Paradiplomasi, merkezi olmayan ulus-altı birimlerin uluslararası ilişkilere dahil olmasıdır. Bu fenomen, şehir eşleştirmeden ulusötesi ağ oluşturmaya, merkezi olmayan işbirliğine ve uluslararası zirvelerde savunuculuğa kadar çeşitli uygulamaları içermektedir. Küreselleşme hareketinin ardından, merkezi olmayanlar, ulusal sınırların ötesinde bağlantı kurarak ve kendi dış politikalarını geliştirerek küresel sahnede giderek daha etkili roller oynuyorlar.^[1][2] Bölgeler, eyaletler, iller ve şehirler, ademi merkeziyet, kültürel ve sosyo-ekonomik bağlamlarına bağlı olarak çok çeşitli yol ve amaçlarla işbirliğini, kültürel alışverişi, ticareti ve ortaklığı teşvik etmenin yollarını ararlar.

Kuznetsov, paradiplomasinin ilerleme sürecini on yıllık sürelere ayırarak aşamalandırmıştır. Ancak 1970’li ve 1980’li yıllarda ortaya çıkan büyük ekonomik ve siyasi krizleri göz ardı ederek sadece ulus-alt birimlerin ve ulusal hükûmetlerin çalışmalarına yönelik tipoloji geliştirmiştir. O dönemde federal ve üniter devletlerin çoğunu siyasi ve ekonomik açıdan etkileyen söz konusu olaylar ise ulusal hükûmetlerin politikalarında çeşitli düzenlemeleri beraberinde getirmiştir. Dünya genelindeki birçok ülkeyi etkileyen siyasi ve ekonomik olaylar da ulusal hükûmetlerin politikalarında değişiklikler getirmiştir. 1970’li ve 1980’li yıllarda devam eden Vietnam Savaşı, İngiltere’de Muhafazakar Partinin başa gelmesi, Thatcherizm ve Reaganizm’in yaygınlaşması, Petrol Krizi, Soğuk Savaş döneminin devam etmesi, İran Devrimi, 1979 Enerji Krizi, birçok ülkede gerçekleşen darbeler, Çernobil kazası gibi sayısı daha da artırabilecek küresel etkisi olan olaylar, ulusal hükûmetlerin kendilerini koruma mekanizmalarını en üst düzeye çıkardığı dönemlerden biri olarak tarihe geçmiştir. Bu nedenle birçok ülke güvenlik kaygısından dolayı farklı ülkelerle birlik oluşturma gayreti içinde olmuştur. Dolayısıyla bu dönemde ulus-altı birimlerin kendi kendilerine yürütebilecekleri faaliyetlerin kısıtlı olması kaçınılmaz olmuştur.^[3]