Maftirim, İbranicede "sonlandırmalar" anlamına gelen bir kelimedir. Sinagoglarda okunan maftir adlı ilahilerin literatürünü tanımlamak için kullanılır. Yani bu ilahiler, adından da anlaşılacağı gibi, sinagogda yapılan herhangi bir ibadet ya da kutlamanın bitiminde cemaate artık törenin sona erdiğini anlatmak için okunan dualardır. Çoğunluğu İbranice olup, Türk makam sistemine göre şarkı formunda yazılmış olan eserlerdir. Kökenleri 16. yüzyıl'da Osmanlı topraklarında yaşamış olan İsrael ben Moşe Nadjara ile Şelomo ben Mazaltov'un, İbranice duaları Türk Halk ve Şehir Müziğine adapte etme çalışmalarına dayanmaktadır. 17. yüzyıl'da Edirne'de ortaya çıkan bu müzik biçimi yoğun bir biçimde uygulanarak 20. yüzyıl ortalarına kadar gelmiştir. Günümüzdeki maftirim literatürünün yalnızca seksen adetten oluştuğu belirtilmekte, 20. yüzyıl başında ise bu sayının binlerce olduğu ifade edilmektedir.