นีชอบูร์
นีชอบูร์ نیشابور เนย์ชอบูร์หรือนีชอพูร์ | |
|---|---|
นคร | |
| เนย์ชอบูร์[1] | |
       _003.jpg) _001.jpg) จากบนลงล่างและซ้ายไปขวา: สุสานโอมาร์ คัยยาม, สถานีคาราวานชอฮ์แอบอซี, สุสานแอตทอร์แห่งนีชอพูร์, การค้นพบทางโบราณคดีที่นีชอบูร์, สวน Imamzadeh Mohammad Mahrouq และคัยยาม, โดมท้องฟ้าจำลองคัยยาม, คฤหาสน์ Amin Eslami, สุสานแคมอโลลโมลก์ และมัสยิดไม้แห่งนีชอบูร์ | |
| สมญา: | |
  นีชอบูร์  นีชอบูร์ | |
| พิกัด: 36°12′48″N 58°47′45″E / 36.21333°N 58.79583°E | |
| ประเทศ |  อิหร่าน |
| จังหวัด | โฆรอซอเนแรแซวี |
| เทศมณฑล | นีชอบูร์ |
| อำเภอ | กลาง |
| ก่อตั้ง | คริสต์ศตวรรษที่ 3 |
| เทศบาลนีชอบูร์ | ค.ศ. 1931 |
| ผู้ก่อตั้ง | ชาห์ซาปูร์ที่ 1 |
| การปกครอง | |
| • นายกเทศมนตรี | Hassan Mirfani |
| • ผู้ว่าการเทศมนตรี | AliReza Ghamati |
| ความสูง | 1,250 เมตร (4,100 ฟุต) |
| ประชากร (สำมะโน พ.ศ. 2559) | |
| • เขตเมือง | 264,375 [3] คน |
| เขตเวลา | UTC+03:30 (เวลามาตรฐานอิหร่าน) |
| รหัสพื้นที่ | 051 |
| เว็บไซต์ | neyshabur |
นีชอบูร์ หรือ นีชอพูร์ (เปอร์เซีย: ; จากภาษาเปอร์เซียกลาง New-Shabuhr หมายถึง "เมืองใหม่ของซาปูร์", "ซาปูร์อันโสภณ",[4] หรือ "ซาปูร์ที่สร้างมาอย่างสมบูรณ์")[5] เป็นนครที่ใหญ่เป็นอันดับสองในจังหวัดโฆรอซอเนแรแซวี ซึ่งเคยเป็นเมืองหลวงฝั่งตะวันตกของเกรตเตอร์โฆรอซอน เมืองหลวงในคริสต์ศตวรรษที่ 9 ของรางวงศ์ตอฮีริด เมืองหลวงเดิมของจักรวรรดิเซลจูก เมืองหลักของเทศมณฑลนีชอบูร์ และอดีตเมืองในเส้นทางสายไหม[6] นีชอบูร์ตั้งอยู่บนที่ราบอันอุดมสมบูรณ์ตรงตีนทิวเขาบีนอลูด ใน พ.ศ. 2559 นครนี้มีประชากรประมาณ 264,180 คนและเทศมณฑลมีประชากรประมาณ 448,125 คน นครนี้ตั้งอยู่ใกล้เหมืองแร่เทอร์ควอยซ์ที่มีแร่เทอร์ควอยซ์คุณภาพสูงที่สุดในโลก[7]ที่มีการขุดมาอย่างน้อยสองสหัสศวรรษ
เมืองก่อตั้งในคริสต์ศตวรรษที่ 3 โดยพระเจ้าชอบูร์ที่ 1 ในฐานะเมืองข้าหลวงจักรวรรดิซาเซเนียน ต่อมาจึงเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์ทอเฮรียอน และได้บูรณะใหม่ในสมัยอับดุลลฮ์ อิบน์ เฏาะฮิร ในปี ค.ศ. 830 และได้รับเลือกเป็นเมืองหลวงของราชวงศ์เซลจุค ปี ค.ศ. 1037 ในสมัยราชวงศ์อับบาซียะฮ์ถูกชาวมองโกลรุกราน เมืองได้พัฒนาจนกลายเป็นศูนย์กลางด้านวัฒนธรรม การค้า ความรู้ของโลกอิสลาม เป็นหนึ่งในสี่เมืองใหญ่ของโฆรอซอนใหญ่ (ร่วมกับเมืองเมิร์ฟ, เฮราต และบัลค์) หนึ่งในเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของสมัยกลาง ศูนย์กลางอำนาจของรัฐเคาะลีฟะฮ์ทางตะวันออก ที่อยู่อาศัยของคนหลากหลายเชื้อชาติและศาสนา และจุดหยุดพักของเส้นทางการค้าจากจีนและทรานซ็อกเซียนาไปยังอิรักและอียิปต์
การค้นพบทางโบราณคดีในนครหลายแห่งถูกเก็บและจัดแสดงต่อสาธารณชนที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทันในนครนิวยอร์ก, พิพิธภัณฑ์บริติชในลอนดอน และพิพิธภัณฑ์นานาชาติอื่น ๆ[8][9][10]
เมืองพี่น้อง
[แก้]นีชอบูร์เป็นเมืองพี่น้องกับเมืองดังนี้:[11]
แบกแดด ประเทศอิรัก
แบลค์ ประเทศอัฟกานิสถาน- บัสรา ประเทศอิรัก
บูฆอรอ ประเทศอุซเบกิสถาน- กัซนี ประเทศอัฟกานิสถาน
- เฮราต ประเทศอัฟกานิสถาน
อัลก็อยเราะวาน ประเทศตูนิเซีย- กัรบะลาอ์ ประเทศอิรัก
- ฆีวา ประเทศอุซเบกิสถาน
โฆย์ ประเทศอิหร่าน
ฆูจันด์ ประเทศทาจิกิสถาน
คอนยา ประเทศตุรกี- คูลอบ ประเทศทาจิกิสถาน
เมิร์ฟ ประเทศเติร์กเมนิสถาน- ซามาร์กันต์ ประเทศอุซเบกิสถาน
อ้างอิง
[แก้]- ↑ "Municipality of Neyshabur". Municipality of Neyshabur.
