แอร์นิวซีแลนด์
 | |||||||
| |||||||
| ก่อตั้ง | 26 เมษายน ค.ศ. 1940 (84 ปี) (ในชื่อ แทสมันเอ็มไพร์แอร์เวย์ลิมิเต็ด)[1] | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เริ่มดำเนินงาน | 1 เมษายน ค.ศ. 1965 (59 ปี) (ในชื่อ แอร์นิวซีแลนด์) | ||||||
| ท่าหลัก |
| ||||||
| สะสมไมล์ | แอร์พอยต์ | ||||||
| พันธมิตรการบิน | สตาร์อัลไลแอนซ์ | ||||||
| ขนาดฝูงบิน | 110 | ||||||
| จุดหมาย | 50 | ||||||
| บริษัทแม่ | รัฐบาลนิวซีแลนด์ (53%) | ||||||
| การซื้อขาย | |||||||
| สำนักงานใหญ่ |  ออกแลนด์ นิวซีแลนด์[2] | ||||||
| บุคลากรหลัก | เกร็ก ฟอราน (ซีอีโอ) เทเรซ วอลช์ (ประธาน) | ||||||
| รายได้ |  2.73 พันล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3] | ||||||
รายได้จากการดำเนินงาน |  −4 ล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3] | ||||||
กำไร | −591 ล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3] | ||||||
| สินทรัพย์ | 8.35 พันล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3] | ||||||
| ส่วนของผู้ถือหุ้น | 1.68 พันล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3] | ||||||
พนักงาน | 8,863 (2022)[3] | ||||||
| เว็บไซต์ | www | ||||||
แอร์นิวซีแลนด์ (อังกฤษ: Air New Zealand; มาวรี: Araraurangi Aotearoa[4]) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของประเทศนิวซีแลนด์ ที่มีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติออกแลนด์[5] สายการบินให้บริการเที่ยวบินโดยสารประจำไปยังจุดหมายปลายทางภายในประเทศ 20 แห่ง และจุดหมายปลายทางระหว่างประเทศ 30 แห่ง ใน 18 ประเทศ โดยส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในขอบแปซิฟิก[6] สายการบินเป็นสมาชิกของกลุ่มพันธมิตรสายการบินสตาร์อัลไลแอนซ์ตั้งแต่ปี 1999[7]
แอร์นิวซีแลนด์เข้ามาสืบทอดกิจการของแทสมันเอ็มไพร์แอร์เวย์ลิมิเต็ด (ทีล) เมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1965 สายการบินให้บริการเฉพาะเส้นทางระหว่างประเทศจนถึงปี 1978 เมื่อรัฐบาลได้ควบรวมกิจการของสายการบินเข้ากับนิวซีแลนด์แนชนัลแอร์เวย์คอปอเรชัน (เอ็นเอซี) เป็นสายการบินเดียวภายใต้ชื่อ แอร์นิวซีแลนด์ สายการบินโอนกิจการมาเป็นเอกชนในปี 1989 แต่รัฐบาลกลับเข้ามาถือหุ้นส่วนใหญ่ในปี 2001 ภายหลังสภาวะใกล้ล้มละลายจากความล้มเหลวในการผูกขาดกับสายการบินอันเซตต์ออสเตรเลีย ในปีงบประมาณ 2017 จนถึงเดือนมิถุนายน แอร์นิวซีแลนด์ให้บริการผู้โดยสาร 15.95 ล้านคน[8]
