Гаўгонт
| Гаўгонт лац. Gaŭgont / Haŭhont | |
| Gavigunt | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gawo + Gunth |
| Іншыя формы | |
| Зьвязаныя імёны | Галігунт, Галігонт, Галгонт, Галконт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Гаўгонт» | |
Гаўгонт (Галігунт, Галігонт, Галгонт, Галконт) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Гавігунда (Gaviunt, Gavigunt) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -гаў- (імёны ліцьвінаў Гавіла, Гавень, Гаўвід; германскія імёны Gavilo, Gavienus, Gauwida) паходзіць ад гоцкага gawi[2], германскага gaawja 'мясцовасьць, багатая воднымі крыніцамі; месца пасяленьня'[3], а аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) — ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: cum Goligunt[5], Goligunt[6] (2 кастрычніка 1413 году); Andreas dictus Golykunth (17 студзеня 1413 год)[7]; Кголконътовичъ[8], Янко Кголканътовичъ[9], Юшко Кголконтовичъ[10] (1528 год); Лаврин Кголконтович… Римъко Кголконтович (1538 год)[11]; под печатми земян господарьских повету Упитского пана Войтеха Кговкгонта… Woyciech Golkont (6 сакавіка 1596 году)[12]; od Krzysztofa Golgonta (1667 год)[13]; Piotr Golgont (1690 год)[14].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- Андрэй Галігунт (Гайлігін) (да 1401 — па 1433) — літоўскі баярын, набліжаны да Вітаўта
- Варталамей Юр’евіч і Валянтын Мацьвеевіч Галкантовічы — расенскія зямяне, якія ўпамінаюцца ў 1577 годзе[15]
- Стэфан Станіслававіч Галігонт — вількамірскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1598 годзе[16]
- Галжбета Еранімаўна Галгонтаўна Станіславава Мікалаевіча Мінгайлава Шыдлоўская — упіцкая зямянка, якая ўпамінаецца ў 1614 годзе[17]
- Самуэль Галконт (Samuel Gołkont) — магістар філязофіі і гуманітарных навук (1673 год)[18]
У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпамінаўса фальварак Галгонцішкі ва Ўпіцкім павеце[19].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 623.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 107.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 63.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 54.
- ^ Akta unji Polski z Litwą, 1385—1791. — Kraków, 1932. S. 57, 69.
- ^ Lites ac res gestae inter Polonos Ordinemque Cruciferorum. T. 2. — Posnaniae, 1892. S. 147.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 101.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 165.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 172.
- ^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 310.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 32. — Вильна, 1907. С. 68.
- ^ Błaszczyk G. Herbarz szlachty żmudzkiej. T. 2. — Warszawa, 2015. S. 170.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 267.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 39.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 6. ― Вильна, 1908. С. 77.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 8. ― Вильна, 1912. С. 380.
- ^ Poplatek J. Wykaz alumnów Seminarium Papieskiego w Wilnie 1582—1773 // Ateneum Wileńskie. R. 11, 1936. S. 257.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 203.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
