มันเผาญี่ปุ่น (ญี่ปุ่น: 焼き芋; โรมาจิ: yakiimo) เป็นอาหารชนิดหนึ่ง ในประเทศญี่ปุ่นนิยมรับประทานในฤดูใบไม้ร่วง หลายปีก่อนการเผามันนิยมใช้ใบไม้กองสุมรวมกันแล้วเผา แต่กฎหมายใหม่ญี่ปุ่นห้ามเผาสิ่งของต่าง ๆ ที่อาจก่อให้เกิดอันตรายหรือผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม วิธีการทำมันเผาจึงเปลี่ยนแปลงไป ส่วนในฤดูหนาวการถือมันเผาร้อน ๆ ไว้ที่มือยังช่วยคลายความหนาวให้กับมือด้วย^[1]

นอกจากในญี่ปุ่นแล้ว มันเผาญี่ปุ่นยังแพร่หลายจนเป็นอาหารทานเล่นของจีนและเกาหลีใต้เรียกว่า เก่าหงฉู่ (จีน: 烤红薯; พินอิน: kǎo hóngshǔ) และ คุนโกกูมา (เกาหลี: 군고구마 gungoguma) ตามลำดับ

มันเผาทั่วไป ชาวญี่ปุ่นเรียกว่า ยากิอิโมะ มีมาแต่ก่อนยุคโชวะ ที่นิยมทำกินในฤดูใบไม้ร่วงอันเนื่องมาจากใบไม้มีเป็นจำนวนมาก มีความยุ่งยากในการกำจัดให้หมดไปโดยเร็วการเผาจึงเป็นวิธีที่เร็วที่สุด เมื่อทำการเผาระหว่างรอจะนำเอาหัวมันใส่เข้าไปในกองไฟ รอให้สุกได้ที่จึงรับประทาน

ธันวาคม พ.ศ. 2543 รัฐบาลญี่ปุ่นได้ออกกฎหมายควบคุมการเผาสิ่งของต่าง ๆ ซึ่งรวมถึงการเผาใบไม้ ด้วยเหตุผลด้านสิ่งแวดล้อม ทำให้ไม่สามารถเผาใบไม้ได้อีกต่อไป ชาวญี่ปุ่นที่อยากทำมันเผากินเองจึงเปลี่ยนวิธีการทำไปจากเดิม เช่น ห่อด้วยอะลูมิเนียมฟอยล์แล้วจึงนำเข้าไปอบด้วยเตาอบไมโครเวฟ หรือวางไว้บนเครื่องทำความอุ่นแบบใช้น้ำมันก๊าด (สโต๊บ)^[2][3]

อิชิยากิอิโมะ (ญี่ปุ่น: 石焼き芋; โรมาจิ: Ishiyakiimo) เป็นมันเผาอีกชนิดหนึ่งที่นิยมรับประทาน ซึ่งวิธีการทำแตกต่างจากมันเผาที่เรียกยากิอิโมะ โดยจะใช้หินจากแม่น้ำที่มีลักษณะกลม เล็กพอเหมาะมาใส่ลงในภาชนะขนาดใหญ่จากนั้นให้ความร้อนและใช้หินเป็นตัวกระจายความร้อนให้หัวมันสุก ในขั้นต้นจะทำให้หินร้อนทั่วกันด้วยการคนจนร้อนได้ที่ก่อน จากนั้นจึงนำหัวมันใส่ลงไปและเริ่มทำการคนอีกครั้ง (คล้ายการคั่วเกาลัดของไทย) ผู้ทำมันเผาชนิดนี้จึงต้องมีความชำนาญเป็นพิเศษ^[4]