เครือข่ายเส้นทางบินของแอร์นิวซีแลนด์เน้นไปที่ออสตราเลเซียและแปซิฟิกใต้เป็นหลัก โดยให้บริการเที่ยวบินระยะไกลไปยังเอเชียตะวันออกและอเมริกาเหนือ สายการบินเป็นสายการบินสุดท้ายที่ดำเนินการเที่ยวบินรอบโลก โดยทำการบินสู่ลอนดอน ผ่านลอสแองเจลิสและฮ่องกง โดยบริการหลังนี้ถูกยกเลิกในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2013 เมื่อแอร์นิวซีแลนด์หยุดให้บริการเที่ยวบินฮ่องกง-ลอนดอน เพื่อสนับสนุนข้อตกลงการบินร่วมกับคาเธ่ย์แปซิฟิก[9][10] เที่ยวบินสู่ลอนดอนฮีทโธรว์ของสายการบินหยุดให้บริการโดยสิ้นเชิงในปี 2020 จากการแข่งขันในตลาดที่สูงและความต้องการที่ลดลง[11] แอร์นิวซีแลนด์มีสำนักงานใหญ่ในชื่อ "เดอะฮับ" ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากท่าอากาศยานนานาชาติออกแลนด์ 20 กิโลเมตรในวินยาร์ดควอเตอร์[12]
ปัจจุบันแอร์นิวซีแลนด์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินหลากหลายประเภท ได้แก่ เครื่องบินตระกูลแอร์บัส เอ320 เอ320นีโอ โบอิง 777 และโบอิง 787 ดรีมไลเนอร์ และมีฝูงบินระดับภูมิภาคซึ่งประกอบด้วย เอทีอาร์ 72-600 และบอมบาร์ดิเอร์ คิว300 สายการบินได้รับรางวัลสายการบินแห่งปีในปี 2010[13] และปี 2012[14] โดยแอร์ทรานส์ปอร์ตเวิลด์ ในปี 2014 แอร์นิวซีแลนด์ได้รับการจัดอันดับให้เป็นสายการบินที่ปลอดภัยที่สุดในโลกโดย JACDEC[15]
ประวัติ
[แก้]ในปี 1940 ทีล หรือ แทสมันเอ็มไพร์แอร์เวย์ลิมิเต็ด ได้ถูกก่อตั้งขึ้น[16] เที่ยวบินแรกของสายการบินออกเดินทางจาก อ๊อคแลนด์ไปซิดนีย์และเวลลิงตัน ต่อมา จึงได้เพิ่มเที่ยวบินไปยังฟิจิ ซามัว ตาฮิติ และหมู่เกาะคุก[17] รัฐบาลออสเตรเลียได้ทำการซื้อหุ้นส่วนของ TEAL ไปทั้งหมด 50% ในปี 1953 ส่วนที่เหลืออีก 50% ก็ตกเป็นของรัฐบาลนิวซีแลนด์ ในปี 1961 สายการบินนี้ได้กลายเป็นของรัฐบาลนิวซีแลนด์โดยสมบูรณ์ ทีลได้เปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการว่า แอร์นิวซีแลนด์ เมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1965 สายการบินได้ซื้อเครื่องบินดักลาส ดีซี-8 ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1965 ซึ่งใช้สำหรับเส้นทางที่ยาวกว่าไปยังโฮโนลูลูและลอสแอนเจลิส จากนั้นในปี 1981 แอร์นิวซีแลนด์ก็ได้ซื้อ โบอิง 747 แอร์นิวซีแลนด์เข้าซื้ออันเซตต์ออสเตรเลียในปี 2000 โดยอันเซตต์ได้เลิกดำเนินการไปในภายหลัง
กิจการองค์กร
[แก้]สำนักงานใหญ่
[แก้]
