Hierapolis’li Apollinaris ya da Apollinaris Claudius, 2. yy’da yaşamış bir hristiyanlık iman savunucusu (Apolojet) ve piskopos. Hem katolikler hem de ortodokslar tarafından hürmet edilir, yortusu 8 Ocak’tadır.^[1] Apollinarizm sapkınlığının kurucusu 4. yy’da yaşamış Laodikya'lı Apollinarus ile karıştırılmamalıdır.

Frigya’daki Hierapolis’te yaşayan bir piskopostu ve hristiyan kafirlere karşı yazdığı polemiklerden oluşan incelemeleri ile ünlü olmuştur. Papias'tan sonra Hierapolis'in episkoposu olarak seçilmiştir. 160-180 yılları arasında bu hizmette bulundu^[2].

Eserlerinden sadece birkaç parça günümüze ulaşmıştır, içlerinden en uzununun paskalya tarihli olduğu düşünülmektedir. Eusebios, Sokrates Skolastikos ve Cyr’li Theodoret gibi kilise tarihçileri eserlerinden bahsetmişlerdir. Eusebios’a göre Montanistlere karşı ilk yazanlardan birisidir. Photius Apollinaris’in hem dindarlık üzerine yazılarından hem de pagan ve yahudilere yazdığı hristiyan tanıklıklarının mükemmelliğinden bahseder. Sokrates Skolastikos kendisini İrenaeus, İskenderiyeli Klement ve Patrik Antakya'lı Serapion ile birlikte alıntılar ve İsa Mesih’in dünyaya gelişinde bir insan ruhunu da edindiği fikrini savunanlar arasında sayar.

177 yılında İmparator Marcus Aurelius’a ‘XII. Yıldırım Lejyonlarını’ hatırlatmayı amaçladığı ‘Apologia’yı yazmıştır.^[3] Bu lejyonun çoğunluğu hristiyanlardan oluşmaktaydı ve imparatorluğa Quaden zaferini kazandırmışlardı. Germen-Kelt kökenli bir halk olan Quadenleri, Romalı tarihçi Tacitus sayesinde bilmekteyiz.^[4].