แม่แบบ:สถาบันอียู

สถาบันของสหภาพยุโรป^[1]

คณะมนตรียุโรป (European Council) - กำหนดแรงผลักดันและทิศทาง -	คณะมนตรีแห่งสหภาพยุโรป (The Council of the European Union) - สภานิติบัญญัติ -	รัฐสภายุโรป (European Parliament) - สภานิติบัญญัติ -	คณะกรรมาธิการยุโรป (European Commission) - ฝ่ายบริหาร -

การประชุมสุดยอดของประมุขแห่งรัฐหรือหัวหน้ารัฐบาล ประธานคณะมนตรียุโรปและประธานคณะกรรมาธิการยุโรป ให้แรงผลักดันการเมืองที่จำเป็นต่อการพัฒนาสหภาพและตั้งวัตถุประสงค์และลำดับความสำคัญทั่วไป ไม่ออกกฎหมาย ตั้งอยู่ในกรุงบรัสเซลส์	ทำงานร่วมกับรัฐสภาเป็นสภานิติบัญญัติ แบ่งปันอำนาจงบประมาณกับรัฐสภา ประกันการประสานงานของนโยบายเศรษฐกิจและสังคมอย่างกว้างและตั้งแนวปฏิบัติสำหรับนโยบายต่างประเทศและความมั่นคงร่วม (CFSP) ตัดสินใจความตกลงระหว่างประเทศ ตั้งอยู่ในกรุงบรัสเซลส์	ทำงานร่วมกับคณะมนตรีเป็นสภานิติบัญญัติ แบ่งปันอำนาจงบประมาณกับคณะมนตรีและตัดสินใจงบประมาณในวาระสุดท้าย กำหนดการควบคุมแบบประชาธิปไตยเหนือสถาบันซึ่งรวมถึงคณะกรรมาธิการยุโรปและอนุมัติสมาชิกของคณะกรรมาธิการ ตั้งอยู่และมีการประชุมเต็มสภาในสทราซบูร์ แต่ประชุมในกรุงบรัสเซลส์เป็นหลัก	เป็นฝ่ายบริหาร ยื่นข้อเสนอกฎหมายใหม่ต่อรัฐสภาและคณะมนตรี นำนโยบายไปปฏิบัติ บริหารงบประมาณ ประกันการปฏิบัติตามกฎหมายยุโรป ("ผู้พิทักษ์สนธิสัญญา") เจรจาความตกลงระหว่างประเทศ ตั้งอยู่ในกรุงบรัสเซลส์

ศาลยุติธรรมแห่งสหภาพยุโรป (Court of Justice of the European Union) - ฝ่ายตุลาการ -	ธนาคารกลางยุโรป (European Central Bank) - ธนาคารกลาง -	ศาลผู้สอบบัญชียุโรป (European Court of Auditors) - ผู้สอบบัญชีการเงิน -

ประกันการใช้บังคับและตีความเป็นรูปแบบเดียวกันซึ่งกฎหมายยุโรป มีอำนาจวินิจฉัยข้อพิพาททางกฎหมายระหว่างรัฐสมาชิก สภาบัน ธุรกิจและปัจเจกบุคคล ตั้งอยู่ในนครลักเซมเบิร์ก	ก่อตั้งร่วมกับธนาคารกลางแห่งชาติ ระบบธนาคารกลางยุโรป ฉะนั้นจึงกำหนดนโยบายการเงินของยูโรโซน ประกันเสถียรภาพราคาในยูโรโซนโดยการควบคุมอุปสงค์เงิน ตั้งอยู่ในแฟรงก์เฟิร์ต	ตรวจสอบการนำงบประมาณไปใช้อย่างเหมาะสม ตั้งอยู่ในนครลักเซมเบิร์ก