สำนักงานใหญ่ของแอร์นิวซีแลนด์เป็นอาคารสำนักงานขนาด 15,600 ตารางเมตร (168,000 ตารางฟุต) ตั้งอยู่ที่หัวมุมถนนโบมอนต์และถนนฟานชอว์ในออกแลนด์[18][19] สำนักงานนี้ประกอบด้วยอาคารหกชั้นสองแห่งที่เชื่อมต่อกัน[19] อาคารเหล่านี้ใช้เงิน 60 ล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ในการสร้างและพัฒนา ตั้งแต่ปลายเดือนกันยายนถึงต้นเดือนตุลาคม ค.ศ. 2006[19]
บริษัทลูก
[แก้]แอร์นิวซีแลนด์คาร์โก้เป็นบริษัทในเครือเพียงแห่งเดียวในปัจจุบันของแอร์นิวซีแลนด์ โดยเป็นบริการขนส่งสินค้าทุกประเภท[20]
การสนับสนุน
[แก้]แอร์นิวซีแลนด์เป็นผู้สนับสนุนหลักในการแข่งขันรักบี้รายการแอร์นิวซีแลนด์คัพตลอดฤดูกาลของปีค.ศ. 2009 สายการบินยังเป็นสปอนเซอร์หลักของนิวซีแลนด์รักบี้ รวมทั้งสมาคมรักบี้ทีมชาตินิวซีแลนด์ หรือออลแบล็คส์ สายการบินยังเป็นผู้สนับสนุนของแอร์นิวซีแลนด์ไวน์อวาร์ดและเวิลด์ออฟแวร์เอเบิลอาร์ต และเป็นพันธมิตรกับกรมอนุรักษ์และแอนตาร์กติกาของนิวซีแลนด์[21]
จุดหมายปลายทาง
[แก้]แอร์นิวซีแลนด์ให้บริการปลายทางภายในประเทศ 20 แห่งและปลายทางระหว่างประเทศ 30 แห่งในสิบแปดประเทศและเขตแดนทั่วเอเชีย อเมริกาเหนือ และโอเชียเนีย
แอร์นิวซีแลนด์ดำเนินการเส้นทางเสรีภาพสี่เส้นทางที่ห้า (เช่น ระหว่างสองปลายทางที่ไม่ใช่ของนิวซีแลนด์) สายการบินดำเนินการเที่ยวบินรายสัปดาห์จากราโรตองกาไปซิดนีย์และลอสแอนเจลิส นอกเหนือจากเที่ยวบินที่ต่อเครื่องผ่านออกแลนด์[22] ในปีค.ศ. 2012 หลังจากได้รับสัญญาจากรัฐบาลออสเตรเลีย แอร์นิวซีแลนด์ได้เปิดตัวบริการสัปดาห์ละสองครั้งจากซิดนีย์และบริสเบนไปยังเกาะนอร์ฟอล์กด้วยเครื่องบินแอร์บัส เอ320
ข้อตกลงการบินร่วม
[แก้]แอร์นิวซีแลนด์ได้มีข้อตกลงการบินร่วมกันกัลสายการบินต่างๆดังต่อไปนี้:[23]
- อาเอโรลิเนอัสอาร์เฆนตินัส
- แอร์แคนาดา[24]
- แอร์ไชนา
- แอร์ตาฮีตี นูอี
- แอร์กาแล็ง
- ออล นิปปอน แอร์เวย์[25]
- เอเชียนาแอร์ไลน์[26]
- คาเธ่ย์แปซิฟิค
- สายการบินเอทิฮัด
- อีวีเอแอร์[27]
- ฟิจิแอร์เวย์
- ลุฟท์ฮันซ่า
- ควอนตัส[28]
- สิงคโปร์แอร์ไลน์
- เซาท์แอฟริกันแอร์เวส์[29]
- เตอร์กิชแอร์ไลน์[30]
- ยูไนเต็ดแอร์ไลน์
- เวอร์จินแอตแลนติก
ฝูงบิน
[แก้]_(4).jpg)
.jpg)
_Boeing_787-9_Dreamliner_at_Sydney_Airport_(5).jpg)
ฝูงบินปัจจุบัน
[แก้]ณ เดือนกันยายน ค.ศ. 2024 แอร์นิวซีแลนด์มีเครื่องบินประจำการอยู่ในฝูงบินดังนี้:[31][32]
| เครื่องบิน | ประจำการ | คำสั่งซื้อ | ผู้โดยสาร | หมายเหตุ | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| C+ | C | W | Y | รวม | ||||
| แอร์บัส เอ320-200 | 17 | — | — | — | — | 171 | 171 | |
| แอร์บัส เอ320นีโอ | 6 | — | — | — | — | 165 | 165 | |
| แอร์บัส เอ321นีโอ | 12 | 4[33][34] | — | — | — | 214 | 214 | การจัดเรียงแบบระหว่างประเทศ[35] |
