Аляксандар Авечкін
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Аляксандар Аляксеевіч Авечкін
Нарадзіўся	9 (22) чэрвеня 1913 Чудава[d], Наўгародскі павет[d], Наўгародзкая губэрня[d], Расейская імпэрыя
Памёр	7 лістапада 1980(1980-11-07) (67 гадоў) Берасьце, БССР, СССР
Пахаваны	Гарнізонныя могілкі[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	журналіст, пісьменьнік
Кірунак	аповесьці, апавяданьні
Мова	расейская
Дэбют	1949
Узнагароды

Алякса́ндар Аляксе́евіч Аве́чкін (22 чэрвеня 1913, г. Чудава, Наўгародзкая губэрня, Расейская імпэрыя — 7 лістапада 1980) — беларускі расейскамоўны літаратар, журналіст.

Нарадзіўся 22 чэрвеня 1913 году ў г. Чудава Наўгародзкай губэрні ў сям’і служачага. У 1929—1931 гадох працаваў рабочым на мясцовай запалкавай фабрыцы. У 1931—1936 гадох служыў у Чырвонай Арміі, быў інструктарам чудаўскага аэраклюбу. У час нямецка-савецкай вайны быў лётчыкам, камандзірам эскадрыльлі.

У 1949 годзе скончыў Рэспубліканскую партыйную школу пры цэнтральным камітэце Камуністычнае партыі Беларусі. У 1960 годзе скончыў аддзяленьне журналістыкі Вышэйшай партыйнай школы пры ЦК КПСС. У 1955—1959 гадох працаваў загадчыкам аддзелу культуры берасьцейскай абласной газэты «Заря». У 1959—1961 гадох рэдагаваў газэту «Красноярский пилот». У 1963—1976 гадох быў старшым рэдактарам берасьцейскай абласной студыі тэлебачаньня. Сябра Саюзу пісьменьнікаў СССР з 1958 году. Памёр 7 лістапада 1980 году^[1].

Літаратурную дзейнасьць пачаў у 1949 годзе. Пісаў на расейскай мове. Аўтар аповесьцяў для дзяцей «Соломка» (1951), «Ошибка «Дикого зубра» (Краснаярск, 1960), "У Дивных гор (1965), «Происшествия в конце каникул» (1982), зборнікаў прозы «Подвиг сигналиста» (1958), «Рассказы» (Краснаярск, 1961), «Особое задание» (1979)^[1].

Узнагароджаны двума ордэнамі Чырвонага Сьцяга, ордэнамі Чырвонай Зоркі, Айчыннай вайны I ступені, «Знак Пашаны» і мэдалямі^[1].