சாதிக்காய்
Myristica fragrans
உயிரியல் வகைப்பாடு
திணை:	தாவரம்
தரப்படுத்தப்படாத:	பூக்கும் தாவரம்
தரப்படுத்தப்படாத:	Magnoliid
வரிசை:	Magnoliales
குடும்பம்:	Myristicaceae
பேரினம்:	Myristica Gronov.
இனங்கள்
About 100 species, including: Myristica argentea Myristica fragrans Myristica inutilis Myristica leptophylla Myristica malabarica Myristica macrophylla Myristica otoba Myristica platysperma Myristica sinclairii

சாதிக்காய் அல்லது ஜாதிக்காய் (Nutmeg) எனப்படுவது மிரிஸ்டிகா இனத்தைச் சேர்ந்த பல மரங்களில் ஒன்று. இந்தோனேசியாவின் மொலுக்காஸ் அல்லது ஸ்பைஸ் தீவுகளில் உள்ள பான்டா தீவுகளைப் பிறப்பிடமாகக்கொண்ட பசுமையான மரமான, மிரிஸ்டிகா ஃபிராக்ரன்ஸ் இவ்வினத்தைச் சேர்ந்த வணிக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த மரமாகும். சாதிக்காய்ப்பழம், சாதிக்காயின் மேல் ஓடு போன்றவற்றிலிருந்து பெறப்படும் இரண்டு நறுமணப் பொருள்களால் சாதிக்காய் மரம் முக்கியமானதாகக் கருதப்படுகிறது.^[1]

சாதிக்காய் என்பது நடைமுறையில் மரத்தின் விதை என்பதுடன், முரட்டுத்தனமான முட்டை வடிவத்திலானதுடன்,20 முதல் 30 mm (0.8 முதல் 1 அங்) நீளமானதும்,15 முதல் 18 mm (0.6 முதல் 0.7 அங்) அகலமானதுமாக உலர்ந்த நிலையில் 5 மற்றும் 10 g (0.2 மற்றும் 0.4 oz) இடைப்பட்ட எடையிருக்கும், அதேசமயத்தில் மேல் ஓடு உலர்ந்து “சரிகைபோன்ற” மேலுறையும் அல்லது விதையின் சதைப்பற்றையும் கொண்டதாக இருக்கிறது. இது இரண்டு வேறுபட்ட உயிரினங்களுக்கு மூலாதாரமாக இருக்கும் ஒரே பழமாகும்.

இன்றியமையாத எண்ணெய்கள், வடித்தெடுக்கப்பட்ட எண்ணெய், பிசின் மற்றும் சாதிக்காய் வெண்ணெய் (கீழே பார்க்கவும்) உள்ளிட்ட மற்றும் பல வணிகப் பொருள்களை இந்த மரத்திலிருந்து உற்பத்தி செய்யமுடியும்.

சாதிக்காயின் மேற்பரப்பை எளிமையாகத் தூளாக்க முடியும்.

கிரிநடாவில், “மோர்ன் டிலைஸ்” என்ற பழப்பாகை உருவாக்குவதற்கு, இதன் விதையின் உறை (பழம்/நெற்று) பயன்படுகிறது. இந்தோனேசியாவில், இந்தப் பழம் செலேய் புஃவா பலா என்ற பழப்பாகாகப் பயன்படுகிறது மேலும் நேர்த்தியான முறையில் துண்டம் செய்யப்பட்டு சர்க்கரையுடன் சேர்த்து சமைக்கப்படுவதுடன், படிகமாக்கப்பட்டு மேனிஷன் பலா (“சாதிக்காய் இனிப்புகள்”) என்றழைக்கப்படும் நறுமணமுள்ள கற்கண்டைத் தயாரிப்பதற்குப் பயன்படுகிறது.