| 217 | 217 | การจัดเรียงแบบภายในประเทศ[36] | ||||||
| เอทีอาร์ 72-600 | 29 | 2[34] | — | — | — | 68 | 68 | |
| โบอิง 777-300อีอาร์ | 9[37] | 1[38] | — | 44 | 54 | 244 | 342 | จะปลดประจำการและทดแทนด้วยโบอิง 787 ในปี 2027[39][40] |
| 6 | 53 | 34 | 201 | 294 | เช่าจากคาเธ่ย์แปซิฟิก[41][42][43] | |||
| — | 40 | 32 | 296 | 368 | ||||
| โบอิง 787-9 | 14[44] | 2[45] | — | 27 | 33 | 215 | 275 | ลูกค้าเปิดตัว[46] |
| 18 | 21 | 263 | 302 | |||||
| 8 | 42 | 52 | 125 | 227 | การจัดเรียงห้องโดยสารใหม่ในปี 2024[47] | |||
| 4 | 22 | 33 | 213 | 272 | ||||
| โบอิง 787-10 | — | 6[48] | รอประกาศ | ทดแทนโบอิง 777-300อีอาร์ในปี 2027[40] | ||||
| เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา แดช 8-300 | 23 | — | — | — | — | 50 | 50 | ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น |
| ฝูงบินของแอร์นิวซีแลนด์คาร์โก | ||||||||
| บีตาอาลียา อีซีทอล | — | 1[49] | สินค้า | จะเป็นเครื่องบินพลังงานไฟฟ้ารุ่นแรกของแอร์นิวซีแลนด์ | ||||
| รวม | 110 | 16 | ||||||
แอร์นิวซีแลนด์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 10.1 ปี
การบริการ
[แก้]ห้องโดยสาร
[แก้]ชั้นประหยัด
[แก้]
ที่นั่งชั้นประหยัดมีให้บริการบนเครื่องบินทุกลำโดยจะมีการจัดเรียงที่นั่งแบบ 3-3-3 บนโบอิง 787, 3-4-3 บนโบอิง 777-200 และ 300 อีอาร์ ที่นั่งมีความกว้างประมาณ 790 -880 มิลลิเมตร สามารถเอนเบาะที่นั่งได้ประมาณ 152 มิลลิเมตร ที่นั่งชั้นประหยัดทุกที่นั่งได้มีการติดตั้งหน้าจอความบันเทิงไว้ทุกที่นั่ง โดยหน้าจอจะมีขนาด 9 ถึง 10 นิ้ว
ชั้นประหยัด สกายเคาช์
[แก้]ที่นั่งชั้นประหยัด สกายเคาช์ มีให้บริการในเครื่องบิน โบอิง 787-9, โบอิง 777-200ER และ โบอิง 777-300ER โดยเป็นชุดที่นั่งชั้นประหยัดสามที่นั่งแถวริมหน้าต่างของห้องโดยสารที่มีพนักวางแขนที่สามารถหดกลับเข้าไปในที่นั่งด้านหลัง และที่พักขาแบบเต็มที่สามารถปรับยกขึ้นเองทีละตัวและแบบแมนนวล เพื่อสร้างพื้นผิวเรียบที่ยื่นออกไปทางด้านหลังของที่นั่งด้านหน้า ที่นั่งชั้นนี้ได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับครอบครัว เพื่อใช้เป็นพื้นที่สำหรับเล่นที่ราบเรียบ และสำหรับคู่รักที่ซื้อเบาะนั่งตรงกลางในราคาตัวละ 25% ก็สามารถใช้เป็นเบาะนอนราบได้[50][51]
