Nalândil Hanım
Nalândil Hanım | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 1829 Anapa, Rusya |
| Ölüm | 23 Ekim 1863 (33-34 yasinda) İstanbul, Osmanlı İmparatorluğu |
| Defin yeri | Hatice Turhan Valide Sultan Türbesi, Eminönü, İstanbul |
| Din | İslam |
| Evlilik | Abdülmecid |
| Çocuk(lar) | Seniha Sultan Şehzade Mehmed Abdüssamed Şehime Sultan |
Nalandil Hanım (y. 1829 - 23 Ekim 1863), Osmanlı İmparatorluğu Sultan'ın Abdülmecid nin on dördüncü karısıydi.
Erken yaşam
[değiştir | kaynağı değiştir]Nalandil Hanım 1829'da Anapa doğdu. Ubykh prens ailesinin bir üyesiydi, Çipakue. Babası Natıkhu Bey Çipakue idi. [1] Terbiye Hanım adında bir kız kardeşi vardı. [2]
Babası onu imparatorluk haremine emanet ettiği genç yaşta İstanbul'a getirilmişti. Burada Osmanlı mahkemesinin geleneklerine göre adı Nalandil olarak değiştirildi. [1]
Evlilik
[değiştir | kaynağı değiştir]Nalandil Hanım, 1851'de Abdulmejid ile evlendi. Ona "Dördüncü İkbal" unvanı verildi. 7 Aralık 1851'de ilk çocuğunu, kızı Eski Çırağan Sarayı'ndaki Seniha Sultan'ı doğurdu. [3]
1852'nin sonlarına doğru "Üçüncü İkbal", [ a] ve 1853'te "İkinci İkbal" unvanı verildi. [ b] 20 Mart 1853'te ikinci çocuğunu doğdu, oğlu Şehzade Mehmed Abdüssamed. Prens, 4 Mayıs 1855'te iki yaşında öldü. [4]
1854 yılında Baş İkbal unvanı verildi. [4] [ c] 2 Mart 1855 tarihinde üçüncü çocuğu Şehime Sultan'ı doğurdu. Eski Beylerbeyi Sarayı'nda. Prenses 21 Mayıs 1856'da bir yaşında öldü. [5]
Dul ve ölüm
[değiştir | kaynağı değiştir]Abdulmejid'in 1861'deki ölümünden sonra Nalandil, Feriye Sarayı'na yerleşti. 1863'te, on dokuzuncu yüzyılda İstanbul'da azgın tüberküloz salgını kurbanı oldu. Bir Ermeni olan Kasbano Bey, hastalık sırasında ona tedavi etti. 23 Ekim 1863 tarihinde öldü, [6] ve yeni bayanlar türbesi, Yeni Camii, İstanbul 'a gömüldü. [4]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- Şablon:Alıntı kitabı
- Açba, Harun (2007). Kadın efendiler: 1839-1924. Profil. ISBN 978-9-759-96109-1.
- Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu Mülkün Kadın Sultanları: Vâlide Sultanlar, Hâtunlar, Hasekiler, Kandınefendiler, Sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ISBN 978-6-051-71079 -2.
- ^ a b Açba 2007, s. 66.
- ^ Açba 2007, s. 67 n. 30.
- ^ Uluçay 2007, s. 227.
- ^ a b c Uluçay 2007, s. 212.
- ^ Uluçay 2007, s. 229.
- ^ Açba 2007, s. 67.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
