Superfuqia përshkruan një shtet ose bashkim mbikombëtar që mban një pozitë dominuese të karakterizuar nga aftësia për të ushtruar ndikim ose për të projektuar fuqi në një shkallë globale.^[1][2][3] Kjo bëhet përmes mjeteve të kombinuara të fuqisë ekonomike, ushtarake, teknologjike, politike dhe kulturore, si dhe ndikimit diplomatik dhe të fuqisë së butë. Tradicionalisht, superfuqitë janë mbizotëruese në mesin e fuqive të mëdha. Ndërsa një shtet i fuqisë së madhe është i aftë të ushtrojë ndikimin e tij globalisht, superfuqitë janë shtete me aq ndikim sa nuk mund të ndërmerret asnjë veprim domethënës nga bashkësia globale pa marrë parasysh më parë pozicionet e superfuqive për këtë çështje.^[4]

Në vitin 1944, gjatë Luftës së Dytë Botërore, termi u përdor për herë të parë në Shtetet e Bashkuara, Mbretërinë e Bashkuar dhe Bashkimin Sovjetik.^[5] Gjatë Luftës së Ftohtë, Perandoria Britanike u shpërbë, duke lënë Shtetet e Bashkuara dhe Bashkimin Sovjetik të dominojnë çështjet botërore. Në fund të Luftës së Ftohtë dhe shpërbërjes së Bashkimit Sovjetik në vitin 1991, Shtetet e Bashkuara u bënë superfuqia e vetme në botë, një pozicion i referuar ndonjëherë si ai i një "hiperfuqie".^[6][7][8] Që nga fundi i viteve 2010 dhe deri në vitet 2020, Kina është përshkruar si një superfuqi në zhvillim apo edhe një e njohur.^{[9][10][11][12][13]}

• Shteti unitar

1. ^ Munro, André. "superpower". Encyclopedia Britannica. Marrë më 2 maj 2023. ((cite web)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
2. ^ Leonard, Mark (18 shkurt 2005). "Europe: the new superpower". Irish Times. Arkivuar nga origjinali më 27 mars 2009. Marrë më 31 maj 2015. ((cite news)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
3. ^ McCormick, John (2007). The European Superpower. Palgrave Macmillan. ((cite book)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
4. ^ Munro, André. "superpower (Political Science)". britannica. Marrë më 13 prill 2022. ((cite web)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
5. ^ Hall, H. Duncan (tetor 1944). "The Super-Powers; The United States, Britain, and the Soviet Union—Their Responsibility for Peace. By William T. R. Fox. (New York: Harcourt, Brace and Company. 1944. Pp. 162. $2.00.)". American Political Science Review. cambridge.org. 38 (5): 1013–1015. doi:10.2307/1949612. JSTOR 1949612. Marrë më 2013-09-02. ((cite journal)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
6. ^ Bremer, Ian (28 maj 2015). "These Are the 5 Reasons Why the U.S. Remains the World's Only Superpower". Time. ((cite magazine)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
7. ^ Nossal, Kim Richard. Lonely Superpower or Unapologetic Hyperpower? Analyzing American Power in the post–Cold War Era. Biennial meeting, South African Political Studies Association, 29 June-2 July 1999. Arkivuar nga origjinali më 2012-08-07. Marrë më 2007-02-28. ((cite conference)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
8. ^ From Colony to Superpower: U.S. Foreign Relations since 1776 (Published 2008), by Professor George C. Herring (Professor of History at Kentucky University)
9. ^ "The Debate - Macron in the middle? French president in China amid superpower showdown". France 24 (në anglisht). 2023-04-05. Marrë më 2023-04-09.
10. ^ Bekkevold, Jo Inge. "Why China Is Not a Superpower". Foreign Policy (në anglishte amerikane). Marrë më 2023-04-09.
11. ^ Schuman, Michael (2020-10-05). "What Happens When China Leads the World". The Atlantic (në anglisht). Marrë më 2023-04-09.
12. ^ Simon, Kuper. "There are only two global superpowers left". Financial Times (në anglisht).
13. ^ Eaglen, Mackenzie. "It's Time to Retire the Term "Near-Peer" Competitor When It Comes to China". AEI (në anglisht).