ที่นั่งชั้นประหยัด สกายเคาช์ แต่ละที่นั่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานเหมือนกับที่นั่งชั้นประหยัดแบบมาตรฐาน ที่นั่งชั้นนี้มีให้บริการเฉพาะในเส้นทางที่มีระยะเวลานานกว่า 6 ชั่วโมงเท่านั้น ในกรณีที่เครื่องบินถูกใช้ในเส้นทางที่สั้นกว่า ที่พักขาจะถูกล็อกและที่นั่งชั้นสกายเคาช์จะทำหน้าที่เป็นที่นั่งชั้นประหยัดแบบปกติ
ชั้นประหยัดพรีเมียม
[แก้]
ที่นั่งชั้นประหยัดพรีเมียมจะอยู่ในโซนเฉพาะในห้องโดยสาร ซึ่งใช้ห้องสุขาร่วมกับห้องโดยสาร ธุรกิจพรีเมียร ซึ่งมีอยู่ในเครื่องบินโบอิง 777-200ER, โบอิง 787-9 และโบอิง 777-300ER บางลำ ห้องโดยสารมีไฟส่องสว่าง การรับประทานอาหารและไวน์ที่คัดสรร และปลั๊กไฟในบริเวณที่นั่ง เช่นเดียวกับห้องโดยสารชั้นธุรกิจพรีเมียร์ ที่นั่งที่ได้รับการตกแต่งใหม่นั้นกว้างขึ้นด้วยการปรับเอนได้ขนาด 9 นิ้ว และที่พักขาที่ขยายได้ โดยมีการจัดเรียงที่นั่งแบบ 2-4-2 ในโบอิ้ง 777 และรูปแบบ 2-3-2 ในโบอิ้ง 787-9 ระยะห่างระหว่างที่นั่งประมาณ 41 นิ้ว (1,000 มม.)
ชั้นธุรกิจพรีเมียร
[แก้]
ที่นั่งชี้นธุรกิจพรีเมียร์ เป็นชั้นโดยสารสูงสุดที่มีในเที่ยวบินของแอร์นิวซีแลนด์โดยมีให้บริการบนโบอิง 777 และโบอิง 787 ที่นั่งได้รับการกำหนดค่าในรูปแบบรูปแฉกแนวตั้งในรูปแบบ 1-2-1 บน 777 และ 1-1-1 บน 787 ทำให้ผู้โดยสารทุกคนสามารถเข้าถึงทางเดินได้โดยตรง เบาะนั่งแต่ละที่นั่งเป็นหนังกว้าง 22 นิ้ว (560 มม.) และที่พักเท้าแบบอัตโนมัติที่สามารถใช้เป็นเบาะสำหรับแขกได้ เบาะนั่งสามารถปรับเป็นเตียงนอนราบแบบเต็มความยาวได้ (79.5 นิ้วหรือ 2,020 มม.)
ห้องรับรอง
[แก้]แอร์นิวซีแลนด์ เลานจ์ เป็นชื่อสำหรับเครือข่ายห้องรับรองของสายการบินทั่วโลกของ แอร์นิวซีแลนด์ สมาชิกของโปรแกรมแอร์นิวซีแลนด์ โครู สามารถเข้าใช้ห้องรับรองและรับบริการจอดรถ ช่องเช็คอินพิเศษ ปริมาณสัมภาระเช็คอินเพิ่มเติม และที่นั่งที่สำรองไว้
อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ
[แก้]ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2022 แอร์นิวซีแลนด์ได้สูญเสียเครื่องบินสี่ลำและการจี้เครื่องบินสองครั้ง อุบัติเหตุที่เลวร้ายที่สุดของสายการบิน และเป็นเพียงอุบัติเหตุที่มีผู้โดยสารเสียชีวิต คือเที่ยวบินที่ 901 ในวันที่ 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1979 เมื่อเครื่องบินแมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-10 ชนเข้ากับภูเขาไฟเอเรบัสในเที่ยวบินท่องเที่ยวเหนือทวีปแอนตาร์กติกา ผู้โดยสารและลูกเรือทั้งหมด 257 คนบนเครื่องเสียชีวิต[52]
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Air New Zealand Limited (104799) – Companies Office". Ministry of Business, Innovation and Employment. สืบค้นเมื่อ 7 September 2014.
