Wilhelm Josef Franz Ritter von Leeb (5 September 1876 - 29 April 1956) was 'n Duitse veldmaarskalk en oorlogsmisdadiger in die Tweede Wêreldoorlog. Von Leeb was 'n hoogsgedekoreerde offisier in die Eerste Wêreldoorlog en het die militêre orde van Max Joseph ontvang wat hom die titel van adel verleen het. Met die inval van Frankryk het hy Leërgroep C beheer, verantwoordelik vir die deurbraak van die Maginot-lyn.

Tydens Operasie Barbarossa, die inval van die Sowjetunie, was von Leeb in bevel van Leërgroep Noord, wat deur die Baltiese State na Leningrad (die huidige St. Petersburg) gevorder het en uiteindelik die stad beleër het. Eenhede onder von Leeb se bevel het oorlogsmisdade teen die burgerbevolking gepleeg en het nou saamgewerk met die SS Einsatzgruppen, die doodskaders wat hoofsaaklik vir die moorde op die Joodse bevolking as deel van die Holocaust verantwoordelik was.

Von Leeb was 'n begunstigde van die omkopingskema van Adolf Hitler vir senior Wehrmacht-offisiere, en het in 1941 geheime, onwettige geskenke van 250,000 Reichsmark ontvang en van 'n boedel ter waarde van 638,000 Reichsmark in 1943. Na die oorlog is von Leeb verhoor in die Hoë Kommando-verhoor as deel van die daaropvolgende Neurenberg-verhore. Hy is skuldig bevind aan die oordrag van die Barbarossa-besluit en die kriminele toepassing daarvan deur ondergeskikte eenhede en gevonnis tot gevangenisstraf van drie jaar.

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Wilhelm Ritter von Leeb.

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.