เว่ย์ 魏
534–550
เว่ย์ตะวันออกและบริเวณใกล้เคียง
สถานะ	จักรวรรดิ
เมืองหลวง	ลั่วหยาง (534) เย่เฉิง (534–550)
การปกครอง	ราชาธิปไตย
จักรพรรดิ
• 534–550	จักรพรรดิเว่ย์เสี้ยวจิง
ประวัติศาสตร์
• ก่อตั้ง	8 พฤศจิกายน[1] 534
• สิ้นสุด	7 มิถุนายน[2] 550
พื้นที่
550[3]	1,000,000 ตารางกิโลเมตร (390,000 ตารางไมล์)
สกุลเงิน	เหรียญจีน
ก่อนหน้า ถัดไป ราชวงศ์เว่ย์เหนือ ราชวงศ์ฉีเหนือ
ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของ	จีน

ราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก (/weɪ/;^[4] จีนตัวย่อ: 东魏; จีนตัวเต็ม: 東魏; พินอิน: Dōng Wèi) เป็นราชวงศ์ที่เกิดจากการสลายตัวของราชวงศ์เว่ย์เหนือ และปกครองภาคเหนือของจีนจากปี 534 ถึง 550 เช่นเดียวกับราชวงศ์เว่ย์เหนือ ตระกูลที่ปกครองเว่ย์ตะวันออก เป็นสมาชิกของตระกูลถัวป๋าของชนเผ่าเซียนเปย์

เกา ฮวนเป็นผู้มีอำนาจในฟากตะวันออกของดินแดนเว่ย์เหนือในปี 534 หลังจากการล่มสลายของราชวงศ์เว่ย์เหนือ เขาได้แต่งตั้งหยวน ซันเจียนเป็นผู้ปกครองของราชวงศ์เว่ย์ตะวันออก หยวน ซันเจียนเป็นทายาทของราชวงศ์เว่ย์เหนือ หยวน ซันเจียนเป็นผู้ปกครองหุ่นเชิดเนื่องจากอำนาจที่แท้จริงอยู่ในมือของเกา ฮวน มีการพยายามทางทหารหลายครั้งเพื่อต่อสู้กับราชวงศ์เว่ย์ตะวันตกที่อยู่ใกล้เคียงเพื่อพยายามรวมดินแดนที่เคยยึดครองโดยเว่ย์เหนือ แต่การพยายามเหล่านี้ไม่ประสบผลสำเร็จ ในปี 547 เกา ฮวนเสียชีวิต บุตรชายของเขาเกา เฉิงและเกา หยางสามารถดำเนินตามนโยบายในการควบคุมจักรพรรดิ แต่ในปี 550 หยางได้ปลดหยวน ซันเจียน และก่อตั้งราชวงศ์ฉีเหนือ