Hyperboreios'lar; Uzak Kuzey'de, kuzey yelinin ötesinde oturan efsanevi ulus. Apollon, her on dokuz yılda bir yıldız değişiminde, Delphoi'ye gelmeden önce yaptığı yolculukların anısı olarak uğrardı. Hyperboreios'ların bu nedenle kimi Apollon kültlerinin menşeini oluşturdukları ve Delphoi kahinliğini kurdukları ileri sürülür.

Klasik çağda onların ülkesi iklim değişikliğinin örneği sayıldı. Burada topraktan yılda iki kez mahsul alınır, her zaman mavi gökyüzü altında uzun yıllar yaşanır, mutlu günler geçirilirdi.

Hyperboreios'lar iyilikleri sayesinde 'şifalı büyü' yapabilirler. Hyperboreios'lar ölmez, yalnızca daha iyi bir dünyaya göç ederlerdi.

Friedrich Nietzsche, eserlerinde bu terimi kullanmıştır. Yaşadığı çağda anlaşılmadığını sürekli dile getirmiş ve öldükten sonra, gelecek yüzyıllarda anlaşılacağını söylemiştir. Bunu kendisini "ölmeyen, daha iyi bir dünyaya göç eden" Hyperboreios'lara benzeterek en iyi biçimde anlatmıştır. Ayrıca filozofları birer Hyperboreios olarak tanımladığına da rastlanır.

"Şöyle bir yüz yüze bakalım. Biz, Hyperboreios'lar -ne kadar sıra dışı yaşadığımızı son derece iyi biliyoruz. "Ne karadan, ne de denizden bulabilirsin Hyperboreios'lara giden yolu." Bunu Pindaros biliyordu. Kuzeyin ötesinde, buzun ve ölümün ötesinde."^[1]