Лідзія Ярмошына
| Лідзія Ярмошына | |
.jpg) | |
| Кіраўніца ЦВК РБ | |
|---|---|
| 6 сьнежня 1996 — 13 сьнежня 2021 | |
| Прэзыдэнт: | Аляксандар Лукашэнка |
| Прэм’ер-міністар: | Сяргей Сідорскі |
| Папярэднік: | Аляксандар Абрамовіч |
| Наступнік: | Ігар Карпенка |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзілася: |
29 студзеня 1953 (71 год) Слуцак, Менская вобласьць, Беларуская ССР, СССР |
| Дзеці: | сын |
| Адукацыя: | юрыдычны факультэт Калінінградзкага ўнівэрсытэту (1975) |
| Узнагароды: |
   |
Лі́дыя Міха́йлаўна Ярмо́шына (нар. 29 студзеня 1953, Слуцак) — дзяржаўная дзяячка рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі, прызначаная 6 сьнежня 1996 году Аляксандрам Лукашэнкам на пасаду кіраўніцы Цэнтральнай камісіі па выбарах і правядзеньні рэспубліканскіх рэфэрэндумаў.
Біяграфія
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Нарадзілася 29 студзеня 1953 году ў горадзе Слуцак Менскай вобласьці ў сям’і вайскоўца. Азначала ўласную сям'ю як расейскую[1]. Скончыла юрыдычны факультэт Калінінградзкага дзяржаўнага ўнівэрсытэту (РСФСР, 1975). Працавала юрконсультам гандлёвых і прамысловых прадпрыемстваў Калінінграду і Бабруйску, памагатым пракурора Кастрычніцкага раёну Калінінграду. З 1988 году — юрконсульт, а затым загадчыца юрыдычным аддзелам Бабруйскага гарвыканкаму. Чалец (1992—1996), кіраўнік (з 1996 г.) Цэнтральнай камісіі Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзеньні рэспубліканскіх рэфэрэндумаў. 21 сьнежня 2001 году ўказам прэзыдэнта №774 была прызначаная Кіраўніком Цэнтральнай камісіі Рэспублікі Беларусь па выбарах і правядзеньні рэспубліканскіх рэфэрэндумаў[2]. 7 красавіка 2003 году ўказам прэзыдэнта прысвоена ганаровае званьне «Заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь»[3]. Атрымала ордэн Пашаны ў 2014[4].
Двойчы разьведзеная[5]. Мела сына Аляксея (1977—2017), які працаваў адвакатам.
Санкцыі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На падставе падазрэньняў ва ўдзеле ў фальсыфікацыях прэзыдэнцкіх выбараў Лідыі Ярмошынай быў забаронены ўезд у краіны ЭЗ (2004, 2010, 2020) й ЗША (2006) як асобе з чорнага сьпісу Эўразьвязу ды сьпісу спэцыяльна вызначаных грамадзянаў і заблякаваных асобаў. 13 кастрычніка 2008 году міністры замежных справаў краінаў Эўразьвязу на паседжаньні ў Люксэмбургу прыпынілі на паўгады дзеяньне забароны на ўезд у краіны зьвяза прэзыдэнта Беларусі Аляксандра Лукашэнкі і «некаторых яго набліжаных». Санкцыі супраць старшыні Цэнтравыбаркаму Лідыі Ярмошынай засталіся ў сіле[6][7].
Да санкцый супраць Ярмошынай у 2020 годзе далучыліся Вялікабрытанія[8][9], Канада[10], Швайцарыя[11][12]. 20 лістапада 2020 году да кастрычніцкага пакету санкцый ЭЗ далучыліся Альбанія, Ісьляндыя, Ліхтэнштайн, Нарвэгія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Украіна[13].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ «Чалавек прэзыдэнта». 10 фактаў пра старшыню ЦВК Ярмошыну, за абразу якой судзяць, Радыё Свабода, 14 красавіка 2021 г.
