தமிழர் பண்பாடு தமிழ் மக்களின் பண்பாடாகும். எஞ்சியிருக்கும் பழமையான மொழிகளில் ஒன்றான தமிழ் மொழியை தமிழ் மக்கள் பேசுகிறார்கள். தமிழகம் 400 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக மக்கள் வசிக்கும் பகுதியாக உள்ளது. 5,500 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான தொடர்ச்சியான பண்பாட்டு வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. எனவே, தமிழர் பண்பாடு பல ஆண்டுகளாகப் பல்வேறு தாக்கங்களைக் கண்டது. உலகெங்கிலும் தமிழர்கள் புலம்பெயர்ந்து வருவதால், பண்பாடு பல்வேறுபட்டது. இந்தியா தவிர, பிற பகுதிகளில் உள்ள தமிழ் மக்களின் வாழ்வில் குறிப்பிடத்தக்க பகுதியாக தமிழர் பண்பாடு உள்ளது.

தமிழ் கலாச்சாரம் மொழி, இலக்கியம், இசை, நடனம், நாட்டுப்புறக் கலை, தற்காப்புக் கலை, ஓவியம், சிற்பம், கட்டடக்கலை, விளையாட்டு, ஊடகங்கள், நகைச்சுவை, உணவு, ஆடைகள், கொண்டாட்டங்கள், தத்துவம், சமயங்கள், மரபுகள், சடங்குகள், நிறுவனங்கள், அறிவியலை வெளிப்படுத்தப்படுகிறது. தமிழர் பண்பாடு தமிழ் மொழியின் ஊடாகவும், தமிழர் தாயகப் பிணைப்பின் ஊடாகவும், தமிழர் மரபுகள், வரலாறு, விழுமியங்கள், கலைகள் ஊடாகவும், சமூக, பொருளாதார, அரசியல் தளங்கள் ஊடாகவும் பேணப்படும் தனித்துவ பண்பாட்டுக் கூறுகளைக் குறிக்கும். தமிழர் பண்பாடு பல காலமாக பேணப்பட்ட, திருத்தப்பட்ட, மேம்படுத்தப்பட்ட அம்சங்களைக் குறித்து நின்றாலும், அது தொடர் மாற்றத்துக்கு உட்பட்டு நிற்கும் ஓர் இயங்கியல் பண்பாடே.

வரலாற்று ரீதியாக, தமிழகம், 400 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பிலிருந்து வழக்கில் உள்ளது. 5,500 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான தொடர்ச்சியான பண்பாட்டு வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது.^[1][2] தமிழர்கள் பேசும் தமிழ் மொழி எஞ்சியிருக்கும் பழமையான செம்மொழிகளில் ஒன்றாகும்.^[3]

தமிழர் பண்பாட்டின் அமைப்பொழுங்கானது அடிப்படையில் இரண்டு அம்சங்களைக் கொண்டதாகும். ஒன்று, அதனளவில் சார்புடையது (culture dependent). மற்றொன்று, உலகளாவிய அமைப்பியல்புகளோடு பொருந்தக்கூடியது (culture independent). அதாவது, தமிழ்ப் பண்பாட்டின் உருவகத்தைத் தரக்கூடிய 'புறக் கூறுகள்' பண்பாடு சார்ந்தும், அவற்றின் 'அகக் கூறுகள்' உலகளாவிய அமைப்புகளோடு ஒத்திசைவு பெறுவதும் இதன் உட்பொருளாகும்.^[4]

தமிழ் மக்கள் தமிழ் பேசுகிறார்கள். இது பழமையான மொழிகளில் ஒன்றானதும், இந்தியாவில் செம்மொழியாக முதன்முதலில் அங்கீகரிக்கப்பட்டதும் ஆகும்.^[5] பல்வேறு மொழியியல் வகைகள் தமிழ் பிராந்தியங்கள் முழுவதும் பேசப்படுகிறது.^[6][7] தமிழ் மொழியின் மீது தமிழர்கள் வலுவான பற்றுதலைக் கொண்டுள்ளனர், இது பெரும்பாலும் இலக்கியங்களில் தமிழ்த்தாய் என்று போற்றப்படுகிறது.^[8] அது பெரிய அளவில் தமிழர் அடையாளத்தின் மையமாகவும் உள்ளது. தென்னிந்தியாவின் மற்ற மொழிகளைப் போலவே, இது ஓரிரு திராவிட மொழியாகும்.^[9]

