சிரா மாகாணம் (Province of Sira) என்பது தென்னிந்தியாவில் முகலாயப் பேரரசின் கீழிருந்த ஒரு ஏகாதிபத்திய முதல்-நிலை மாகாணம் ஆகும். இது 1687இல் பேரரசர் ஔரங்கசீப் (1686 இல் பீஜப்பூர் , 1687இல் கோல்கொண்டா போன்றது) இப்பகுதியை கைப்பற்றியதன் மூலம் நிறுவப்பட்டது . இது 1757 வரை நீடித்திருந்தது. துங்கபத்திரை ஆற்றின் தெற்கே கர்நாடக பிரதேசத்தை உள்ளடக்கிய மாகாணமான இது, ^[1] சிரா நகரத்தில் அதன் தலைநகரைக் கொண்டிருந்தது. ^[2] கர்நாடக-பாலகாடு என்றும் அழைக்கப்படும் இது ஏழு பர்கனாக்களைக் (மாவட்டங்கள்) கொண்டது: பசவபட்டணம் (தாவண்கரே மாவட்டம்), புடிகால், சிரா, பெனுகொண்டா, தொட்ட பல்லாபூர், ஒசகோட்டே, கோலார் . கூடுதலாக, அர்பனஅள்ளி, கொண்டர்பி, அனேகுண்டி, பெத்தனூர் (சீமக்கா), சித்ரதுர்கா , மைசூர் ஆகியவை முகலாயர்களால் மாகாணத்தின் துணை மாநிலங்களாக கருதப்பட்டன. ^[3]

காசிம் கான் மாகாணத்தின் முதல் சுபாதாராக (ஆளுநர்) 1686இல் நியமிக்கப்பட்டார்.^[4] எட்டு ஆண்டுகளாக மாகாணத்தை வெற்றிகரமாக "ஒழுங்குபடுத்திய மற்றும் மேம்படுத்திய" பின்னர், அவர் 1694இல் மர்மமான சூழ்நிலையில் மராட்டியர்களிடம் தோல்வியைடைந்தார். ^[4] அல்லது ரவுடிகள் அவரது பாதுகாப்பில் இருந்த புதையலைக் கைப்பற்றிய பின்னர் அவமானம் அடைந்தார். ^[5] அவருக்குப் பிறகு வந்த பெரும்பாலான சுபாதார்கள் ஓரிரு வருடங்கள் மட்டுமே நீடித்தனர். ^[4] 1726ஆம் ஆண்டில் திலாவர் கான் ஆளுநராக நியமிக்கப்படும் வரை தலைமைப் பதவியில் அடிக்கடி மாற்றங்கள் தொடர்ந்தன. 1756 வரை நீடித்த அவரது பதவிக்காலம், இறுதியாக மாகாணத்திற்கு ஓரளவு நிலைத்தன்மையைக் கொண்டு வந்தது. ^[4] 1757இல், சிரா மராத்தியர்களால் கைப்பற்றப்பட்டது. 1759இல் மீண்டும் முகலாயர்களிடம் சென்றது. ^[4] இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மாகாணத்தில் உள்ள கோலார் மாவட்டத்தில் முகலாய இராணுவ ஆளுநராக (அல்லது பவுஜ்தார்) இருந்த ஐதர் அலி, சிராவைக் கைப்பற்றினார். விரைவில் தனக்குத்தானே "சிரா நவாப்" என்ற பட்டத்தை சூடிக் கொண்டார்.^[4] இருப்பினும், 1766ஆம் ஆண்டில் அவரது சகோதரரான இராணுவ ஆளுநரின் கட்சி விலகல், மாகாணம் மீண்டும் மராட்டியர்களிடம் சென்றது. ஐதரின் மகன் திப்பு சுல்தான் 1774 இல் தனது தந்தைக்காக அதை மீண்டும் கைப்பற்றும் வரை மராட்டியர்கள் அதைத் தக்க வைத்துக் கொண்டனர்.^[4]

மாகாணத்தின் தலைநகரான சிரா நகரம், திலாவர் கானின் கீழ் மிகவும் செழித்தது. மேலும், 50,000 வீடுகளுக்கு இடமளிக்கும் அளவிற்கு விரிவடைந்தது. ^[1] சிராவின் அரண்மனைகளும் பொது நினைவுச்சின்னங்களும் மற்ற கட்டிடங்களுக்கு மாதிரியாக மாறியது. ^[1] பெங்களூரில் உள்ள ஐதர் அலியின் அரண்மனையும் ஸ்ரீரங்கப்பட்டணத்திலுள்ள திப்புவின் இரண்டு அரண்மனைகளும் சிராவில் உள்ள திலாவர் கானின் அரண்மனையின் மாதிரியாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன. ^[1] மேலும், (தி இம்பீரியல் கெசட்டியர் ஆப் இந்தியா: மாகாணத் தொடர் 1908ன் படி ) பெங்களூரின் லால் பாக் , பெங்களூர் கோட்டை ஆகியவை முறையே சிராவின் கான் பாக் தோட்டங்கள் மற்றும் சிரா கோட்டைக்குப் பிறகு வடிவமைக்கப்பட்டிருக்கலாம். ^[1] இருப்பினும், சிராவின் அரசு ஊழியர்களால் எளிதில் இனப்பெருக்கம் செய்ய முடியவில்லை. திப்பு சுல்தான் தனது தந்தைக்குப் பிறகு மைசூர் சுல்தானாக 1782இல் பதவியேற்ற பிறகு, அவர் 12,000 குடும்பங்களை, முக்கியமாக நகர அதிகாரிகளை, சிராவிலிருந்து ஷாஹர் கஞ்சம் என்ற புதிய தலைநகருக்கு, ஸ்ரீரங்கப்பட்டணத்தில் நிறுவினார்.^[1]

முகலாயர் காலத்து கட்டிடங்கள் இன்னும் நகரத்தில் உள்ளன. அவற்றுள் ஜும்ஆ பள்ளிவாசல் முக்கியமானவை.

• Imperial Gazetteer of India: Provincial Series (1908), Mysore and Coorg, Calcutta: Superintendent of Government Printing. Pp. xvii, 365, 1 map.
• Rice, Lewis (1897a), Mysore: A Gazetteer Compiled for the Government, Volume I, Mysore In General, Westminster: Archibald Constable and Company. Pp. xix, 834
• Rice, Lewis (1897b), Mysore: A Gazetteer Compiled for the Government, Volume II, Mysore, By Districts, Westminster: Archibald Constable and Company. Pp. xii, 581