In zeografia, ła pianura ła ze na granda area guałiva formà da tera e pozisionà a na senplega altitudine e caraterizà da rełievi rełativamenti bazi o poco asentuà. De sołito ła vien formà da depoziti ałuvionai de fiumi drio on pariodo de tenpo. Ła pianuna ła połe eser pì adatà dai altopiani, da łe cołine o da łe montanje a spesifeghe coltivasion agricołe, spese cuando ghe ze cuantità de acua. Storegamente łe pianure łe ze stà tra łe pime are indove se ga sviłupà ła mecanizasion agraria^[1].

Ghe ze vari tipołozie de pianure.

In baze ai procesi zeołozeghi che łe ga orizenà se połe destinguere:

• pianune ałuvionałi, overosipia formà da detriti portà dai fiumi, laghi e mari,
• pianure tetoneghe, łe ze łe pianure formà grasie al sołevamento de ła crosta terestre,
• pianure volcaneghe, che łe se ga formà par el depozito de materia gomità dai volcani.

In baze a łe carateristeghe zeografeghe se połe parłare invese de:

• pianura interna, se pozisionà rento a na masa continentałe, in zenere in rełevante destansa da ła costa.
• pianura periferega, se pozisionà invese a ła pariferia de na masa continentałe, cosita che in zenare coinside co na pianura costiera,
• pianura ondołada, se prezenta picołe ondołasion,
• pianura in pendensa, co na debole inclinasion.

Łe aree de pianura oncora par łe carateristeghe morfołozeghe łe vien tante volte definie anca in baze a łe soje altimetriche, considerà cosiita par destinguere dai altopiani. Par ezenpio in Itàlia łe zone considerà ufisialmente come pianura łe ga na altitudine no superior ai 200 m s.l.m.

1. ↑ Antonio Lazzarini, Ed. di Storia e Letteratura, 1997, pp. 558. Parametro titolo vuoto o mancante (juto)

• Wikimedia Commons el detien imàjini o altri file so Pianura

• PianuraTreccani.it – Enciclopedie on line, Istituto de ła Ençiclopedia Italiana.
• pianurasapere.it, De Agostini.
• (EN) plainEnçiclopedia Britannica, Encyclopædia Britannica, Inc.