Hipoplazija bubrega
Hipoplazija bubrega (lat. hypoplasia renis) je umanjenje mase parenhima bubreg zbog smanjenog broja režnjeva. Nastaje prestankom račvanja sabirnih cevčica.
Epidemiologija
[уреди | уреди извор]To je retka anomalija i većinom je obostrana, ali može biti jednostrana ili čak segmentna. Obično nema pridruženih drugih anomalija urinarnog trakta.
Etiopatogeneza
[уреди | уреди извор]Kod ove anomalije bubrega, koja može da bude jednostrana i obostrana, ne samo da je smanjene veličine, već je redukovan i broj njegovih piramida, papila i čašica. Parenhim je inače normalan, a diferencijacija nefrona uredna. Bubreg je histoloski normalan, ali ima smanjen broj osnovnih jedinica bubrega (nefrona), kojih normalno ima milion po bubregu.[1][2]
Hipoplazija jednog bubrega ima dobru prognozu, pogotovu, ako je drugi bubreg zdrav, jer on nadoknađuje nedovoljnu funkciju hipoplazijom smanjenog bubrega.
Nastanak hipoplazije bubrega u prenatalnom razvoju fetusa usko je povezan sa unutrašnjim i spoljašnjim faktorima koji tokom trudnoće utiču na žensko telo, i pojavu genetska devijacija, izazvanih seldećim etiološkim faktorima:
- Početna nerazvijenost, koja korelira sa naslednim predispozicijama.
- Pijelonefritis, koji se razvija u maternici ili kod dece mlađe od jedne godine.
- Sekundarni proces upala bubrega, koji ih čini vrlo ranjiva u smislu intersticijska upala u bubrežnom tkivu.
- Fetalna venska blokada u bubrezima, koja uzrokuje nerazvijenost bubrega.
- Oligohidramnion u trudnoći izazvan nedovoljnom količinom amnionske tečnosti.
- Nenormalan položaj fetusa u materici.
- Zarazne bolesti u majke tokom trudnoće (rubeola, grip, itd)
Klinička slika
[уреди | уреди извор]Kod jednostrane hipoplazije obično deca nemaju kliničkih simptoma, ali su skloniji infekciji, litijazi i vaskularnoj bolesti.
Kod obostrane hipoplazije funkcija bubrega može biti nedovoljna, što se odražava na normalan rast i razvoj djeteta. Ponekad se zastoj bubrega može desiti i u periodu dojenja deteta, ali je obično manifestan između desete i dvadesete godine života.
Dijagnoza
[уреди | уреди извор]Definitivna potvrda dijagnoze moguća je jedino histološkim pregledom.
Terapija
[уреди | уреди извор]Lečenje je usmereno na saniranje komplikacija. Nakon toga bolesnici podležu redovnim kontrolama nefrologa (1 do 2 puta godišnje), uz uobičajeni način zivota i ishrane.
Izvori
[уреди | уреди извор]- ^ Biočić M, Saraga M, Budimir D. Todorić J. Kirurško liječenje djece s anomalijama urogenitalnog sustava, Pediatr Croat. 2002; 46:95-105.
- ^ Mc Donald RA,. Watkins SL, Avner ED. Polycystickidney disease. In: Barrat TM,. Avner ED, HarmonWE, editors. Pediatric nephrology. Baltimore:.Lippincott Williams and Wilkins; (1999). стр. 459-474
Literatura
[уреди | уреди извор]- Rosenblum S, Pal A, Reidy K. Renal development in the fetus and premature infant. Semin Fetal Neonatal Med. 2017 Apr;22(2):58-66
- Nedima ATIĆ, Izeta SOFTIĆ, Jasminka TVICA, Anomalije urinarnog trakta u djece Pedijatrija danas 2007;3(2):149-163
Spoljašnje veze
[уреди | уреди извор]- National Kidney & Urologic Diseases Information Clearinghouse: Polycystic Kidney Disease (језик: енглески)
- U.S. National Library of Medicine National Institutes of Health: Genes and Disease (језик: енглески)
 | Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |
Kongenitalne anamalije i deformacije urinarnog sistema (Q60–Q64, 753) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Trbuh |
| ||||
| Karlica |
| ||||
| Rudiment |
| ||||
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
