Lumnimi (shqipërim nga latinishitja i beatificationem, (nga latinishtja beatus, "të bekuar" dhe facere, "për të bërë")) është një njohje që i akordohet nga Kisha Katolike të vdekurve që hyjnë në Qiell për aftësinë e tyre që të ndërmjetësojnë te Zoti në emër të individëve që lutem në emrin të tyre.

Deri më 1634 Peshkopët lokalë kishin fuqinë që të lumnonin. Në atë vit Papa Urbani VIII, me kushtetutën apostolike Cœlestis Jeruzalem, në 6 korrik, ia rezervoi këtë pushtet vetëm Vatikanit.^[1][2]

Që nga reformat e vitit 1983, një mrekulli duhet të ketë ndodhur përmes ndërmjetësimit të personit që do lumturohet, edhe pse hetimet mjekësore të Kishës kryhen privatisht dhe prandaj janë subjekt i spekulimeve në lidhje me metodat e tyre.^[3][4]

Kërkesa e një mrekullie nuk është e domosdoshme për lumnimin e atyre që vdesin në martirizim, pra si dëshmorë, pasi shenjtëria është vënë në dukje nga të qenit të vrarë in odium fidei (d.m.th. në urrejtje të besimit).

Dita e festës për një të person të bekuar nuk është universale, por është e famshme vetëm në rajonet ku personi merr nderim të veçantë.

Papa Gjon Pali II (18 Maj 1920 – 2 prill 2005) e ndryshoi rrënjësisht praktikën e mëparshme katolike për lumnimin. Në tetor të vitit 2004, ai kishte fortlumturuar 1,340 njerëz, më shumë sesa kishin bërë të gjithë paraardhësit e tij që nga Papa Sixtus V (1585-1590), i cili themeloi një procedurë lumnimi të ngjashme me atë që përdoret sot. Pasardhësi i Gjon Pali II, Papa Benedikti XVI ndaloi zakonin që lumnimi të bëhet vetëm në Vatikan me Papën që kryeson; lumnimet tani mund të mbahen aty ku subjekti ka jetuar, gjithsesi duhet të jetë prezent Kardinalit Prefekt i Kongregatës për Shkaqet e Shenjtorëve^[5] i caktuar për të qeverisur ceremoni si i Deleguar Papnor. Papa ende mund të kryesojë, ashtu siç ndodhi më 19 shtator të vitit 2010, kur Benedikti XVI shentëroi John Henry Newman në Cofton Park, Birmingham, në ditën e fundit të vizitës së tij në Britaninë e Madhe. Benedikti XVI gjithashtu personalisht shërbeu Meshen e Shenjtërimit të paraardhësit të tij, Gjon Palit II, në Bazilikën e Shën Pjetrit, në faqen e Dytë të dielën e Pashkëve, ose të Djelën e Mëshirës Hyjnore, në 1 Maj 2011, në një ngjarje që tërhoqi më shumë se një milion njerëz.

Konfirmimi i kultit është disi një procedurë e ndryshme , në të cilin kisha njeh kultin lokal të një personi, duke pohuar se një nderim i atij personi është i pranueshëm. Një konfirmim i tillë është më shumë një sanksionim zyrtar i katolicizmit popullor sesa një hap aktiv për procedurë lumnimi, por subjekti i kultit mund të trajtohet si "i bekuar."^[6]

• Vatikani e internetit, me procedura të reja
• "Procesi i Bëhet një Shenjtor" – artikull nga Arlington Katolike Herald shpjegon historinë e procesit të bëhet një shenjtor
• "Beatification and Canonization". Catholic Encyclopedia. ((cite web)): Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
• Stampa:CathEncy
• Stampa:Catholic
• A. De Meester, J. C. D., Juris et Canonici Juris Canonico-Civilis Përmbledhje Nova Editio, Tomus Terci, Pars Secunda (Brugis: Desclée de Brouwer et Issh, 1928)

• Lista e të gjithë të fortlumtuarve në Kishën Katolike Arkivuar 4 shkurt 2014 tek Wayback Machine nga GCatholic.org.