แผ่นแยงซี
| แผ่นแยงซี | |
|---|---|
 | |
| ประเภท | แผ่นรอง |
| การเคลื่อนตัว1 | ทิศใต้-ทิศตะวันออก |
| อัตราเร็ว1 | 15 มม./ปี |
| ลักษณะภูมิศาสตร์ | ประเทศจีน |
| 1โดยเทียบกับแผ่นแอฟริกา | |
แผ่นแยงซี (อังกฤษ: Yangtze Plate) หรือ เศษบล็อกจีนใต้ (อังกฤษ: South China Block) หรือ แผ่นย่อยจีนใต้ (อังกฤษ: South China Subplate) ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของภาคใต้ของประเทศจีน ทางตะวันออกแยกเป็นแผ่นโอกินาวะโดยร่องแยกที่เกิดขึ้นเป็นร่องโอกินาวะซึ่งเป็นแอ่งโค้งด้านหลัง ทางใต้ติดกับแผ่นซุนดา และทางเหนือกับทางตะวันตกติดกับแผ่นยูเรเชีย โดยมีรอยเลื่อนหลงเหมินชานเป็นขอบทางด้านหลัง ซึ่งเป็นจุดเกิดของแผ่นดินไหวในมณฑลเสฉวน พ.ศ. 2551[1]
แผ่นแยงซีเกิดจากการแยกตัวออกจากกัน (disaggregation) ของมหาทวีปโรดิเนียเมื่อ 750 ล้านปีก่อนในมหายุคนีโอโพรเทอโรโซอิก โดยภาคใต้ของประเทศจีนลอยออกจากมหาทวีปกอนด์วานาในยุคไซลูเรียน ในระหว่างการเกิดมหาทวีปแพนเจีย ภาคใต้ของประเทศจีนมีที่ขนาดเล็กกว่า ซึ่งแยกตัวอยู่นอกชายฝั่งทางตะวันออกของมหาทวีปได้เคลื่อนตัวโค้งขึ้นไปทางเหนือ ในยุคไทรแอสซิก แผ่นแยงซีได้ชนเข้ากับแผ่นจีนเหนือ ทำให้แผ่นแยงซีเชื่อมเข้ากับมหาทวีปแพนเจีย และเกิดเป็นแอ่งเสฉวนขึ้น ในมหายุคซีโนโซอิกแผ่นแยงซีได้รับอิทธิพลจากการชนกันของแผ่นอินเดียและแผ่นยูเรเชีย ทำให้เกิดการยกตัวขึ้นของภูเขาหลงเหมิน[2] ส่วนการเคลื่อนตัวทางใต้นั้นถูกปรับเข้าไปตามแนวของรอยเลื่อนแม่น้ำแดง
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "汶川8.0级地震成因分析 (Cause Analysis of the M8.0 Wenchuan earthquake)" (ภาษาจีน). China Earthquake Administration. 2008-05-30. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-09-16. สืบค้นเมื่อ 2008-09-07.
- ↑ JIA ChengZao, LI BenLiang, ZHANG XingYang & LI ChuanXin (November 2007). "Formation and evolution of the Chinese marine basins". Chinese Science Bulletin. 52: 1–11. doi:10.1007/s11434-007-6012-x.
((cite journal)): CS1 maint: multiple names: authors list (ลิงก์)
| แผ่นหลัก |
|  |
|---|---|---|
| แผ่นรอง | ||
| แผ่นขนาดเล็ก |
| |
| แผ่นโบราณ |
| |
| ||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
