การปฏิวัติฮังการี ค.ศ. 1848
| การปฏิวัติฮังการี ค.ศ. 1848 | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ การปฏิวัติ ค.ศ. 1848 | |||||||
 ซานโดร์ แปเตอฟี ขับร้องเพลงชาติท่ามกลางฝูงชนเมื่อวันที่ 15 มีนาคม ค.ศ. 1848 วาดโดยมิฮาย ซิตชี | |||||||
| |||||||
| คู่สงคราม | |||||||
|
 ราชอาณาจักรฮังการี รัฐฮังการี
| ||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
|
| ||||||
| กำลัง | |||||||
|
170,000 นาย จากจักรวรรดิออสเตรีย และ 200,000 นาย จากจักรวรรดิรัสเซีย[2] | ช่วงต้น ค.ศ. 1849: 170,000 นาย[3] | ||||||
บทความนี้เป็นส่วนหนึ่งของ |
|---|
| ประวัติศาสตร์ฮังการี |
 |
การปฏิวัติฮังการี ค.ศ. 1848[a] เป็นหนึ่งในบรรดาการปฏิวัติที่เกิดขึ้นในยุโรปเมื่อ ค.ศ. 1848 ซึ่งมีความเกี่ยวโยงอย่างใกล้ชิดกับเหตุการณ์ปฏิวัติ ค.ศ. 1848 ในพื้นที่ฮาพส์บวร์คอื่น ๆ แม้ว่าผลลัพธ์ของเหตุการณ์จะล้มเหลว แต่การปฏิวัติครั้งนี้นับเป็นหนึ่งในเหตุการณ์ที่สำคัญที่สุดในประวัติศาสตร์ฮังการีสมัยใหม่ และยังได้สร้างรากฐานของเอกลักษณ์ประจำชาติฮังการีสมัยใหม่ด้วย โดยในวันที่ 15 มีนาคม ของทุกปี ได้รับการกำหนดเป็นวันหยุดประจำชาติของประเทศ เนื่องในโอกาสครบรอบการปฏิวัติ
ในเดือนเมษายน ค.ศ. 1848 ฮังการีเป็นประเทศลำดับที่สามในยุโรปภาคพื้นทวีป (หลังจากฝรั่งเศสใน ค.ศ. 1791 และเบลเยียมใน ค.ศ. 1831) ที่ตรากฎหมายการเลือกตั้งรัฐสภาแบบประชาธิปไตย โดยกฎหมายสิทธิออกเสียงเลือกตั้งฉบับใหม่ (มาตรา 5 ค.ศ. 1848) ได้เปลี่ยนระบบรัฐสภาศักดินาแบบเก่าเป็นระบบรัฐสภาผู้แทนประชาธิปไตย ซึ่งกฎหมายฉบับนี้ให้สิทธิการลงคะแนนเสียงอย่างกว้างขวางที่สุดในยุโรปเวลานั้น[4] อีกทั้งกฎหมายเดือนเมษายนยังได้ลบล้างอภิสิทธิ์ทั้งหมดของขุนนางฮังการีไปอย่างสิ้นเชิง[5]
จุดเปลี่ยนสำคัญของเหตุการณ์เกิดขึ้นหลังจากจักรพรรดิฟรันทซ์ โยเซ็ฟที่ 1 แห่งออสเตรียพระองค์ใหม่ทรงเพิกถอนกฎหมายเดือนเมษายน (ให้สัตยาบันโดยจักพรรดิแฟร์ดีนันท์ที่ 1) โดยพลการ ซึ่งพระองค์ปราศจากพระราชอำนาจตามกฎหมายที่ทรงกระทำเช่นนั้น กระกระทำที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญทำให้ความขัดแย้งระหว่างพระองค์กับรัฐสภาฮังการีทวีความรุนแรงขึ้นอย่างไม่อาจกลับคืน จากการประกาศรัฐธรรมนูญเดือนมีนาคมที่บีบบังคับฉบับใหม่ของออสเตรีย การระงับกฎหมายเดือนเมษายน และการส่งทหารเข้าปะทะกับราชอาณาจักรฮังการี เป็นเหตุให้รัฐบาลสันตินิยมของลอโยช บ็อจจาญีสิ้นสุดลง และผู้สนับสนุนลอโยช โกชุต (ซึ่งต้องการความเป็นเอกราชโดยสมบูรณ์ของฮังการี) ได้รับอำนาจในรัฐสภาอย่างกะทันหัน การแทรกแซงทางทหารของออสเตรียในราชอาณาจักรฮังการีส่งผลให้เกิดความรู้สึกต่อต้านราชวงศ์ฮาพส์บวร์คอย่างแข็งขันในหมู่ชาวฮังการี และสถานการณ์ภายในฮังการีกลับกลายเป็นสงครามเพื่อเอกราชโดยสมบูรณ์จากจักรวรรดิออสเตรีย ประมาณ 40% ของพลทหารในกองทัพอาสาสมัครฮังการีประกอบด้วยชนกลุ่มน้อยในประเทศ[6] เมื่อพิจารณาจากเสนาธิการทหารฮังการีแล้ว ประมาณครึ่งหนึ่งของนายทหารและนายพลของกองทัพโฮนเวดฮังการี (ฮังการี: Magyar Királyi Honvédség) ล้วนเป็นชาวต่างชาติ ส่วนนายทหารชำนาญการที่มีชาติพันธุ์ฮังการีในกองทัพหลวงฮาพส์บวร์คมีจำนวนมากเทียบเท่ากับกองทัพปฏิวัติฮังการี[7]
ในด้านการทูตและนโยบายระหว่างประเทศในระหว่างการปฏิวัติ ฝ่ายเสรีนิยมฮังการี (เช่นเดียวกันกับฝ่ายปฏิวัติเสรีนิยมในยุโรปอื่น ๆ เมื่อ ค.ศ. 1848) ได้รับแรงบันดาลใจหลักมาจากการพิจารณาถึงอุดมการณ์ โดยพวกเขาสนับสนุนประเทศและกองกำลังที่สอดคล้องกับมาตรฐานทางศีลธรรมและการเมืองใหม่ของพวกเขา อีกทั้งพวกเขายังเชื่อว่ารัฐบาลและขบวนการทางการเมืองที่ยึดหลักเสรีนิยมสมัยใหม่เหมือนกันควรสร้างพันธมิตรต่อต้าน "ระบบเจ้าขุนมูลนาย" ของระบอบราชาธิปไตย ซึ่งมุมมองในลักษณะนี้มีความคล้ายคลึงกับลัทธิอยู่ร่วมกันระหว่างประเทศแบบเสรีนิยม (liberal internationalism) สมัยใหม่[8]
