เดรดนอต (อังกฤษ: dreadnought) เป็นเรือประจัญบานชนิดที่แพร่หลายที่สุดในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 เรือลำแรกของรุ่น เดรดนอต ของราชนาวี สร้างความประทับใจแรงกล้าต่อจิตใจของประชาชนเมื่อปล่อยลงน้ำใน ค.ศ. 1906 จนเรือประจัญบานคล้ายกันที่สร้างต่อมาถูกเรียกรวม ๆ ว่า "เดรดนอต" และเรือประจัญบานก่อนหน้านี้เรียกว่า "ก่อนเดรดนอต" (pre-dreadnought) การออกแบบของเดรดนอต มีลักษณะปฏิวัติสองอย่าง คือ แผนอาวุธ "ปืนใหญ่หมด" (all-big-gun) โดยมีปืนใหญ่กว้างปากลำกล้องหนักมากกว่าเรือก่อน ๆ และการขับเคลื่อนด้วยกังหันไอน้ำ เมื่อเดรดนอตกลายเป็นสัญลักษณ์สำคัญของอำนาจแห่งชาติ การมีเรือรบชนิดใหม่นี้กลายเป็นเชื้อสำคัญในการทวีความรุนแรงของการแข่งขันในทางอาวุธนาวิกระหว่างสหราชอาณาจักรและเยอรมนี ด้วยการปล่อยเรือลำเดียวลงน้ำ คือ เรือหลวงเดรดนอต ขนาดของอำนาจนาวิกก็ตั้งใหม่ชั่วคืน ผลคือ มีการแข่งขันเดรดนอตผุดขึ้นทั่วโลก รวมทั้งในทวีปอเมริกาใต้ ระหว่างสมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง การออกแบบหลัง ๆ เพิ่มขนาดอย่างรวดเร็วและใช้พัฒนาการด้านอาวุธ เกราะและการขับเคลื่อนตลอดสมัยเดรดนอต ภายในห้าปีเรือประจัญบานใหม่ก็เบียดเดรดนอตตกชั้นไป เรือทรงพลังกว่าเหล่านี้เรียก "ซูเปอร์เดรดนอต" (super-dreadnought) เดรดนอตดั้งเดิมส่วนใหญ่ถูกปลดหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งยุติภายใต้เงื่อนไขของสนธิสัญญานาวิกวอชิงตัน แต่ยังมีการใช้ซูเปอร์เดรดนอตใหม่กว่าหลายลำตลอดสงครามโลกครั้งที่สอง เดรดนอตลำเดียวที่ยังเหลือรอด คือ ยูเอสเอส เท็กซัส ตั้งอยู่ใกล้แหล่งประวัติศาสตร์รัฐสมรภูมิซันคารินโต (San Jacinto Battleground State Historic Site)

การต่อเดรดนอตกินทรัพยากรมหาศาลในต้นคริสต์ศตวรรษที่ 20 แต่มีการยุทธ์ระหว่างกองเรือเดรดนอตขนาดใหญ่ครั้งเดียว ในยุทธนาวีที่จัตแลนด์ ค.ศ. 1916 ทัพเรือบริติชและเยอรมันปะทะกันโดยไม่รู้แพ้ชนะ คำว่า "เดรดนอต" ค่อย ๆ เลิกใช้หลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง โดยเฉพาะหลังสนธิสัญญานาวิกวอชิงตัน เพราะเรือประจัญบานที่เหลือแทบทั้งหมดต่างมีลักษณะของเดรดนอต คำนี้ยังใช้อธิบายเรือลาดตระเวนประจัญบาน (battlecruiser) ซึ่งเป็นเรืออีกชนิดที่เป็นผลของการปฏิวัติเดรดนอตด้วย^[1]

• 
  เรือหลวงเนปจูน (ค.ศ. 1909) ของราชนาวี
• 
  เรือประจัญบานเซ็ตสึ ของกองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่น
• 
  เรือประจัญบานพรอว็องส์ ของกองทัพเรือฝรั่งเศส
• 
  เรือประจัญบานกังกุต (ค.ศ. 1911) ของกองทัพเรือจักรวรรดิรัสเซีย
• 
  ยูเอสเอส เท็กซัส (BB-35) ของกองทัพเรือสหรัฐ
• 
  เรือหลวงไคเซอร์ (ค.ศ. 1911) ของกองทัพเรือจักรวรรดิเยอรมัน
• 
  เรือประจัญบานคอนเตดีกาวูร์ ของเรจามารีนา
• 
  เรือหลวงนักบุญอิชต์วาน ของกองทัพเรือออสเตรีย-ฮังการี
• 
  เรือประจัญบานเรซาดิเย ของกองทัพเรือออตโตมัน
• 
  เออาร์เอ ริวาดาเวีย ของกองทัพเรืออาร์เจนตินา
• 
  เรือประจัญบานมีนัชเจไรช์ ของกองทัพเรือบราซิล

