เคานต์แห่งบาร์เซโลนา (อังกฤษ: Count of Barcelona)^[1] เป็นประมุขคนสำคัญของกาตาลุญญาระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 9 จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17

เคาน์ตีแห่งบาร์เซโลนาก่อตั้งขึ้นโดยชาร์เลอมาญหลังจากที่ทรงได้รับชัยชนะต่อดินแดนทางตอนเหนือของแม่น้ำเอโบร ดินแดนเหล่านี้ที่เรียกว่า "ภูมิภาคชายแดนฮิสปาเนีย" ถูกแบ่งออกเป็นเคาน์ตีย่อย ๆ ที่รวมทั้งเคาน์ตีบาร์เซโลนาที่มักจะเป็นอาณาจักรหลักของภูมิภาค ความสัมพันธ์ระหว่างเคาน์ตีกับประมุขแฟรงก์เริ่มห่างเหินขึ้นโดยเฉพาะเมื่อราชวงศ์กาเปเซียงมาแทนที่ราชวงศ์การอแล็งเฌียง

ในคริสต์ศตวรรษที่ 11 เคานต์แห่งบาร์เซโลนาก็รวมราชวงศ์ (dynastic union) กับราชอาณาจักรอารากอนภายใต้ประมุขร่วมกัน ในปี ค.ศ. 1258 พระมหากษัตริย์ฝรั่งเศสก็ทรงสละสิทธิในการมีอำนาจเหนือเคาน์ตีแห่งบาร์เซโลนาตามสนธิสัญญากอร์แบย์ (Treaty of Corbeil)

บาร์เซโลนาเป็นส่วนหนึ่งของราชบัลลังก์อารากอนจนเมื่อราว ค.ศ. 1500 เมื่อบาร์เซโลนาเข้าร่วมกับราชอาณาจักรคาสตีลเพื่อก่อตั้งเป็นราชอาณาจักรสเปน

ตัวอาณาจักรบาร์เซโลนามาสูญสลายไประหว่างสงครามสืบราชบัลลังก์สเปนในคริสต์ศตวรรษที่ 18 แต่ตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" ยังคงเป็นตำแหน่งขุนนางสืบตระกูลของราชบัลลังก์สเปนต่อมา

ในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" ก็กลับมามีความสำคัญขึ้นมาบ้างเมื่อฆวน เดอ บูร์บอง (Infante Juan, Count of Barcelona) รัชทายาทนอกราชบัลลังก์สเปนทรงถือตำแหน่งเป็น "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" การกระทำดังว่าเป็นการอ้างสิทธิตำแหน่งทางประวัติศาสตร์โดยมิได้อ้างตัวเป็นกษัตริย์แห่งสเปนองค์ปัจจุบันโดยตรง โดยเฉพาะเมื่อหลังจากที่พระโอรสฆวน การ์โลสกลายเป็นผู้มีโอกาสที่จะเป็นประมุขของสเปนต่อจากฟรันซิสโก ฟรังโก ผู้ครองสเปนอยู่ในขณะนั้น ในปี ค.ศ. 1977 เมื่อฆวน การ์โลสขึ้นครองราชบัลลังก์สเปนหลังจากการเสียชีวิตของฟรังโกในปี ค.ศ. 1975 พระองค์ก็พระราชทานบรรดาศักดิ์ "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" อย่างถาวรให้แก่พระราชบิดาผู้ทรงประกาศสละสิทธิในราชบัลลังก์ ฆวน เดอ บูร์บองดำรงตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" จนเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1993 จากนั้นตำแหน่ง "เคานต์แห่งบาร์เซโลนา" ก็กลับไปเป็นของพระมหากษัตริย์ที่ทรงถือตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ส่วนภรรยาหม้ายของฮวน เดอ บูร์บองใช้ตำแหน่งเคานเทสแห่งบาร์เซโลนาจนเสียชีวิตในปี ค.ศ. 2000