенага пункта Дабешын пры прарыве абароны праціўніка першым уварваўся ў варожую траншэю, у сутычцы разам з байцамі знішчыў каля дзесяці варожых салдат, аднаго ўзяў у палон. Загадам № 566 па 8-й гвардзейскай арміі ад 31 сакавіка 1945 года гвардыі старшы сяржант Кагуценка Аляксандр Гаўрылавіч узнагароджаны ордэнам Славы 2-й ступені[1].
У ходзе наступных баёў полк выйшаў на ўскраіну Берліна. 29 красавіка 1945 г. у вулічных баях з групай байцоў авалодаў умацаваным будынкам, знішчыў гранатамі разлік станковага кулямёта, разбіў пяць салдат і аднаго афіцэра. Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 мая 1946 года за мужнасць, адвагу і гераізм, , гвардыі старшы сяржант Кагуценка Аляксандр Гаўрылавіч узнагароджаны ордэнам Славы 1-й ступені[1].
У 1948 годзе гвардыі старшына Кагуценка дэмабілізаваны. У 1954 годзе скончыў Уральскі політэхнічны інстытут. Жыве ў горадзе Каралёве. З 1959 па 1993 год працаваў вядучым канструктарам Цэнтральнага канструктарскага бюро эксперыментальнага машынабудавання. Удзельнічаў у распрацоўцы сістэм розных касмічных караблёў. Падпалкоўнік у адстаўцы А. Г. Кагуценка у цяперашні час на пенсіі[1].
Жанаты на Таісіі Сцяпанаўне Кагуценка.
Узнагароджаны ордэнамі Славы 3-х ступеняў, ордэнам Айчыннай вайны 1-й ступені, двума медалямі «За Адвагу», медалямі «За вызваленне Варшавы», «За ўзяцце Берліна», «За перамогу над Германіяй»[1].
Удзельнік парада Перамогі 1995 года.
Зноскі
- ↑ а б в г д е ё Аляксандр Гаўрылавіч Кагуценка на сайце «Героі краіны»
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Долготовіч Б. Д. Кавалеры ордена Славы. Мінск, 2006.
- Кавалеры ордена Славы трёх степеней: Краткий биографический словарь / Пред. ред. коллегии Д. С. Сухоруков. — М.: Воениздат, 2000. — 703 с. — 10 000 экз. — ISBN 5-203-01883-9.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Александр Гаврилович Когутенко на сайце «Героі краіны»
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
