Manna was volgens Exodus 16 die hemelse brood van die Israeliete in die woestyn.

Toe die Israeliete onder leiding van Moses uit Egipte weggetrek het (die eksodus), het daar in hul tog deur die Sinaï-woestyn 'n gebrek aan kos ontstaan. Die volk het begin terugverlang na die “vleispotte van Egipte”. God het toe “brood uit die hemel”, bekend as manna, aan die trekkers gegee om te eet. Dit was van toe af hul stapelvoedsel totdat hulle 40 jaar later die Beloofde Land, Kanaän, binnegegaan het. Volgens die Bybel het die manna elke oggend uit die hemel geval en moes die Israeliete vir hulle elke oggend 'n vasgestelde hoeveelheid per persoon daarvan optel vir daardie dag se gebruik en dit ook op daardie dag gaarmaak en eet. Op die dag voor die Sabbat moes elkeen 'n dubbel porsie bymekaar maak en voorberei om te eet. Op die Sabbatdag het daar geen vars manna gekom nie en mag dit ook nie voorberei word nie. Volgens die profeet Esegiël was manna slegs bedoel vir tye van hongersnood, want dit het nie 'n aangename smaak gehad nie. Manna as geestelike voedsel het die simbool geword van die Nagmaal. So het die brood simbool geword vir die liggaam van Christus.

In Exodus word manna beskryf as ronde korreltjies wat baie lyk op die fyn saad van koljander. Manna is egter wit of ligbruin van kleur en smaak soet soos heuningkoek. Hedendaagse wetenskaplikes is nie seker oor wat die wondervoedsel manna is nie. Moontlikhede is die hars van die boom Boswellia thurifera. Ook word die soet afskeiding van die Arabiese kameeldoringboom Alhagi maurorum genoem. Ander mense meen weer dat dit 'n eetbare gom van die tamariskboom Tamarix mannifera is. 'n Ander vermoede was dat manna die uitskeiding van sekere luise soos die Najococcus serpentinus en die Trabutina mannipura kan wees. 'n Eetbare korsmos Lecanora esculenta wat nog volop in daardie gebiede voorkom, word weer deur ander as die oorspronklike manna beskou.

Die woord manna kom uit Hebreeus en beteken waarskynlik “wat is dit?” Manna was dus die wondervoedsel (die hemelbrood) van die Israeliete. Dit was dus 'n groot geluk, 'n meevaller wat onverwags en boonop aangenaam hul groot nood verlig het. In figuurlike sin is dit dus 'n gawe uit die hemel vir 'n hongerige siel.

• Ensiklopedie van die Wêreld, deel 7. Stellenbosch: Albertyn-uitgewery, 1994. ISBN 0-949948-21-7