பொதுவான அல்லது நறுமணமுள்ள சாதிக்காயான, மிரிஸ்டிகா ஃபிராக்ரன்ஸ் இந்தோனேசியாவின் பான்டா தீவுகளைப் பிறப்பிடமாகக் கொண்டது. அதேபோன்று மலேசியாவின் பெனாங் தீவு மற்றும் கரீபியன் ஆகியவற்றிலும் முக்கியமாக கிரீனடாவிலும் வளர்கிறது. மேலும் இது இந்தியாவின் தெற்குப் பகுதியிலுள்ள கேரள மாநிலத்திலும் வளர்கிறது. நியூ குய்னியாவில் இருந்து பெறப்படும் பாபுவன் சாதிக்காயான எம். அர்ஜென்டியா மற்றும் இந்தியாவிலிருந்து பெறப்படும், இந்தியில் ஜெய்பால் என்றும் அழைக்கப்படுவதுமான மும்பை சாதிக்காயான எம். மலபாரிகா, உள்ளிட்டவை சாதிக்காயின் மற்ற பிரிவுகளாகும். இவ்விரண்டும் எம். ஃபிராக்ரன்ஸ்ஸின் கலவையாகப் பயன்படுகிறது.

சாதிக்காய் மற்றும் சாதிக்காயின் மேல்ஓடு இரண்டும் ஒரேமாதிரியான சுவை குணங்களைக் கொண்டிருக்கிறது, மேலும் சாதிக்காய் மிகச் சிறிய அளவில் இனிப்பைக் கொண்டிருப்பதுடன், சாதிக்காயின் மேல்ஓடு இன்சுவை கொண்ட நறுமணத்தைக் கொண்டிருக்கிறது. பளபளப்பான ஆரஞ்சு, குங்குமப்பூ போன்ற வண்ணங்களிலான சிறிய உணவு வகைகளின் பங்களிப்பில் சாதிக்காயின் மேல்ஓடு பயன்படுத்தப்படுகிறது. சாதிக்காயைப் பாலாடைக் கட்டி திரவத்துடன் சேர்க்கும்போது சுவையாக இருக்கும். இதைச் சிறந்தமுறையில் புதுமையாகப் பொடியாக்கமுடியும் (சாதிக்காய் அராவும் கருவியைப் பார்க்க). ஆப்பிள் பழச்சாறு போன்ற மதுவினைச் சர்க்கரை, திராட்சைப் பழச் சர்க்கரை மற்றும் எக்னாக் போன்றவற்றில் சாதிக்காய் பாரம்பரியப் பகுதிப் பொருளாகப் பயன்படுகிறது.

பினாங்கு, இந்திய சமையலில் சாதிக்காயானது சிறு துண்டுகளாக நறுக்கப்பட்டு ஊறுகாயாகப் பயன்படுகிறது. குளிர்ச்சியான சாதிக்காய் பழரசம் தயாரிப்பதற்கும் அல்லது பென்னேங் ஹோக்கியனில் “லவ் ஹாவ் பெங்” என்றழைக்கப்படும் பழரசம் தயாரிப்பதற்கும், கலவையாகவோ (புதிய, பசுமையான, உயிர்ப்புள்ள சுவை மற்றும் வெள்ளை நிறப் பழரசம் தயாரிப்பதற்கும்) அல்லது கொதிக்க வைக்கப்பட்டோ (அதிக சுவை மற்றும் பழுப்பு நிறப் பழரசம் தயாரிக்கும் பயன்பாட்டிலும்) சாதிக்காயானது பயன்படுத்தப்படுகிறது.

இந்திய சமையலில், பல உணவு வகைகளில் இனிப்பாகவும், அதே போல நறுமணப்பொருளாகவும்(முக்கியமாக மொகலாயச் சமையலிலும் பயன்பட்டது) பயன்படுகிறது. இது இந்தியாவின் பெரும் பகுதிகளில் ஜெய்பால் என்றும், அதேபோல கேரளாவில் ஜதிபத்ரி மற்றும் ஜதி விதை என்றும் அறியப்படுகிறது. மேலும் இது கரம் மசாலாவில் மிகச் சிறிய அளவில் பயன்படுகிறது. இந்தியாவில் சாதிக்காய் வேர் புகையினால் பதனம் செய்யப்படுகிறது.^{[சான்று தேவை]}

மத்திய கிழக்கு நாடுகளின் சமையலில், சுவையான உணவு வகைகளில் சாதிக்காய் வேர் நறுமணப் பொருளாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. அரபு நாடுகளில், சாதிக்காய் ஜவாட் அட்-டிய்ப் என்றழைக்கப்படுகிறது.

கிரீஸ் மற்றும் சைப்ரஸில் சாதிக்காய் μοσχοκάρυδο (மாஸ்கோகரிடோ ) (கிரேக்கம்: “கத்தூரி மணமுள்ள கொட்டை”) என்றழைக்கப்படுவதுடன், சமையல் மற்றும் சுவையான உணவு வகைகளில் பயன்படுகிறது.