- ↑ "Airline Membership". IATA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 September 2012.
- ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 Air New Zealand Annual Financial Results 2022 (PDF) (Report). Air New Zealand. 25 August 2022. สืบค้นเมื่อ 30 May 2023.
- ↑ "Air New Zealand celebrates employees committed to Māori language". Māori Television (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-09-02.
- ↑ "Directory: World Airlines". Flight International. 27 March 2007. p. 64.
- ↑ "Air New Zealand: Facts & Figures". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 November 2010.
- ↑ "Investor Updates". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 April 2016. สืบค้นเมื่อ 23 August 2016.
- ↑ "Investor Updates June 2017" (PDF). Air New Zealand. 31 July 2017. สืบค้นเมื่อ 19 April 2019.
- ↑ "Does any one airline fly all the way around the world?". Travel-nation.co.uk. สืบค้นเมื่อ 30 June 2013.
- ↑ "Air NZ cuts Hong Kong-London service | The National Business Review". Nbr.co.nz. 6 November 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 November 2012. สืบค้นเมื่อ 17 June 2013.
- ↑ "Air New Zealand decides not to return to London". Business Traveller (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2024-01-25.
- ↑ "We're committed to our environment เก็บถาวร 14 ตุลาคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน." Air New Zealand. 21 (23/29). Retrieved 26 August 2009.
- ↑ "Awarded ATW Airline of the Year 2010". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2012.
- ↑ Walker, Karen (10 January 2012). "ATW names Air New Zealand 2012 Airline of the Year". Air Transport World. สืบค้นเมื่อ 10 January 2012.
- ↑ "Safety Ranking 2014 » JACDEC". www.jacdec.de. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 November 2016. สืบค้นเมื่อ 2016-05-14.
- ↑ "Tasman Empire Airways Limited (TEAL) | Teal Motor Lodge | Gisborne New Zealand Accommodation | Book Direct and Save". www.teal.co.nz.
- ↑ http://www.teal.co.nz/teal/TEAL+2.htm[ลิงก์เสีย]
- ↑ "Big piece of Viaduct for little guys". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English).
- ↑ 19.0 19.1 19.2 "Air NZ readies for headquarters shift". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English).
- ↑ "International products & services - International Cargo | Air New Zealand - Cargo". www.airnewzealandcargo.com.
- ↑ "Air New Zealand Wine Awards - Cheap Flights, Airfares & Holidays - Air New Zealand Official Site - NZ". web.archive.org. 2008-10-16. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-10-16. สืบค้นเมื่อ 2022-11-29.
- ↑ "Air New Zealand renews agreements to operate long haul Cook Islands services - Media releases 2014 - Media Releases - Media Centre - Company Information - Air New Zealand". web.archive.org. 2014-12-14. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-14. สืบค้นเมื่อ 2021-12-04.
((cite web)): CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์) - ↑ "Co-operation partners - Airpoints™ | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz.
- ↑ "Air Canada and Air New Zealand to pursue joint venture". flightglobal.com. 27 Feb 2019. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
- ↑ "ANA partner Airlines". ana.co.jp. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
- ↑ "Asiana Airlines partners". flyasiana.com. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
- ↑ "EVA Air and Air New Zealand sign codeshare agreement – Blue Swan Daily". blueswandaily.com (ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย). 5 November 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-02-25. สืบค้นเมื่อ 5 November 2018.