தமிழ் இலக்கியம் கவிதை முதல் நெறிமுறை தத்துவம் வரை உள்ளடக்கியதாகவும், தெற்காசியாவில் உள்ள மிகப் பழமையான இலக்கியங்களில் ஒன்றாக உள்ளது.^[10][11] ஆரம்பகால தமிழ் இலக்கியம் தமிழ்ச் சங்கங்கள் என அழைக்கப்படும் மூன்று தொடர்ச்சியான பேரவைகளில் இயற்றப்பட்டது. சங்க காலத்திற்குப் பிறகு வந்த தமிழ் இலக்கியம் பொதுவாக "சங்கத்திற்குப் பிந்தைய" இலக்கியம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.^[12][13][14] எஞ்சியிருக்கும் மிகப் பழமையான நூல் தொல்காப்பியம் என்பது தமிழ் இலக்கணக் கட்டுரையாகும்.^[15] சங்க காலத்திலிருந்து கிடைக்கப்பெற்ற இலக்கியங்கள் கிபி பத்தாம் நூற்றாண்டில் இரண்டு வகைகளாக வகைப்படுத்தப்பட்டு எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு என தொகுக்கப்பட்டது.^[16]

சங்க இலக்கியங்களின்படி, ஆயக்கலைகள் எனப்படும் 64 கலைவடிவங்கள் உள்ளன.^[17] கலை இரண்டு பரந்த பிரிவுகளாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளது: கவின் கலைகள் (கட்டடக்கலை, சிற்பம், ஓவியம், கவிதை) நுண்கலைகள் (நடனம், இசை, நாடகம்).^[18][19]திராவிட கட்டிடக்கலை என்பது தமிழ்நாட்டில் உள்ள பாறை கட்டடக்கலையின் தனித்துவமான பாணியாகும்.^[20] திராவிடக் கட்டடக்கலையில், கருவறைக்குச் செல்லும் கதவுக்கு முன் உள்ள மண்டபங்களும், கோபுரங்களும் தனித்துவ அம்சங்களாகும். இவை தவிர, ஒரு தென்னிந்திய கோவிலில் பொதுவாக கல்யாணி என்று அழைக்கப்படும் குளம் இருக்கும்.^[21] பண்டைய தமிழ் நாடு "சிலப்பதிகாரம்" போன்ற சங்க இலக்கியங்களால் தமிழ்ப் பண்ணிசை என்று அழைக்கப்படும் அதன் சொந்த பண்டைய தமிழ் இசையமைப்பைக் கொண்டுள்ளது.^[22] பரதநாட்டியம் என்பது தமிழ்நாட்டில் தோன்றிய இந்தியப் பாரம்பரிய நடனத்தின் ஒரு முக்கிய வகையாகும். இப்பகுதியில் பல நாட்டுப்புற நடன வடிவங்கள் தோன்றி நடைமுறையில் உள்ளன.^{[23][24] [25][26]}

தமிழ்ப் பெண்கள் பாரம்பரியமாகப் புடவை அணிவார்கள். பொதுவாக இடுப்பைச் சுற்றி, ஒரு முனை தோளில் போர்த்தி, நடுப்பகுதியைத் தாங்கி புடவை அணியப்படுகிறது.^[27][28] ஆண்கள் வேட்டி எனப்படும் ஒரு நீளமான வெள்ளை தைக்கப்படாத துணியை பெரும்பாலும் அணிவார்கள். இது பொதுவாக இடுப்பிலும் கால்களிலும் சுற்றிக் கொண்டு இடுப்பில் முடிச்சு போடப்படும்.^[29]

அரிசி சாப்பாடு முக்கிய உணவாகும். மேலும் இது சாம்பார், ரசம், பொரியல் ஆகியவற்றுடன் பரிமாறப்படுகிறது.^[30] தேங்காய், காரமான பொருட்கள் தமிழ் சமையலில் அதிகமாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. இப்பகுதியானது பாரம்பரிய அசைவ, சைவ உணவுகளான அரிசி பருப்புகளுடன் காரப் பொருட்களை கலப்பதன் மூலம் தனித்துவமான நறுமணமும் சுவையுடனும் கிடைக்கப்படுகிறது.^[31][32] உணவை உண்ணும் பாரம்பரிய முறையானது தரையில் அமர்ந்து உணவை வாழை இலையில் பரிமாறுவதை உள்ளடக்கியது.^[33]