L' Acinsion, c' est ene fiesse crustinne ki rmimbere li montêye å cir da Djezu-Cri, raviké.

Ça s' passéve 40 djoûs après Påke, çou ki fwait ki ça toume todi on djudi.

L' Ouve des Apoisses kimince på racontaedje di l' Acinsion :

Tins d' ene eurêye k' i purdeut avou zels, i lzî ricmanda di n' nén cwiter Djeruzalem, mins k' i rawårdénxhe çou ki l' Pere aveut prometou : "c' est l' promesse, dijha-t i, ki vs av oyou di m' boke. Ca Djhan a batijhî e l' aiwe; vozôtes, divins wai d' djoûs, vos seroz batijhîs e Sint Esprit".

Les cis k' estént avou Lu lyi dmandît adon : "Signeur, est ç' asteure ki vs alez rmete so pîs li Rweyåme d' Israyel ?" I lzî responda : "Ci n' est nén a vozôtes di saveur les tins et les moumints ki l' Pere wåde e s' droet. Mins vos alez rçure ene foice, li cisse do Sint Esprit ki vénrè sor vos. Vos seroz adon mes temoens, a Djeruzalem, divins tote li Djudêye et l' Samareye, et disk' å coron do monde".

Cwand i ourit dit çoula, i s' eleva divant leus ouys, et ene nûlêye el rafûla erî d' leus rloucas. Il estént co a rloukî après l' cir la k' i s' emontéve, ki deus omes, tot blanc moussîs, so tnént djondant d' zels. "Omes di Galilêye, dijhént i, pocwè dmanoz vs a rloukî après l' cir ? Li minme Djezus, ki vént d' esse epoirté erî dvozôtes rivénrè, d' el minme manire ki vs l' av veyou end aler e cir".

I radschindît adon çou k' on lome li Tier des Olivîs, k' est djondant d' Djeruzalem - c' est l' voye k' on pout fé on djoû d' sabat, et i rintrît el veye. I rmontît e Cenake, la ki Pire, Djhan, Djåke et Andrî, Flipe, Touma, Bietmé, Matî, Djåke li fi da Alfé, Simon li Zelote et Djuda li fi da Djåke dimanént. Il estént la tertos eshonne a priyî d' on seu cour, sins leyî ouve, avou les femes et avou Mareye, li mame da Djezus et ses frés.^[1]

1. ↑ Ouve des Apoisses, 1, 4-14 (ratournêye e walon pa Jean-Marie Lecomte)