דער לולב איז איינע פון די פיר מינים וואס מען איז מחויב צו שאקלען אום סוכות (יעדן טאג אחוץ שבת), אזוי ווי עס שטייט אין פסוק: ”וּלְקַחְתֶּם לָכֶם בַּיּוֹם הָרִאשׁוֹן, פְּרִי עֵץ הָדָר כַּפֹּת תְּמָרִים, וַעֲנַף עֵץ עָבֹת, וְעַרְבֵי נָחַל, וּשְׂמַחְתֶּם, לִפְנֵי יְהוָה אֱלֹהֵיכֶם שִׁבְעַת יָמִים"” (כ"ג, מ).

די לולבים וואקסן אויף טייטלביימער. ביז די לעצטערע יארן פלעגט מען נעמען סתם לולבים, רוב דערפון פלעגן קומען פון על אריש און פון עגיפטן. לעצטנס זייט עס איז ערפונדן געווארען די באקאנטע דערי לולבים זײַנען מדקדקים במצות מקפיד צו ניצן דעם סארט לולב וואס זיי האלטן אים פאר װוּנדער־שײן.

מען שאקלט לולב כדי צו זיך דערוועקן מיט פרייד צו אפגעבן לויב און דאנק פאר די גוטע פלאנצן.

אין שנת ה'תשס"ח שנת השמיטה איז געווארן א פראבלעם ווייל וויבאלד די דערי לולבים זאלן ארויסקומען שיין און שטארק און הויך דארף מען דערויף ארבעטן א גאנץ יאר און וויבאלד רוב פון די דערי לולבים קומען פון ארץ ישראל טאר מען דאס נישט ניצן אזוי ווי א סך פוסקים האלטן אז נעבד וואס דאס מיינט ארבעטן אין שמיטה קען מען נישט יוצא זיין דערמיט.