சாதிக்காய் மற்றும் சாதிக்காயின் மேல்ஓடு ஆகியவை ஐரோப்பிய சமையலில், உருளைக் கிழங்கு உணவு வகைகளில் பயன்படுவதுடன், இறைச்சி தயாரிக்கும் தொழில் முறையிலும் பயன்படுகிறது; மேலும் அவை இரண்டும் வடிசாறு, சுவையூட்டிகள் மற்றும் பதனிடப்பட்ட சரக்குகளிலும் பயன்படுகிறது. டச்சுக்காரர்களின் சமையலில் சாதிக்காய் மிகவும் முக்கியமாகும், அது பிரஸ்ஸல்ஸ் ஸ்ப்ரவுட்ஸ், காலிஃபிளவர் மற்றும் பச்சை பீன்ஸ் போன்ற காய்கறிகளை சமைக்கும்போது பயன்படுத்தப்படுகிறது.

பலவகைப்பட்ட ஜப்பானிய குழம்புப் பொடிகளில் சாதிக்காய் ஒரு அங்கமாக உள்ளது.

கரீபியன் சமையலில், புஷ்வேக்கர், பெயின் கில்லர் மற்றும் பார்படோஸ் போன்ற மதுபானங்களில் சாதிக்காய் பெருமளவில் பயன்படுகிறது. இது மதுபானத்தின் மேல் தூவுவதற்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

அத்தியாவசிய எண்ணெய், இது சாதிக்காயின் வேரிலிருந்து வடித்து இறக்கப்பெற்ற நீராவியினால் பெறப்படுவதுடன், நறுமணப் பொருள்கள் மற்றும் மருந்து தயாரிக்கும் தொழில் துறையிலும் பயன்படுகிறது. இந்த எண்ணெய் நிறமற்றதாகவோ அல்லது மஞ்சள் நிறத்திலோ இருப்பதுடன், சாதிக்காயின் நறுமணத்தையும் சுவையையும் கொண்டிருக்கிறது. இது ஆலியோகெமிக்கல் தொழில் துறையில் பல வழிகளில் பயன்படுகிறது, அத்துடன் சர்க்கரைத் தேன்பாகு, பானங்கள் மற்றும் இனிப்புகள் போன்ற பதனிடப்பட்ட சரக்குகளில் இயற்கை உணவு நறுமணச் சுவையூட்டும் பொருளாகப் பயன்படுகிறது. இது உணவில் துகள்களை நீக்குவதைப் போல, வேர் சாதிக்காயைப் பதிலீடு செய்கிறது. இன்றியமையாத எண்ணெய், ஒப்பனைப்பொருள் மற்றும் மருந்து தயாரிக்கும் தொழிற்சாலைகளில் பயன்படுகிறது, உதாரணத்திற்காக பல் துலக்கும் பசை மற்றும் சில இருமல் தேன்பாகில் பகுதிப்பொருளாகப் பயன்படுகிறது. பாரம்பரிய மருத்துவத்தில் சாதிக்காய் மற்றும் சாதிக்காய் எண்ணெய் ஆகியவை நரம்புகள் மற்றும் செரிமானம் சார்ந்த நோய்கள் சம்பந்தப்பட்ட துறையில் பயன்படுத்தப்பட்டது.

சாதிக்காய் வெண்ணெய், வெளிப்பாட்டு ரீதியில் கொட்டையிலிருந்து பெறப்படுகிறது. இது அரை திடமானதாகவும் சிவந்த பழுப்பு நிறத்திலும் மற்றும் சாதிக்காயின் சுவையும் நறுமணத்தையும் கொண்டிருக்கும். தோராயமாக 75% (எடையிலான) சாதிக்காயின் வெண்ணெய் டிரிமைரிஸ்டினாக இருப்பதுடன், மிரிஸ்டிக் அமிலமாக மாறுகிறது. மேலும் 14-கார்பன் கொழுப்பு அமிலம், கோக்கோயா மர வெண்ணெயின் பதிலீடாகப் பயன்படுவதுடன், பருத்திக்கொட்டை எண்ணெய் அல்லது பனை எண்ணெய் போன்றவற்றின் கொழுப்புகளுடன் சேர்ந்தும் பயன்படுகிறது, அத்துடன் நிறுவனங்களில் மசகுப் பொருளாகவும் இருக்கிறது.