- ↑ "Qantas, Air New Zealand announce codesharing partnership". news.com.au. 1 June 2018. สืบค้นเมื่อ 2 June 2018.
- ↑ "SAA codeshare partners". flysaa.com. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
- ↑ "Turkish Airlines codeshare partners". turkishairlines.com. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
- ↑ "Operating fleet - About Air New Zealand | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz.
- ↑ "Air New Zealand Fleet Details and History". www.planespotters.net.
- ↑ "Air NZ commits to taking seven more A321neos". Flight Global. 24 August 2018. สืบค้นเมื่อ 24 August 2018.
- ↑ 34.0 34.1 "Air New Zealand adds four new aircraft to Regional and Short Haul fleet". Air New Zealand (Press release) (ภาษาNew Zealand English). สืบค้นเมื่อ 24 August 2023.
- ↑ "Airbus A321neo - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2022-06-15.
- ↑ "Airbus A321neo (NZ Domestic) - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2022-06-15.
- ↑ "Air New Zealand grows B777 fleet".
- ↑ "Air New Zealand Interim Financial Results 2024" (PDF).
- ↑ Carroll, Melanie (2022-11-15). "By the numbers: How Air NZ brings its planes in the desert back to life". Stuff (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-11-15.
- ↑ 40.0 40.1 "Air New Zealand to operate Dreamliners on all long-haul routes as Boeing 777s phased out". Newshub (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-06-15.
- ↑ "Boeing 777-367ER - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2024-05-13.
- ↑ "Boeing 777-367ER V2 - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2024-05-13.
- ↑ Granville, Alan (16 November 2023). "Why does this Air New Zealand plane look different?". www.stuff.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2024-05-13.
- ↑ Mrcaviation (2019-10-28). "3rd Level New Zealand: Air New Zealand Boeing 787-9 ZK-NZR delivered and enters service". 3rd Level New Zealand. สืบค้นเมื่อ 2020-01-03.
- ↑ Esther Taunton and Roeland van den Bergh (10 May 2023). "Air fares set to tumble as Air NZ invests $3.5b in new aircraft and retrofitting fleet". Stuff. สืบค้นเมื่อ 10 May 2023.
- ↑ "Air New Zealand shows off stunning, all-black Dreamliner". 9 July 2014.
- ↑ Bradley, Grant (2022-06-29). "Revealed: Sleep pods, help-yourself food - Air NZ's biggest cabin overhaul in decades". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English). สืบค้นเมื่อ 2022-06-30.
- ↑ "Boeing Commercial Airplanes". www.boeing.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-05-30.
- ↑ "Air NZ's new battery planes - how far will they fly?". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English). 6 December 2023. สืบค้นเมื่อ 6 December 2023.
- ↑ "Economy Skycouch™ - The long haul experience - Onboard your flight - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz.
- ↑ "Air New Zealand | Book Air NZ Flights with Confidence". www.airnewzealand.co.nz.
- ↑ Ranter, Harro. "ASN Aircraft accident McDonnell Douglas DC-10-30 ZK-NZP Mount Erebus". aviation-safety.net.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- เว็บไซต์ของแอร์นิวซีแลนด์ (อังกฤษ)
สมาชิกของสตาร์อัลไลแอนซ์ | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| สมาชิกปัจจุบัน |
|  | ||||||
| สมาชิกขนส่งระหว่างรูปแบบ | ||||||||
| สมาชิกคอนเน็กติง | ||||||||
| อดีตสมาชิก | การบินไทยสมายล์ · คอนติเนนตัลแอร์ไลน์ · ช่างไห่แอร์ไลน์ · ตัม · บริติชมิดแลนด์ · บลูวัน · เมฆิกานาเดอาเบียซิออน · ยูเอสแอร์เวย์ · วาริก · สแกนดิเนเวียนแอร์ไลน์ซิสเต็ม · สแปนแอร์ · อันเซตต์ออสเตรเลีย · เอเดรียแอร์เวย์ | |||||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