- ^ Указ президента Республики Беларусь 21 декабря 2001 г. № 774(недаступная спасылка) (рас.)
- ^ Указ прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь 7 красавіка 2003 г. № 140(недаступная спасылка)
- ^ Руководители госорганов Беларуси награждены орденами Почёта и Отечества III степени (рас.). Прэзыдент Рэспублікі Беларусь (2014-01-12). Праверана 2015-09-29 г.
- ^ kp.by(недаступная спасылка)
- ^ История европейских санкций в отношении Белоруссии (рас.). ТАСС(ru) (2020-10-12). Праверана 2021-01-13 г.
- ^ Issuance of new Belarus Executive Order; Belarus Designations; Liberia Designation Removal (анг.). Міністэрства фінансаў ЗША (2006-06-19). Праверана 2021-09-14 г. Архіўная копія ад 2021-03-02 г.
- ^ Consolidated List of Financial Sanctions Targets in the UK (анг.). Office of Financial Sanctions Implementation HM Treasury (2021-06-25).
- ^ UK sanctions Belarus leader Lukashenko (анг.). Reuters. Праверана 2021-07-24 г. Архіўная копія ад 2021-07-24 г.
- ^ Consolidated Canadian Autonomous Sanctions List (анг.). Міністэрства міжнародных справаў Канады(en) (2015-10-19). Праверана 2021-06-29 г.
- ^ Switzerland joins EU in sanctions against top Belarus officials (анг.). Swissinfo(en) (2020-10-13). Праверана 2021-09-13 г.
- ^ SECO: Ordinance on measures against Belarus (анг.). Staatssekretariat für Wirtschaft (2020-10-13). Праверана 2020-09-13 г.
- ^ Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain third countries concerning restrictive measures against Belarus (анг.). Рада Эўрапейскага зьвязу(be) (2020-11-20). Праверана 2021-09-13 г.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- «Чалавек прэзыдэнта». 10 фактаў пра старшыню ЦВК Ярмошыну, за абразу якой судзяць, Радыё Свабода, 14 красавіка 2021 г.
- Лідзія Ярмошына: гісторыя ўзлёту бабруйскай юрысткі
- Профіль на праекце «Хто ёсьць хто ў РБ»(недаступная спасылка) (рас.)
- Онлайн-канфэрэнцыя на БелТА (рас.) (24.07.2008)
- Онлайн-канфэрэнцыя на БелаПАН (рас.) (28.07.2008)
| верасень 2004 (4) |  .svg) | |
|---|---|---|
| сьнежань 2004 (6) | ||
| 3 кастрычніка 2006 (41) | Юры Азаронак · Васіль Дземянцей(be) · Віктар Галаванаў · Аляксандар Зімоўскі · Аляксандар Каляда · Уладзімер Канаплёў · Сяргей Касьцян · Леанід Козік · Тацяна Краўчанка · Мікалай Купрыянаў · Уладзімер Курловіч · Мікалай Лазавік · Аляксандар Лукашэнка · Віктар Лукашэнка · Леанід Лучына · Пётар Міклашэвіч · Мікалай Мяцеліца · Генадзь Нявыглас · Міхаіл Орда · Міхаіл Пішчулёнак · Алег Праляскоўскі · Натальля Пяткевіч · Аляксандар Радзькоў · Надзея Равуцкая · Анатоль Рубінаў · Аляксей Рыбакоў · Уладзімер Русакевіч · Яўген Сьмірноў · Сьцяпан Сухарэнка · Алег Сьліжэўскі · Мікалай Трубнікаў · Мікалай Усаў · Аляксандар Харытон · Мікалай Чаргінец · Леанід Ясіновіч | |
| 23 сакавіка 2012 | У сьпіс уваходзяць 243 асобы і 32 кампаніі | |
| 19 жніўня 2020 12 кастрычніка 2020 17 сьнежня 2020 21 чэрвеня 2021 24 чэрвеня 2021 | У сьпіс уваходзяць 166 асобаў і 15 кампаніяў | |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