சர்ச்சை ஏற்பட்ட போதிலும், ரோமானியப் புரோகிதர்கள் நறுமணம் ஏற்படுத்துவதற்காக, சாதிக்காயை எரித்திருக்கலாம் என சில ஆதாரங்கள் தெரிவிக்கின்றன. வரலாற்றின் மத்திய கால சமையலில், இது சிறந்த மதிப்பீடு மற்றும் விலையுயர்ந்த நறுமணமூட்டியாக அறியப்பட்டது, மேலும் நறுமணச் சுவையூட்டும் பொருளாக, மருந்துகள், பதனப்படுத்தும் வினையூக்கி போன்ற பல வகைப் பயன்பாடுகளினால் அந்தச் சமயத்தில் ஐரோப்பிய சந்தைகளில் மிகப்பெரிய மதிப்பீட்டைப் பெற்றது. புகழ்பெற்ற துறவி தியோடர் தி ஸ்டூடைட் (சிஎ. 758 – சிஎ. 826), சாப்பிடுவதற்கு தேவைப்பட்ட சமயத்தில், சாதிக்காயை பட்டாணிக் கடலை உணவின் மீது தூவுவதற்கு தனது துறவிகளுக்கு அனுமதி தந்தார். ராணி எலிசபெத்தின் காலத்தில், சாதிக்காயால் பிளேக் நோயைத் தவிர்க்க முடியும் என்று நம்பப்பட்டதால், சாதிக்காய் மிகவும் புகழ் பெற்று விளங்கியது. ^{[சான்று தேவை]}

உலகிலேயே சிறிய பான்டா தீவுகள் மட்டுமே சாதிக்காய் மற்றும் சாதிக்காயின் மேல்தோடு ஆகியவற்றை பிறப்பிடமாகக் கொண்டிருந்தது. மத்திய காலத்தின் போது, சாதிக்காய் அரபு நாட்டு மக்களால் வியாபாரம் செய்யப்பட்டதுடன், வேனிஸ் நாட்டு மக்களுக்கு மிக அதிக விலைக்கு விற்கப்பட்டது, ஆனால் இலாபகரமான இந்தியப் பெருங்கடல் சார்ந்த வணிகத்தில் அவைகளின் பிறப்பிடத்தை வணிகர்கள் ரகசியமாக வைத்திருந்தனர், மேலும் ஐரோப்பியர்கள் யாரும் அவைகளின் பிறப்பிடத்தை ஊகிக்க முடியவில்லை.

1511ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்டு மாதத்தில், ஆசிய சந்தையின் சரிவின் போது, போர்ச்சுகல் நாட்டு அரசரின் சார்பில், அஃபோன்ஸோ டி அல்புக்குவர்கியூ என்பவர் மலாக்காவை வெற்றி கொண்டார். அந்த ஆண்டின் நவம்பரில், மலாக்காவை பலப்படுத்தியதுடன், பான்டாவின் இருப்பிடத்தை அறிந்து கொண்ட பிறகு, அவைகளைக் கண்டுபிடிப்பதற்கான நோக்கத்திற்காக அல்புக்குவர்கியூ தனது உற்ற நண்பர் அன்டோனியோ டி அப்ரியூவின் தலைமையில் மூன்று கப்பல்களை அனுப்பி வைத்தார். மலேசிய விமானிகள், புதுப் படைவீரர்களுடனோ அல்லது வலுக்கட்டாயத்தினாலோ படையில் சேர்க்கப்பட்டதுடன், அவர்கள் ஜாவாவின் மூலம் வழி நடத்தப்பட்டனர், மேலும் 1512 ஆம் ஆண்டிற்கு முன்பாக, லெஸ்ஸர் சன்டேஸ் மற்றும் ஆம்பன் ஆகியோர் பான்டாவிற்கு வந்து சேர்ந்தனர்.^[2] முதல் ஐரோப்பியர் பான்டாவை அடைந்ததுடன், குறிப்பிட்ட நோக்கத்திற்காக கிட்டத்தட்ட ஒரு மாதம் பான்டாவில் தங்கியிருந்ததுடன், பான்டாவின் சாதிக்காய் மற்றும் சாதிக்காயின் மேல்தோடு, அத்துடன் பான்டாவின் பண்ட வணிக சாலையில் தழைத்தோங்கிய கிராம்பு ஆகியவற்றை வாங்கி அவர்கள் தங்கள் கப்பல்களில் நிரப்பினர்.^[3] சுமா ஓரியன்டலில் முதலில் எழுதப் பெற்ற பான்டாவின் மதிப்பீடானது, போர்ச்சுகீசிய மருந்து தயாரிப்பாளரான டாம் பையர்ஸ் ஆல் 1512 முதல் 1515 வரையிலான மலாக்காவை அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுதப் பெற்ற புத்தகமாகும். ஆனால் அவர்களுக்கு இந்த வணிகத்தை முழுமையாகக் கட்டுப்படுத்துவது என்பது சாத்தியமாக இல்லை என்பதுடன், டெர்னேட் அதிகார அமைப்பு பாண்டா தீவுகளின் சாதிக்காய் விளையும் மையத்தின் மீது கட்டுப்பாட்டை விதிப்பதால் அவர்கள் நிலக்கிழார்களாக இருப்பதைக் காட்டிலும் பெருமளவிற்கு பங்கேற்பாளர்களாக மட்டுமே இருக்க முடிந்தது. ஆகவே, போர்ச்சுகீசியர்கள் அந்தத் தீவுகளில் தங்கள் கால் தடத்தைப் பதிக்கத் தவறிவிட்டனர்.