หลังจากความพ่ายแพ้อย่างร้ายแรงของออสเตรียอยู่หลายครั้งใน ค.ศ. 1849 จักรวรรดิออสเตรียเข้าใกล้ขอบเขตของการล่มสลาย จักรพรรดิฟรันทซ์ โยเซ็ฟที่ 1 พระองค์ใหม่จึงทรงขอความช่วยเหลือจากรัสเซียในนามของพันธมิตรอันศักดิ์สิทธิ์[9] จักรพรรดินีโคไลที่ 1 พระราชทานกำลังทหารอันแข็งแกร่ง 200,000 นาย พร้อมด้วยกองกำลังเสริม 80,000 นาย ซึ่งท้ายที่สุดกองทัพรัสเซีย-ออสเตรียสามารถพิชิตกองกำลังของฮังการีได้สำเร็จ ราชวงศ์ฮาพส์บวร์คกลับมามีอำนาจอีกครั้ง และมีการประกาศใช้กฎอัยการศึกในฮังการี[10]
ดูเพิ่ม
เชิงอรรถ
หมายเหตุ
อ้างอิง
- ↑ Rosonczy: OROSZ GYORSSEGÉLY BÉCSNEK 1849 TAVASZÁN (PhD dissertation 2015)
- ↑ Zachary C Shirkey: Joining the Fray: Outside Military Intervention in Civil Wars Military Strategy and Operational Art – pp. 1944– ISBN 978-1-4094-7091-5 [1] เก็บถาวร 2014-12-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ A Global Chronology of Conflict: From the Ancient World to the Modern Middle ..., by Spencer C. Tucker, 2009 p. 1188
- ↑ prof. András Gerő (2014): Nationalities and the Hungarian Parliament (1867–1918) Link:[2] เก็บถาวร 2019-04-25 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- ↑ Chris Thornhill (2011). A Sociology of Constitutions.Constitutions and State Legitimacy in Historical-Sociological Perspective. Cambridge University Press. p. 245. ISBN 978-1-139-49580-6.
- ↑ "Bona Gábor: A szabadságharc honvédsége Link
- ↑ Isser Woloch (1996). Revolution and the Meanings of Freedom in the Nineteenth Century. Stanford University Press. p. 309. ISBN 978-0-8047-2748-8.
- ↑ "Hungary's Place in Europe: Liberal–Conservative Foreign Policy Disputes in the Reform Era". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 July 2023. สืบค้นเมื่อ 30 July 2023.
((cite web)): CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์) - ↑ Eric Roman: Austria-Hungary & the Successor States: A Reference Guide from the Renaissance to the Present: p. 67, Publisher: Infobase Publishing, 2003 ISBN 978-0-8160-7469-3
- ↑ The Making of the West: Volume C, Lynn Hunt, pp. 683–684
หนังสืออ่านเพิ่ม
- Barany, George. "The awakening of Magyar nationalism before 1848." Austrian History Yearbook 2 (1966) pp: 19–50.
- Cavendish, Richard. "Declaration of Hungary's Independence: April 14th, 1849." History Today 49#4 (1999) pp: 50–51
- Deák, István. Lawful Revolution: Louis Kossuth and the Hungarians 1848–1849 (Phoenix, 2001)
- Deme, László. "The Society for Equality in the Hungarian Revolution of 1848." Slavic Review (1972): 71–88. in JSTOR
- Gángó, Gábor. "1848–1849 in Hungary," Hungarian Studies (2001) 15#1 pp 39–47. online
- Horváth, Eugene. "Russia and the Hungarian Revolution (1848–9)." Slavonic and East European Review 12.36 (1934): 628–645. online
- Judah, Tim (1997). The Serbs: History, Myth & the Destruction of Yugoslavia. New Haven, CT: Yale. ISBN 978-0-300-08507-5.
- Kosáry, Domokos G. The press during the Hungarian revolution of 1848–1849 (East European Monographs, 1986).
- Nobili, Johann. Hungary 1848: The Winter Campaign. Edited and translated Christopher Pringle. Warwick, UK: Helion & Company Ltd., 2021.
- Lincoln, W.B. "Russia and the European Revolutions of 1848" History Today (Jan 1973), Vol. 23 Issue 1, pp 53–59 online.
- Marx, Karl; Engels, Friedrich. "Articles from the Neue Rheinische Zeitung: March 6—May 19, 1849". Collected Works. Vol. 9. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2005-02-09 – โดยทาง Marxists.
- Szilassy, Sandor. "America and the Hungarian Revolution of 1848–49." Slavonic and East European Review (1966): 180–196. in JSTOR
แหล่งข้อมูลอื่น
| ฐานข้อมูลการควบคุมรายการหลักฐาน: ประจำชาติ |
|---|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
