Kemofobi (İngilizce adıyla chemophobia ya da chemonoia^[1][2]) kimyasal madde korkusudur. Bazı kimyasalların yol açtığı potansiyel kötü olaylar, kişiye zarar verme düşüncesi ve kansere yol açma ihtimalleri nedeniyle bu korku ortaya çıkmaktadır.^[3] "Doğal" ve "kimyasal içermez" gibi etiketlere sahip tüketici ürünleri (tüm tüketici ürünleri kimyasal maddelerden oluştuğu için ikincisi imkansızdır), tüketicilere "daha güvenli" bir alternatif gibi görünen bir şey sunar, bu da "kimyasalların" doğal olmadığı ve tehlikeli olduğu yönündeki yanlış algıyı güçlendiriyor.

Kimyager Michelle Francl şöyle yazmıştır: "Biz kemofobik bir toplumuz. Kimyasal kelimesi; yapay, katkılı, tehlikeli veya toksik bir şeyin eşanlamlısı hâline geldi." Kemofobiyi "gerçek bir fobiden çok renk körlüğüne benziyor" olarak nitelendiriyor çünkü kemofobikler karşılaştıkları kimyasalların çoğuna karşı "kör"; Evrendeki her madde kimyasaldır.^[4] Francl, belgelenmiş diş kaybı ve beslenme eksikliği vakalarına rağmen, kamu suyunun florlanmasına karşı çıkan yerel yasaların bir vakada gösterdiği gibi, bu tür yanlış anlaşılmaların masum ve zararsız olmadığını öne sürüyor.^[5]

Michael Siegrist ve Angela Bearth, kemofobiyi ölçmek için 8 Avrupa Ülkesi (Avusturya, Fransa, Almanya, İtalya, Polonya, İsveç, İsviçre ve Birleşik Krallık) üzerinde 5.631 katılımcıdan oluşan bir örneklemle bir anket gerçekleştirdi. Sonuçlar katılımcıların %30'unun kimyasal maddelerden korktuğunu ortaya çıkardı. Ayrıca katılımcıların %40'ı "günlük yaşamlarında kimyasal maddelerden uzak durduklarına" inanıyordu ve katılımcıların %39'u "kimyasalların olmadığı" bir dünyada yaşamak istiyordu.^[6]

Profesör Gordon Gribble, kemofobinin başlangıcının muhtemelen Sessiz Bahar'a atfedilebileceğini ve Times Beach'in kirlenmesi ve Bhopal felaketi gibi sonraki olayların durumu yalnızca daha da kötüleştirdiğini yazdı.

• Tehlikeli madde
• Organik madde
• Fobiler listesi
• Fobi

• Blum (22 Ocak 2012). "Chemical-free nonsense". Los Angeles Times. 20 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2020. 
• Breslow, Robert (1993). "Let's Put An End to 'Chemophobia'". The Scientist. 7 (7): 12. 20 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2020. 
  • Baggett (1993). "Causes Of 'Chemophobia' (Letter in reply to Breslow)". The Scientist. 7 (15): 12. 20 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2020. 
• Goldberg, Alexander F. G. (2014). "A comprehensive overview of chemical-free consumer products". Nature Chemistry. 6 (1): 1-2. 31 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2020. 
• Kennedy, James. (2016) Are 'Natural' And 'Chemical-free' Always Best For Your Baby? 8 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. HuffPost 8 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
• "'Chemophobia' is irrational, harmful – and hard to break". Aeon. 19 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.  (contains listing of the "ingredients" of a banana)
• Marks (1993). "Birth defects, cancer, chemicals, and public hysteria". Regulatory Toxicology and Pharmacology. 17 (2): 136-44. 
• Michaelis, Anthony R. (1996). "Stop – chemophobia". Interdisciplinary Science Reviews. 21 (2): 130-139. 
• Ropeik, David (2015). "On the roots of, and solutions to, the persistent battle between "chemonoia" and rationalist denialism of the subjective nature of human cognition". Human & Experimental Toxicology. 34 (12): 1272-1278. 
• Worman, James J. (1992). "Herbicides and chemophobia". Journal of Arboriculture. 18 (1): 10-14. 15 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Haziran 2020.