• เรือประจัญบานก่อนเดรดนอต

• Breyer, Siegfried (1973). Battleships and Battlecruisers of the World, 1905–1970. London: Macdonald and Jane's. ISBN 978-0-356-04191-9.
• Brown, D. K. (2003). Warrior to Dreadnought: Warship Development 1860–1905. Book Sales. ISBN 978-1-84067-529-0.
• Cuniberti, Vittorio (1903). "An Ideal Battleship for the British Fleet". All The World's Fighting Ships. London: F.T. Jane.
• Evans, David C.; Peattie, Mark R (1997). Kaigun: Strategy, Tactics and Technology in the Imperial Japanese Navy, 1887–1941. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-192-8.
• Fairbanks, Charles (1991). "The Origins of the Dreadnought Revolution". International History Review. 13 (2): 246–272. doi:10.1080/07075332.1991.9640580.
• Forczyk, Robert (2009). Russian Battleship vs Japanese Battleship, Yellow Sea 1904–05. London: Osprey. ISBN 978-1-84603-330-8.
• Friedman, Norman (1978). Battleship Design and Development 1905–1945. Conway Maritime Press. ISBN 978-0-85177-135-9.
• Friedman, Norman (1985). US Battleships: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-715-9.
• Gardiner, Robert, บ.ก. (1992). The Eclipse of the Big Gun. London: Conways. ISBN 978-0-85177-607-1.
• Gardiner, Robert; Lambert, Andrew, บ.ก. (2001). Steam, Steel and Shellfire: The Steam Warship 1815–1905. Conway's History of the Ship. Book Sales. ISBN 978-0-7858-1413-9.
• Gray, Randal (1985). Gardiner, Robert (บ.ก.). Conway's All the World's Fighting Ships 1906–1921. Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-907-8.
• Gibbons, Tony (1983). The Complete Encyclopedia of Battleships and Battlecruisers: A Technical Directory of all the World's Capital Ships from 1860 to the Present Day. London: Salamander Books. ISBN 978-0-517-37810-6.
• Greger, René (1993). Schlachtschiffe der Welt (ภาษาเยอรมัน). Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 978-3-613-01459-6.
• Gröner, Erich (1990). German Warships 1815–1945. Volume One: Major Surface Vessels. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-790-6.
• Herwig, Holger (1980). "Luxury" Fleet: The Imperial German Navy 1888–1918. Amherst: Humanity Books. ISBN 978-1-57392-286-9.
• Ireland, Bernard; Grove, Eric (1997). Jane's War At Sea 1897–1997. London: Harper Collins. ISBN 978-0-00-472065-4.
• Jentschura, Hansgeorg; Jung, Dieter; Mickel, Peter (1977). Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869–1945. London: Arms & Armor Press. ISBN 978-0-85368-151-9.
• Keegan, John (1999). The First World War. London: Pimlico. ISBN 978-0-7126-6645-9.
• Kennedy, Paul M. (1983). The Rise and Fall of British Naval Mastery. London: Macmillan. ISBN 978-0-333-35094-2.
• Kennedy, Ludovic (1991). Pursuit: The Sinking of the Bismarck. London: Fontana. ISBN 978-0-00-634014-0.
• Lambert, Nicholas A. (1999). Sir John Fisher's Naval Revolution. University of South Carolina. ISBN 978-1-57003-277-6.
• Mackay, Ruddock F. (1973). Fisher of Kilverstone. Oxford: Clarendon Press. ISBN 978-0-19-822409-9.
• Marder, Arthur J. (1964). The Anatomy of British Sea Power: A History of British Naval Policy in the Pre-Dreadnought Era, 1880–1905. Frank Cass & Co.
• Massie, Robert (2004). Dreadnought: Britain, Germany, and the Coming of the Great War. London: Pimlico. ISBN 978-1-84413-528-8.
• Massie, Robert (2005). Castles of Steel: Britain, Germany, and the Winning of the Great War at Sea. London: Pimlico. ISBN 978-1-84413-411-3.
• Parkes, Oscar (1990) [1957]. British Battleships. Annapolis: Naval Institute Press (reprint of Seeley Service & Co. edition). ISBN 978-1-55750-075-5.
• Phillips, Russell (2013). A Fleet in Being: Austro-Hungarian Warships of WW1 (Paperback). Shilka Publishing. ISBN 978-0-9927648-0-7.
• "Sea Fighter Nevada Ready For Her Test". The New York Times. 26 October 1915. p. 12. สืบค้นเมื่อ 9 October 2018.
• Sondhaus, Lawrence (2001). Naval Warfare 1815–1914. London: Routledge. ISBN 978-0-415-21478-0.
• Sumida, Jon Tetsuro (October 1995). "Sir John Fisher and the Dreadnought: The Sources of Naval Mythology". The Journal of Military History. Society for Military History. 59 (4): 619–637. doi:10.2307/2944495. JSTOR 2944495.

• Archibald, E. H. H. (1984). The Fighting Ship in the Royal Navy 1897–1984. Blandford. ISBN 978-0-7137-1348-0.
• Brooks, John (2005). Dreadnought Gunnery at the Battle of Jutland: The Question of Fire Control. Routledge. ISBN 978-0-7146-5702-8.
• Brown, D. K. (2003) [1999]. The Grand Fleet: Warship Design and Development 1906–1922. Caxton Editions. ISBN 978-1-84067-531-3.
• Corbett, Sir Julian (1994). Maritime Operations In The Russo-Japanese War 1904–1905. Naval Institute Press. ISBN 978-1-55750-129-5. Originally Classified and in two volumes.
• Gardiner, Robert, บ.ก. (1980). Conway's All the World's Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press. ISBN 978-0-85177-146-5.
• Johnston, Ian; Buxton, Ian (2013). The Battleship Builders – Constructing and Arming British Capital Ships. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-027-6.
• Sumida, Jon Tetsuro (January 1990). "British Naval Administration and Policy in the Age of Fisher". The Journal of Military History. Society for Military History. 54 (1): 1–26. doi:10.2307/1985838. JSTOR 1985838.

• British and German Dreadnoughts