Mukarrebûn (ya da Karûblar) İslam'da Arş"ı taşıyan melekler. "Hamele-i Arş" (Arşı taşıyanlar), büyük meleklerdir ki el-Hâkka Sûresi'nde "O gün Rabbinin arşını üstlerinde bulunan sekiz (melek) yüklenir." (Hâkka,17) âyetinde sekiz oldukları açıkça ifade edilmektedir. Bazı eserlerde bugün dahi sekiz oldukları rivayet edilmiş ise de bazıları bugün dört olup, kıyamet günü diğer dört melek ile desteklenerek sekiz olacakları görüşünü ileri sürmüşlerdir.^[1] Azrail, Mikail, Cebrail ve İsrafil veya Allah’tan çok sadık göksel varlıklar Kerubidir.^[2]

Kerub, "Kurb (yakınlık) mânâsına", "kurb (yakınlık)" mastarından "Feul" ölçüsünde fiilimsidir. Allah'a en yakın melekler demek olur. Onun için bazıları "Kerubiyyun" yalnız Arş'ı taşıyan meleklerdir demişlerdir. İbnü Sina da Melaike Risalesi'nde şöyle demiştir: Kerubiyyun melekler, "Tih-i a'lâ arasatının" (en yüce meydan olan arasat meydanının) amirleri zümre zümre en şerefli yerde durmaktalar, en güzel manzaraya bakmaktalar ki, bunlar Mukarrebun melekler ve temiz ruhlardır. Fakat Amilûn melekler, Arş'ı, Kürsi'yi ve gökleri taşıyan meleklerin amirleridirler.^[1]

Tefsirde meleklerin iki gruba ayrılabileceğine dair ifadeler vardır: "Yüksek Mertebedeki" (Mukarrebûn) ve "Alt Mertebedeki" Melekler ("Rüşül").^[3] Bazen tabiat kanunlarını yöneten "Müdebbirât"lar da vardır.^{[4][kaynak güvenilir mi?]}

Zemahşerî göre, Azrail, Mikail, Cebrail ve İsrafil Mukarrebûnilar.^[5]