Kınık boyu, Oğuz Kağan Destanı'na göre Oğuz Türklerinin Oğuz boyları listesi'nde gösterilen 24 boyundan biridir ve Kaşgarlı Mahmud'a göre Divân-ı Lügati't-Türk'te şöyle anlatılır;

" ٱغُز Oğuz: Bir Türk boyudur. Oğuzlar Türkmendirler. Bunlar yirmi iki bölüktür; her bölüğün ayrı bir belgesi ve hayvanlarına vurulan bir alameti (tamgası) vardır. Birbirlerini bu belgelerle tanırlar. Birincisi ve başları: "قنق Kınık"lardır. Zamanımızın Hakanları bunlardandır. Hayvanlarına vurdukları işaret şudur: ......"^[1] şeklinde tanımladığı bir Oğuz boyudur.

Ebu'l Gazi Bahadır Han, 17. yüzyılda yazdığı Şecere-i Terakime adlı eserinde Selçuklu Hanedanının padişahlığı ele geçirmelerini anlatırken onların tavrını şöyle belirtir: "Selçuklu Hanedanı Türkmen olup, kardeşiz deyip, ile ve halka faydası dokunmadı. Padişah olunca, Türkmen' in Kınık uruğundanız, dediler ve padişah olduktan sonra Efrasiyab'ın bir oğlu Keyhüsrev'den kaçıp, Türkmen'in Kınık uruğunun içine varıp onda büyüyüp kalmıştır. Onlar biz onun oğulları ve Efrasiyab'ın neslinden oluyoruz deyip, atalarını sayıp, 35 göbekte Efrasiyab'a eriştirdiler".^[2]

Bayırbucak Türkmenleri Kınıklarla akrabadır. Cezmi Yurtsever'in Çukurova Aşiretleri kitabında Bozdoğan aşiretini Kınık boyunun bir aşireti olduğunu belirtmiştir.

Anadolu'nun batısında Kınık varlığına İzmir'in Kınık ilçesi ve Afyonkarahisar'ın Kınık kazası örnek gösterilebilir.

• Damga

• İbrahim Kafesoğlu, Türk Millî Kültürü, Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü, 1977. sayfa 1342 Nisan 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.