17 வது நூற்றாண்டில் சாதிக்காய் வணிகம் பின்னர் வந்த டச்சுக்காரர்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்பட்டது. சாதிக்காயின் ஆதாரத்தை மட்டுமே கருத்தில் கொண்டு, விரைந்தோடும் தீவைக் கட்டுப்படுத்தி ஆதாயம் பெறுவதற்கு நீண்ட காலப் போராட்டத்தில் பிரிட்டன் மற்றும் டச்சுக்காரர்கள் இருவரும் ஒப்பந்தம் செய்து கொண்டார்கள். இரண்டாம் ஆங்கிலேய-டச்சுப் போரின் முடிவில், வட அமெரிக்காவில் ஆங்கிலேயர்களால் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட நியூ ஆம்ஸ்டெர்டாம் (நியூயார்க்) இல் பரிவர்த்தனையை நடத்தும் கட்டுப்பாட்டிற்கான ஆதாயத்தை டச்சுக்காரர்கள் பெற்றனர்.

ராணுவ முகாம் விரிவுபடுத்தப்பட்ட பிறகு, 1621ஆம் ஆண்டில் தீவுகளைச் சார்ந்த பெரும்பாலான டச்சுக்காரர்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டது அல்லது நாடு கடத்தப்பட்டது முடிவு பெற்றதும், டச்சுக்காரர்கள் பான்டா தீவுகளுக்கு மேலான கட்டுப்பாட்டை நிலைநிறுத்துவதில் வெற்றி கண்டனர். அதன் பிறகு, பான்டா தீவுகள் பண்ணை நிலங்களாக மாற்றப்பட்டதுடன், சாதிக்காய் மரங்களின் தாவரங்களை வேறோர் இடத்திற்கு வேருடன் களைவதற்கு டச்சுக்காரர்கள் ஆண்டுதோறும் திட்டமிட்ட பயணத்தை உள்நாட்டு போர்-கப்பல்களால் நிறைவேற்றினர்.

நெப்போலியனுடனான சண்டையின் போது, டச்சுக்காரர்களின் இடைப்பட்ட ஆட்சிக் காலத்தின் முடிவில், ஆங்கிலேயர்கள் பான்டா தீவுகளை டச்சுக்காரர்களின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து தற்காலிகமாக மீட்டெடுத்ததுடன், தங்களின் குடியேற்றங்களை எங்கும் உறுதியாக்குவதற்கு, குறிப்பாக சன்சிபார் மற்றும் கிரீனடா ஆகிய இடங்களில் சாதிக்காய் மரங்களை நிறுவினர். இன்று, கிரீனடாவின் தேசியக் கொடியில் அழகாக வெட்டிப் பிரிக்கப்பட்ட சாதிக்காய் பழங்கள் காணப்படுகிறது.

