Die Ab Urbe Condita jaartelling (Latyn: "Vanaf die Stigting van die Stad") of Anno Urbis Conditae (Latyn: "in die Jaar van die Stigting van die Stad"), in beide gevalle afgekort tot AUC, dui die kalenderjare sedert die stigting van Rome aan. Die gebeurtenis vind volgens oorlewering in 753 v.C. plaas. Die sluipmoord van Julius Caesar in 44 v.C., byvoorbeeld, sou volgens die Romeinse telling in AUC 710 plaasgevind het.

Net soos die Christelike jaartelling, het die Ab Urbe Condita jaartelling nog nie in die antieke Romeinse tye bestaan nie. Die jaartelling word ongeveer in die jaar 400 (n. C.) deur die Iberiese historikus Orosius ingevoer (en sistematies gebruik). Dionysius Exiguus het daarna die Christelike jaartelling in min of meer die jaar 525 ingevoer, aangesien hy wou afwyk van die jaartelling van die christenvervolger keiser Diocletianus.

Skynbaar was pous Bonifatius IV (omstreeks die jaar 600) die eerste wat die twee jaartellings in verband gebring het (dus: AD 1 = AUC 754). Die daadwerklike ingebruikneming van die Christelike jaartelling vir die datering van historiese en aktuele gebeurtenisse vind egter eers in die agtste eeu plaas, deur toedoen van die Engelse chronoloog en historikus Beda Venerabilis. Namate mense meer van die Anno Domini-jaartelling gebruik begin maak, raak die Anno Urbis Conditae-jaartelling in onbruik.

• Juliaanse kalender

• Bonnie Blackburn en Leofranc Holford Strevens: the Oxford Companion of the Year (1999)
• Georges Declercq: Anno Domini (2000)