Эндрык
| Эндрык лац. Endryk | |
| Endrichs | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ende + Rick |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Андрых, Андрык |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Эндрык» | |
Эндрык, Андрых, Андрык — мужчынскае імя.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Андрык, пазьней Андрых, Энтрых або Эндрыхс (Andricus, Andrich, Entrich, Endrichs[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова анд- (ант-, энд-) (імёны ліцьвінаў Эндзель, Янтаўт, Антавіт; германскія імёны Endil, Antolt, Antvit) паходзіць ад гоцкага *andja 'востры канец, пік'[3], а аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дзітрык, Індрых, Эрык; германскія імёны Hindrich, Ditricus, Erik) — ад гоцкага reiks 'магутны'[4], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[5].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Andrzych (Andricus)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: от Ондрика (1340—1360-я гады)[7], Ондрике (1380—1400-я гады)[7]; Воит Юри Енъдриковичи (1528 год)[8]; от земенина Полоцького Александра Ондрыховича (1552 год)[9]; Andryk Gaczowicz[10], Andrik Bortkiewicź[11] (12 кастрычніка 1561 году); Родъ Андриховичовъ (1567 год)[12]; з роду Андрыховичовъ з Ворлова (15 верасьня 1568 году)[13].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Ондрык — жыхар Ноўгараду, які ўпамінаецца ў XIV стагодзьдзі[7]
- Войт і Юры Эндрыкавічы — вялёнскія баяры, якія ўпамінаюцца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
- Андрык Міхнавіч — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1538 годзе[14]
- Эндрык Гендрыковіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1591 годзе[15]
Андрыковічы (Andrykowicz) гербу Пабог — літоўскі шляхецкі род[16].
У былым Жамойцкім старостве існуе вёска Эндрыкі, на гістарычнай Ваўкавышчыне — Ендрыхаўцы.
Глядзіце таксама
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 167.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 104.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 52.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 98.
- ^ а б в Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 552, 592, 771.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 160.
- ^ Полоцкая ревизия 1552 года. — Москва, 1905. С. 128.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 576.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 628.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 736.
- ^ Jablonskis K. Archyvinės smulkmenos // Praeitis. T. 2. — Kaunas, 1933. P. 416.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 368.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 3. ― Вильна, 1904. С. 14.
- ^ Ciechanowicz J. Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego. T. 2. — Rzeszów, 2001. S. 21.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