சில நேர்மையற்ற கனக்டிகட் வியாபாரிகள் “சாதிக்காயை” மரக்கட்டையிலிருந்து வெட்டியெடுத்ததுடன், “மரக்கட்டையிலான சாதிக்காயை” உருவாக்கினர் (அந்தப் பெயர் எந்த ஒரு மோசடியைக் குறிப்பிடும் வார்த்தையிலிருந்து வந்தது) என்ற கட்டுக்கதையிலிருந்து கனக்டிகட் என்ற அதன் செல்லப் பெயரைப் (“நட்மெக் ஸ்டேட்”, “நட்மெக்கர்”) [1] பெற்றது.

சாதிக்காயின் உலகளாவிய உற்பத்தி ஓராண்டிற்கு சராசரியாக 10,000 மற்றும் 12,000 tonnes (9,800 மற்றும் 12,000 long tons) இன் நடுவில் இருப்பதாகக் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது, அத்துடன் ஆண்டுதோறும் உலகம் முழுவதும் அதன் தேவை 9,000 tonnes (8,900 long tons) ஆகக் கணக்கிடப்பட்டுள்ளது. சாதிக்காயின் மேல்தோடு உற்பத்தி 1,500 முதல் 2,000 tonnes (1,500 முதல் 2,000 long tons) ஆகக் கணக்கிடப்படுகிறது. இந்தோனேசியா மற்றும் கிரீனடா ஆகிய நாடுகள் உற்பத்தியில் ஆதிக்கம் செலுத்துவதுடன், உற்பத்தி செய்யப் பெற்ற சாதிக்காய் மற்றும் சாதிக்காயின் மேல்தோடு ஆகியவற்றை உலக சந்தையில் ஏற்றுமதி செய்யும் அந்த நாடுகளின் பங்கு மதிப்புகள் முறையே 75% மற்றும் 20% ஆகும். இந்தியா, மலேசியா (குறிப்பாக பெனாங் கட்டுப்பாடற்ற பகுதிகளில் மரங்களைக் கொண்டிருக்கிறது), பாப்ஆவ் நியூ கைய்னியா, ஸ்ரீலங்கா, மற்றும் செயின்ட். வின்ஸென்ட் போன்ற கரீபியன் தீவுகள் உள்ளிட்ட பல நாடுகள் பிற உற்பத்தியாளர்களாவர். ஐரோப்பிய சமூகத்தினர், அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகள், ஜப்பான், மற்றும் இந்தியா போன்ற நாடுகள் மிக முக்கிய முதன்மையான இறக்குமதியாளர்களாவர். சிங்கப்பூர் மற்றும் நெதர்லாந்து ஆகிய நாடுகள் பெரிய அளவிலான மறு-ஏற்றுமதியாளர்களாவர்.

ஒரு சமயத்தில், சாதிக்காய் மிக முக்கிய மதிப்பிலான நறுமணமூட்டியாக இருந்தது. பல நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், வாழ்க்கைக்கான வருவாய் சார்ந்த சுதந்திரத்தை ஏற்படுத்துவதற்கு, சில சாதிக்காய் கொட்டைகள் போதுமான பணத்திற்கு விற்கப்பட்டதாக இங்கிலாந்தில் சொல்லப்பட்டது.

முதல் சாதிக்காய் மரங்களின் அறுவடை, அதைப் பயிரிட்ட 7-9 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு நடைபெற்றது, மேலும் 20 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அந்த மரங்கள் முழுமையான ஆற்றல்மிக்கதாக மாறியது.

சாதிக்காய், அறிந்து கொள்ள இயலாத உடல் சம்பந்தமான அல்லது நரம்பு சம்பந்தமான பிரச்சனைகளை மிகக் குறைந்த அளவில் விளைவிக்கிறது.

சாதிக்காய், மிரிஸ்டிஸின் மற்றும் நலிந்த மோனோஅமின் ஆக்ஸிஜனேற்ற தடுப்பான் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கிறது. வலிப்பு நோய், பதட்டம், வெறுப்புணர்ச்சி, முடிவான நீரைப் போக்கு மற்றும் பொதுவான உடல் வலி ஆகியவற்றை மிரிஸ்டிஸின் நச்சு உண்டாக்குகிறது^[4]. இது ஒரு வலுவான மனப்பித்தம் கொள்ளச்செய்வதாக இருப்பதாகவும் கருதப்படுகிறது.^[5]

மனிதனில் மரணத்தை விளைவிக்கக்கூடிய மிரிஸ்டிஸின் நச்சுகள் மிகவும் அபூர்வமானவை, ஆனால் 8 வயது குழந்தை^[6] மற்றும் 55 வயது முதியவர் ஆகிய இருவர் இந்த நச்சுவால் பாதிக்கப்பட்டதாகத் தெரிவிக்கப்படுகிறது^[7].

