Waldemar I
Koning van Denemarke
Standbeeld van Waldemar die Grote in Ringsted.
Periode	1157–1182
Voorganger	Erik III
Opvolger	Knoet VI
Huis	Estridsen
Vrou	Sofia van Minsk
Vader	Knoet Lavard
Moeder	Ingeborg van Kiëf-Roes
Gebore	14 Januarie 1131
Oorlede	12 Mei 1182

Waldemar I of Waldemar die Grote (14 Januarie 1131 – 12 Mei 1182) was van 1157 tot 1182 koning van Denemarke. Hy was die seun van Knoet Lavard, die oudste seun van koning Erik I en ’n gewilde prins. Sy pa is net ’n paar dae voor sy geboorte vermoor. Sy ma, Ingeborg, die dogter van Mstislaf I van Kiëf-Roes, het hom na sy oupa, Wladimir Monomach van Kiëf-Roes, genoem.

Toe Waldemar 16 jaar oud was, het koning Erik III in 1146 geabdikeer en ’n burgeroorlog het uitgebreek. Die magnate van Jutland het Knoet V as koning gekies, maar Sven III het in Seeland regeer.

’n Duitse koninklike intervensie het Sven "eerste koning" gemaak met Knoet as medeheerser. In 1154 is Sven se bewind saam deur Knoet en Waldemar omvergewerp. Ná ’n paar jaar in ballingskap het Sven in 1157 met Duitse hulp daarin geslaag om ’n driedubbele verdeling van die koninkryk af te dwing met homself as heerser in Skone.

Op ’n banket (die sogenaamde "Bloedfees" by Roskilde) in 1157 het Sven glo probeer om sy twee teenstanders uit die weg te ruim. Knoet is dood en Waldemar het na Jutland ontsnap. Op 23 Oktober het Waldemar Sven by die Slag van die Grathe-vlakte verslaan. Waldemar het toe die enigste koning van Denemarke geword.

Waldemar het die verwoeste Denemarke weer opgebou. Die land het sy hoogtepunt bereik onder sy tweede oudste seun, Waldemar II.

Waldemar het met Sofia van Minsk, die halfsuster van Knoet V, getrou. Hulle het agt kinders gehad, onder andere twee latere Deense konings, Knoet VI en Waldemar II.

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Engelse Wikipedia-artikel en:Valdemar I of Denmark