เขตปลอดทหารเวียดนาม เป็นเขตปลอดทหารบริเวณเส้นขนานที่ 17 ในจังหวัดกว๋างจิ ซึ่งเป็นเส้นแบ่งระหว่างเวียดนามเหนือกับเวียดนามใต้ ตั้งแต่วันที่ 22 กรกฎาคม 1954 ถึง 2 กรกฎาคม 1976 เมื่อเวียดนามถูกแบ่งอย่างเป็นทางการออกเป็นสองพื้นที่อันเป็นผลสืบเนื่องจากสงครามอินโดจีนครั้งที่หนึ่ง

สงครามเวียดนาม (1955–1975) มีความสำคัญเนื่องจากการแบ่งเขตสมรภูมิรบระหว่างเวียดนามเหนือของคอมมิวนิสต์และเวียดนามใต้ที่ต่อต้านคอมมิวนิสต์ เขตนี้โดยนิตินัยสิ้นสุดลงพร้อมกับการรวมประเทศเวียดนามในปี 1976

เขตปลอดทหารเวียดนามอยู่ในแนวตะวันตก-ตะวันออก ใกล้กับใจกลางประเทศเวียดนามในปัจจุบัน ลากยาวกว่าหนึ่งร้อยกิโลเมตร และกว้างหลายกิโลเมตร เขตดังกล่าววางตัวตามแนวเดียวกับแม่น้ำเบนไห่ตลอดความยาวส่วนใหญ่ และเกาะที่อยู่ใกล้เคียงถูกยึดครองโดยกองทัพเวียดนามเหนือระหว่างสงครามเวียดนาม ถึงแม้ว่าในนามจะเรียกเขตดังกล่าวว่าอยู่ที่ "เส้นขนานที่ 17" แต่พื้นที่เกือบทั้งหมดของเขตปลอดทหารอยู่ใต้เส้นขนาน และมีพื้นที่ส่วนน้อยใกล้กับชายฝั่งตะวันออกเท่านั้นที่อยู่ตรงเส้นขนาน เขตปลอดทหารเวียดนามอยู่ห่างจากเมืองเว้ไปทางเหนือราวหนึ่งร้อยกิโลเมตร

สถานภาพหลังยุคอาณานิคมของเวียดนามถูกจัดตั้งขึ้นที่การประชุมเจนีวาในปี 1954 มีการบรรลุความตกลงเมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม 1954

ความตกลงเจนีวาสะท้อนถึงผลทางทหารในเวลานั้น ส่วนเหนือของเวียดนาม ซึ่งเกือบทั้งหมดอยู่ภายใต้การควบคุมของเวียดมินห์ ได้กลายมาเป็นสาธารณรัฐประชาธิปไตยเวียดนาม ภายใต้ผู้นำคอมมิวนิสต์ โฮจิมินห์ ส่วนใต้ของเวียดนาม ที่ซึ่งเวียดมินห์ควบคุมพื้นที่ค่อนข้างเล็กและห่างไกล กลายมาเป็นรัฐเวียดนามอิสระภายใต้สมเด็จพระจักรพรรดิบ๋าว ดั่ย เชื้อพระวงศ์พระองค์สุดท้ายแห่งราชวงศ์เวียดนามอันเก่าแก่ รัฐเวียดนามในภายหลังได้เปลี่ยนไปเป็นสาธารณรัฐเวียดนาม

พรมแดนระหว่างพื้นที่ทั้งสองนี้ถูกจัดตั้งที่แม่น้ำเบ๊นหาย (Bến Hải) ซึ่งไหลลงสู่ทะเลจีนใต้ที่ 17 องศา 0 ลิปดา 54 พิลิปดาเหนือ พรมแดนดังกล่าวลากไปตามแม่น้ำเบ๊นหายจนถึงต้นน้ำ ที่อยู่ห่างออกไป 55 กิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงใต้ตะวันตก ไปจนจรดพรมแดนลาว

พื้นที่ภายใน 5 กิโลเมตรบนทั้งสองฝั่งของพรมแดนถูกประกาศให้เป็นเขตปลอดทหาร กองทัพของทั้งสองประเทศถูกห้ามมิให้เข้ามาในพื้นที่แห่งนี้