เฉิงตู
เฉิงตู 成都市 | |
|---|---|
สถานที่ต่าง ๆ ในเฉิงตู | |
 ตราสัญลักษณ์ของเฉิงตู | |
 | |
 ที่ตั้งของนครเฉิงตูภายในมณฑลเสฉวน | |
  เฉิงตู ที่ตั้งของนครเฉิงตูภายในประเทศจีน | |
| พิกัด (Tianfu Square): 30°39′25″N 104°03′58″E / 30.657°N 104.066°E | |
| ประเทศ | สาธารณรัฐประชาชนจีน |
| มณฑล | เสฉวน |
| ก่อตั้ง | 311 ปีก่อน ค.ศ. |
| ที่ตั้งที่ทำการ | เขตอู่โหว |
| เขตปกครองระดับอำเภอ | 10 เขต, 5 นครระดับอำเภอ, 5 อำเภอ |
| การปกครอง | |
| • ประเภท | นครระดับกิ่งมณฑล |
| • เลขาธิการพรรค | Fan Ruiping |
| • นายกเทศมนตรี | Luo Qiang |
| พื้นที่ | |
| • จังหวัด | 14,378.18 ตร.กม. (5,551.45 ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง (ค.ศ. 2018)[2] | 1,761 ตร.กม. (680 ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 4,558.4 ตร.กม. (1,760.0 ตร.ไมล์) |
| • ใจกลางเมือง | 465.88 ตร.กม. (179.88 ตร.ไมล์) |
| ความสูง | 500 เมตร (1,600 ฟุต) |
| ความสูงจุดสูงสุด | 5,364 เมตร (17,598 ฟุต) |
| ความสูงจุดต่ำสุด | 378 เมตร (1,240 ฟุต) |
| ประชากร (ค.ศ. 2014) | |
| • จังหวัด | 14,427,500[1] คน |
| • ความหนาแน่น | 1,003 คน/ตร.กม. (2,600 คน/ตร.ไมล์) |
| • เขตเมือง (ค.ศ. 2018)[2] | 11,430,000 คน |
| • ความหนาแน่นเขตเมือง | 6,500 คน/ตร.กม. (17,000 คน/ตร.ไมล์) |
| • รวมปริมณฑล | 18.1 ล้าน[3] คน |
| • เชื้อชาติส่วนใหญ่ | ชาวฮั่น |
| เขตเวลา | UTC+8 (เวลามาตรฐานจีน) |
| รหัสไปรษณีย์ | 610000–611944 |
| รหัสพื้นที่ | (0) 28 |
| รหัส ISO 3166 | CN-SC-01 |
| ป้ายทะเบียนรถ | 川A และ 川G |
| จีดีพีรวม (ค.ศ. 2018) | 1.534 ล้านล้านเหรินหมินปี้[4] |
| จีดีพีต่อหัว (ค.ศ. 2017) | 86,911 เหรินหมินปี้[5] |
| ต้นไม้ | แปะก๊วย (Ginkgo biloba) |
| ดอกไม้ | พุดตาน (Hibiscus mutabilis) |
| เว็บไซต์ | www |
.jpg)
.jpg)
เฉิงตู หรืออ่านตามเสียงแต้จิ๋ว เชงโต๋ (จีน: 成都; พินอิน: Chéngdū; Sichuanese Pinyin: Cen2-du1) เป็นนครระดับกิ่งมณฑลซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑลเสฉวน เป็นหนึ่งในสามนครที่มีประชากรมากที่สุดในภาคตะวันตกของประเทศจีน โดยอีกสองแห่ง คือ ฉงชิ่งและซีอาน ในปี ค.ศ. 2014 พื้นที่เฉิงตูทั้งหมดมีประชากร 14,427,500 คน ซึ่งมากที่สุดในมณฑลเสฉวน และมีประชากรในเขตเมืองจำนวน 10,152,632 คน เฉิงตูได้รับการจัดระดับว่าเป็นนครโลกระดับเบตาบวก ตามข้อมูลของเครือข่ายวิจัยโลกาภิวัตน์และนครโลก[6]
เฉิงตูตั้งอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำหมินใจกลางมณฑล ในปัจจุบันเป็นทั้งศูนย์กลางด้านการเมือง การทหาร และด้านการศึกษาของภูมิภาคตะวันตกเฉียงใต้ คำว่าเฉิงตูมีความหมายว่า ค่อย ๆ กลายเป็นเมือง เนื่องจากย้อนไปเมื่อราว 2,000 ปีที่แล้ว ในสมัยจิ๋นซีฮ่องเต้ ได้มีการจัดการชลประทานขึ้น เพื่อแก้ไขปัญหาน้ำท่วมที่เกิดเป็นประจำทุกปี เมื่อแก้ไขปัญหาน้ำท่วมได้ ชาวนาชาวไร่เพาะปลูกได้ดี ชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น คนจึงเริ่มอพยพมาที่เมืองนี้มากขึ้นเรื่อย ๆ จึงได้ชื่อว่าเฉิงตู
-
เขตนครเฉิงตู -
แม่น้ำจินเจียง
และสะพานอันซุ่น (安顺桥) -
ถนนถนนชุนซี -
การจราจรในเฉิงตู -
เครือข่ายการขนส่งทางรถไฟเฉิงตู
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "3-2各市 (州) 年末常住人口、出生率、死亡率、自然增长率、城镇化率和人口密度 (2014年)". www.tjsql.com (ภาษาจีน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 July 2016. สืบค้นเมื่อ 6 March 2016.
- ↑ 2.0 2.1 Cox, Wendell (2018). Demographia World Urban Areas. 14th Annual Edition (PDF). St. Louis: Demographia. p. 22. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 3 May 2018. สืบค้นเมื่อ 16 June 2018.
- ↑ OECD Urban Policy Reviews: China 2015, OECD READ edition. OECD iLibrary. OECD Urban Policy Reviews. OECD. 18 April 2015. p. 37. doi:10.1787/9789264230040-en. ISBN 9789264230033. ISSN 2306-9341. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 March 2017. สืบค้นเมื่อ 8 December 2017.
- ↑ 赖, 芳杰. "2018年成都市实现地区生产总值15342.77亿元 比上年增长8.0%". 封面新闻 (ภาษาจีน). Baijiahao Baidu News. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 January 2019. สืบค้นเมื่อ 28 January 2019.
- ↑ "成都统计年鉴2018" (PDF). 成都市统计局 (ภาษาจีน). 成都市统计局. p. 52. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2020-09-28. สืบค้นเมื่อ 22 October 2019.
- ↑ "The World According to GaWC 2016". Globalization and World Cities Research Network. Loughborough University. 14 November 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 May 2017. สืบค้นเมื่อ 14 November 2018.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
