Fritz Arndt
Fritz Arndt (1885-1969), Bernd Eistert ile beraber Arndt-Eistert sentezini keşfeden Alman kimyager.
Hayatı
[değiştir | kaynağı değiştir]6 Temmuz 1885 yılında Hamburg'da doğdu. Geneva, Freiburg im Breisgau and Berlin Üniversitelerinde kimya eğitimi gördü. Doktorasını 1908 yılında Ludwig Gattermann danışmanlığında Freiburg Üniversitesinden aldı. Freiburg, Hamburg, Griefswald, Kiel, Breslau ve İstanbul'daki çeşitli akademik kariyerlerden sonra, Breslau'da profesör oldu.
Çoğunlukla inorganik kimya üzerinde çalışmalarda bulunmasına rağmen, azo bileşenleri üzerinde de çalışmalar yürütmüştür. Adı Arndt-Eistert sentezi ile bütünleşmiştir.
Türkiye Cumhuriyeti kurulmadan önce Türkiye'de çalışmaya başladı. İlk gelişinde Darülfünun için Kimya Enstitüsünün kuruluşuna yardım etti. 1915'ten 1918 yılına kadar Darülfünun'da doçent olarak görev yaptı. Tekrar Breslau'ya geri döndü. 1933 yılında Almanya'dan ayrılmaya zorlandığından, İstanbul'a gelmeden önce kısa süreliğine Oxford'a gitti. 1934 yılında İstanbul Üniversitesi'ne katıldı ve 1934-1955 yılları arasında Kimya Enstitüsü müdürlüğü görevinde bulundu. İstanbul Üniveristesi'ndeki üstün başarılarından dolayı şeref doktorasına layık görülmüştür.[1] Türkiye'nin ilk kimya yüksek mühendisi olan Hüseyin Hilmi Işık, Fritz ile beraber çalışmıştır.
Fritz kısa sürede Türkçeyi öğrenmiştir ve Türkiye'ye o dönemde gelen yabancılar içerisinde ders kitabı yayınlayan tek kişidir. Bu zamanda yayınladığı birincisi kendisinin Kurzes Chemisches Praktikum isimli kitabının Muhtasar Tatbikat-ı Kimyeviye (Kısa Kimya Uygulaması, 1916) ismiyle yapılan çevirisi ve ikincisi de Türkiye'de yazdığı Kimya-yı Gayr-ı Uzvîden İlk Tatbikat (Anorganik Kimyada İlk Uygulama, 1917) isimli kitabıdır.[2]
1955 yılında emekli oldu ve Hamburg'a gitti. 12 Aralık 1969 yılında Hamburg şehrinde öldü.[3]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ Prof.Dr. Horst Widmann, "Almanca Konuşan Ülkelerden 1933 yılından sonra Türkiye'ye gelen Öğretim Üyeleri - Hayat Hikayeleri - Çalışmaları - Etkileri", Tercüme Prof.Dr. Aykut Kazancıgil ve Dr. Serpil Bozkurt, 1981, sayfa 171
- ^ Namık Kemal Aras, Emre Dölen, Osman Bahadır (2007), Türkiye’de Üniversite Anlayışının Gelişimi (1861-1961), TÜBA, s. 100
- ^ Arnold Reisman ve Ismail Capar, "The Nazis' Gifts to Turkish Higher Education and Inadvertently to Us All: Modernization of Turkish universities (1933-1945) and its impact on present science and culture." [1] 4 Kasım 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
