Константин Глинка
Таърихи таваллуд | 23 июн (5 июл) 1867 |
---|---|
Зодгоҳ | |
Таърихи даргузашт | 2 ноябр 1927[1] (60 сол) |
Маҳалли даргузашт | |
Кишвар | |
Фазои илмӣ | хокшиносӣ[d], конишиносӣ[2], заминшиносӣ[2], ҷуғрофиё[2] ва pedology[d][2] |
Ҷойҳои кор | |
Алма-матер | |
Роҳбари илмӣ | Василий Докучаев[d] |
Шогирдон | Борис Полинов[d] |
Ҷоизаҳо | |
Имзо | |
Парвандаҳо дар Викианбор |
Константи́н Дми́триевич Гли́нка (23 июн [5 июл] 1867, Коптево[d], Safonovsky District[d] — 2 ноябр 1927[1], Санкт-Петербург[1]) — хокшиноси рус, академики АИ ИҶШС (1927).
Зиндагинома
[вироиш | вироиши манбаъ]Хатмкардаи факултаи физикаву математикаи Университети Петербург (1889). Ассистент (1895—1996), адъюнкт-профессор (1896) ва роҳбари кафедраи хокшиносии Институти кишоварзии Ново-Александрийск, директори Институти кишоварзии Воронеж (1913), Институти кишоварзии Ленинград (1922), Институти хокшиносии АИ ИҶШС (1927). Саҳми Константин Глинка хусусан дар таҳқиқи сифати хокҳои Осиёи Марказӣ назаррас аст. Солҳои 1908—1914 ба ин сарзамин экспедитсия ташкил карда, наботот ва заминҳои нави киштбобро муқаррар сохт. Константин Глинка асосгузори палеохокшиносӣ аст.
Осор
[вироиш | вироиши манбаъ]- Исследования в области процессов выветривания. М., 1906;
- Почвы России и прилегающих стран. М-Л., 1923;
- Деградация и подзолистый процесс//Почвоведение. № 3-4. 1924.
Эзоҳ
[вироиш | вироиши манбаъ]- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Глинка Константин Дмитриевич // Большая советская энциклопедия (рус.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Чешская национальная авторитетная база данных
Сарчашма
[вироиш | вироиши манбаъ]- Константин Глинка // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.
Фарҳангҳо ва донишномаҳо | ||||
---|---|---|---|---|
|
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.