Karl Rudolf Gerd von Rundstedt (12 Desember 1875 - 24 Februarie 1953) was 'n Duitse veldmaarskalk in die Wehrmacht van Nazi-Duitsland tydens die Tweede Wêreldoorlog.

Von Rundstedt is in 'n Pruisiese familie met 'n lang militêre tradisie gebore, en sluit by die Pruisiese leër aan in 1892. Gedurende die Eerste Wêreldoorlog dien hy hoofsaaklik as stafoffisier. In die tussenoorlogse jare het hy sy militêre loopbaan voortgesit en het die rang van kolonel-generaal (Generaloberst) beklee voordat hy in 1938 uitgetree het.

Aan die begin van die Tweede Wêreldoorlog is hy herroep as bevelvoerder van die Suidelike Leërgroep tydens die inval in Pole. Hy was in bevel van Leërgroep A tydens die Slag van Frankryk, en het die Haltbevel tydens die Slag van Duinkerken aangevra. Hy is bevorder tot die rang van veldmaarskalk in 1940. Tydens die inval van die Sowjetunie was hy in bevel van die leër van die Suidelike Leërgroep, verantwoordelik vir die grootste omsingeling in die geskiedenis tydens die Slag van Kiëf. Hy is in Desember 1941 van sy bevel onthef, maar word in 1942 teruggeroep en as opperbevelvoerder in die Weste aangestel.

Hy is ontslaan na die Duitse nederlaag in Normandië in Julie 1944, maar word weer herroep as opperbevelhebber in die Weste in September, terwyl hy hierdie pos beklee het tot sy finale ontslag deur Adolf Hitler in Maart 1945. Von Rundstedt was bewus van die sameswerings om Hitler af te sit, maar het geweier om hulle te ondersteun. Na die oorlog is hy van oorlogsmisdade aangekla, maar is weens sy ouderdom en swak gesondheid nie verhoor nie. Hy is in 1949 vrygelaat en is in 1953 oorlede.

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Gerd von Rundstedt.

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.