((cite web)): CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ The Cambridge History of Iran – Volume 1 – Page 68
- ↑ "Statistical Center of Iran > Home".
- ↑ Honigmann, E.; Bosworth, C.E.. "Nīs̲h̲āpūr." Encyclopaedia of Islam, Second Edition. Edited by: P. Bearman, Th. Bianquis, C.E. Bosworth, E. van Donzel, W.P. Heinrichs. Brill Online, 2013. Reference. 31 December 2013
- ↑ นีชอบูร์ สามารถพบได้ใน GEOnet Names Server ผ่าน ลิงก์นี้ ด้วยการเปิดไปยังกล่องค้นหาขั้นสูง แล้วพิมพ์ "-3076915" ในฟอร์ม "Unique Feature Id" และคลิกบน "Search Database"
- ↑ Sardar, Marika ((originally published October 2001, last revised July 2011)). "The Metropolitan Museum's Excavations at Nishapur". The Metropolitan Museum.
((cite web)): ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help)CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "Turquoise Quality Factors". Gemological Institute of America (GIA).
((cite web)): CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ Sardar, Author: Marika. "The Metropolitan Museum's Excavations at Nishapur | Essay | Heilbrunn Timeline of Art History | The Metropolitan Museum of Art". The Met's Heilbrunn Timeline of Art History (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2018-02-10.
((cite web)):|first=มีชื่อเรียกทั่วไป (help) - ↑ "Nishapur". The British Museum.
((cite web)): CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "Coppa con decorazione calligrafica". Museum of Eastern Art in Italy (ภาษาอิตาลี). 25 November 2015.
((cite web)): CS1 maint: url-status (ลิงก์) - ↑ "Tomb of Kamal-ol-Molk". iranparadise.com. Iran Paradise. 2020-05-05. สืบค้นเมื่อ 2020-11-15.
อ่านเพิ่ม
[แก้]- Durand-Guédy, David (2020). Cities of Medieval Iran. Brill. ISBN 978-90-04-43433-2.
- Wilkinson, Charles K. (1973). Nishapur: pottery of the early Islamic period. New York: The Metropolitan Museum of Art. ISBN 0870990764.
แหล่งข้อมูลอื่น
[แก้]
- Nishapur Mayors (ในภาษาเปอร์เซีย)
- Nishapur governors (ในภาษาเปอร์เซีย)
- Ceramics of Nishapur and other centers
- World Gazetteer on Nishapur ที่ archive.today (เก็บถาวร 2012-12-17)
- Nishapur Mathhouse
- Neyshabur bonyad เก็บถาวร 2020-05-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาเปอร์เซีย)
- The Metropolitan Museum Excavations at Nishapur
- Elias Pirasteh, Neyshabur, Photo Set, flickr
- Ardavan Ruzbeh, When National Heritage is not an equal to the Emām-Jom'eh, a reportage on the demolition of a national monument, Madreseh-ye Golshan (مدرسه گلشن), in Nishabur, in Persian, Radio Zamāneh, May 29, 2008: Text, Audio.
- Hossein Davoudi, Dizbād: A Staircase to History, in Persian, Jadid Online, 2008.
A Slide Show of Dizbād, by Hossein Davoudi, Jadid Online, 2008, (5 min 39 sec).
Note: Dizbād is a small village between Mashhad and Neyshābūr, located at some 40 km distance from Mashhad.
| นานาชาติ | |
|---|---|
| ประจำชาติ | |
| ภูมิศาสตร์ | |
| อื่น ๆ | |
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