மிரிஸ்டிஸின் நச்சு, செல்லப் பிராணிகளுக்கு மரணத்தை விளைவிக்கக் கூடிய செயல்திறனைப் பெற்றது, அத்துடன் சமையலில் பயன்படுத்தும் அளவிலானதே கால்நடைகளுக்கு மரணத்தை விளைவிக்கப் போதுமானாதாக இருக்கிறது. இந்தக் காரணத்தினால், உதாரணமாக, நாய்களுக்கு எக்னாக்கை உணவாக அளிக்கக் கூடாது என்று சிபாரிசு செய்யப்படுகிறது^[8].

சுவையற்ற தன்மை மற்றும் எதிர்மறையான பக்க விளைவுகளான தலைசுற்றல், மனவெழுச்சி, வாய் உலர்வு, அதிகரிக்கப்பட்ட இதயத்துடிப்பு, தற்காலிக மலச்சிக்கல், சிறுநீர் கழித்தலில் சிரமம், வெறுப்புணர்ச்சி மற்றும் பீதி போன்ற காரணங்களினால் சாதிக்காயை புதிய மருந்தாகப் பயன்படுத்துவது ஏற்றுக் கொள்ளப்படாமல் இருக்கிறது. மேலும் சாதிக்காயை புதிய மருந்து வகையாகப் பயன்படுத்தியதில், நலம்பெற வழக்கமாக 24 மணி நேரத்திற்கு மேலாவதுடன், சில நேரங்களில் 48 மணி நேரத்திற்கும் அதிகமாகிறது, அத்துடன் அது பயனற்றதாகிறது.^{[சான்று தேவை]}

சாதிக்காய் மதிமயக்கம் மற்றும் எம்டிஎம்ஏ (அல்லது ‘மெய்மறந்த நிலை’) ஆகியவற்றின் விளைவுகளின் ஊகிக்கப்பட்ட வேறுபாடுகள் அறிந்து கொள்ளப்பட்டது.^[9]

மால்காம் எக்ஸ் தனது சுய சரிதத்தில், சிறையில் தன்னுடன் தங்கியிருந்தவர்களில் ஒருவர், கிளர்ச்சியூட்டும் பொருட்டு, சாதிக்காய்த் தூளை ஒரு கண்ணாடிக் குவளையிலுள்ள தண்ணீரில் கலந்து வழக்கமாக எடுத்துக் கொண்டதாகக் குறிப்பட்டுள்ளார். முடிவில் சிறைக் காவலர்கள் இந்தப் பழக்கவழக்கத்தைக் கண்டுபிடித்ததுடன், சிறை அமைப்பில் உளவியல் செயல்பாட்டு மருந்தாகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வந்ததையும் கண்டுபிடித்தனர். வில்லியம் புர்ரோவின் நேக்ட் லஞ்ச் புத்தகக் குறிப்பில், சாதிக்காய் கஞ்சாவைப் போன்ற தூண்டுதலைத் தந்தது, ஆனால் வெறுப்புணர்ச்சியில் இருந்து விடுபட உதவாமல், அது வெறுப்புணர்ச்சி ஏற்படுத்தக் காரணமாகிறது என்று தெரிவித்திருக்கிறார்.

சாதிக்காய் கருச்சிதைவுக்குக் காரணமானது என்று கருதப்பட்டது, ஆனால் கருவுற்றிருக்கும் சமயத்தில், சாதிக்காய் சமையல் பயன்பாட்டிற்குப் பாதுகாப்பைத் தரலாம். எனினும், அது புராஸ்டோகிலான்டின் உற்பத்தியைத் தடை செய்கிறது, மேலும் அது மயங்க வைக்கும் பொருளைக் கொண்டுள்ளது, ஆகையால் இதை அதிக அளவு பயன்படுத்தினால், கருவில் இருக்கும் சிசுவைப் பாதிக்கிறது.^[10]

விக்கிமீடியா பொதுவகத்தில்,
Nutmegs
என்பதில் ஊடகங்கள் உள்ளன.

விக்கியினங்கள் தளத்தில் பின்வரும் தலைப்பில் தகவல்கள் உள்ளன:

Myristica fragrans